Να επανιδρύσουμε τα συνδικάτα, να απαντήσουμε στην αντεπανάσταση

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΑΒΡΙΛΗ*

Τα στοιχεία στην έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ είναι συντριπτικά. Πρόκειται για το χειρότερο κοινωνικό πισωγύρισμα που έχουμε από τον πόλεμο και μετά σε επίπεδο κοινωνίας.

Είναι ανάγκη να απαντηθεί άμεσα γιατί συνεχίζονται οι ίδιες μνημονιακές επιλογές, αφού ακόμα και από τους αρχιτέκτονες του Μνημονίου ομολογείται ότι δεν επιτυγχάνουν ούτε τους δημοσιονομικούς στόχους του στο όνομα των οποίων αποφασίστηκε η διάλυση της κοινωνίας και της οικονομίας.

Ταυτόχρονα έχουμε διαδοχικά κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα που κινούνται έξω από τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας και του ευρωπαϊκού δικαίου, με την δημοκρατία να συρρικνώνεται και την εξουσία να γίνεται αυταρχική. Η χώρα φέρεται να παρακαλάει και να βρίσκεται εξαρτημένη από τους κερδοσκόπους και από τις αδιέξοδες και χρεωκοπημένες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η νέα συγκυβέρνηση χρησιμοποίησε και αυτή για άλλη μια φορά την πολιτική ως τέχνη παραπλάνησης και εξαπάτησης των εργαζομένων και του λαού διεκδικώντας σε πολύ σύντομο χρόνο τον χαρακτηρισμό της πιο ανυπόληπτης κυβέρνησης. Ζούμε ιστορικές προκλήσεις, βιώνουμε μια πραγματική αντεπανάσταση ανατροπής των δικαιωμάτων και των συνταγματικών κεκτημένων μας. Ζούμε πρωτοφανείς καταστάσεις και πρωτοφανείς θα πρέπει να είναι οι αντιδράσεις μας.

Η πρώτη επείγουσα ανάγκη είναι να ευαισθητοποιήσουμε και να κινητοποιήσουμε όλους τους εργαζόμενους εναντια στις μνημονιακές πολιτικές της φτώχειας, της ανεργίας και του φασισμού.

* Πρέπει να καλλιεργήσουμε την ελπίδα ότι μπορούμε να επιβάλουμε μια άλλη πολιτική, βλέποντας και τον τρόπο και τις δυσκολίες, διαμορφώνοντας παράλληλα τους αναγκαίους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς.

* Χρειαζόμαστε μια ενωτική πολιτική ταξικών αγώνων. Το πιο σημαντικό είναι η ανάγκη να κατανοηθεί από τον κόσμο ότι εδώ διεξάγεται ένας σκληρός ταξικός αγώνας και πρέπει με νέους ταξικούς όρους να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

Η ριζοσπαστικοποίηση της αντίθεσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία μάς βάζει ανάμεσα σε ιστορικά καθήκοντα. Τα συνδικάτα από τη βάση μέχρι την κορυφή πρέπει να αποτελέσουν συστατικό στοιχείο αυτών των καθηκόντων, αλλά και των κοινωνικών αντιστάσεων που θα έχουν νέα ριζοσπαστική ορμή και μαζικότητα. Θα έχουν μεγάλες αντοχές και διάρκεια για πολλαπλές μορφές δράσεων και κοινωνικής αλληλεγγύης παντού: Από τους εργασιακούς χώρους μέχρι τις γειτονιές και τους δήμους που γεμίζουν από άνεργους, φτωχούς και κοινωνικά αποκλεισμένους.

* Μαζί με τις ζωντανές τοπικές συλλογικότητες και τα μικρά κινήματα θα πρέπει να χτίσουν επαφή και συνεργασία για να συνδέσουν τον κόσμο με τους αγώνες και τη συλλογική δράση για να γίνουν κρίκος πραγματικής κοινωνικής αλληλεγγύης ώστε να καταπολεμήσουν τον φόβο και τον ρατσιμό που οδηγεί σε εκφασισμό της κοινωνίας.

* Η γραμμή της πλειοψηφίας των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είναι προφανές ότι έχει χρεωκοπήσει όπως έχει ηττηθεί και η γραμμή της διάσπασης και της διαίρεσης των εργαζομένων. Αποτέλεσαν και οι δύο αιτίες την καλύτερη συνταγή μέχρι τώρα για την υποχώρηση των συνδικάτων και την αποστράτευση των εργαζομένων και των ζωντανών δυνάμεων μέσα από αυτά.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Η πρόσφατη παρέμβαση των 270 συνδικαλιστών με διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλά με κοινή λογική και πίστη στην αποτελεσματικότητα της κοινής ενωτικής αγωνιστικής δράσης στη βάση των προβλημάτων είναι ο μοναδικός δρόμος που έχουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα. Αυτή η ενότητα είναι προφανές ότι θα περάσει μέσα από πρωτοβουλίες κοινής δράσης και προγραμματικών συγκλίσεων για να αλλάξουν τα πράγματα στα συνδικάτα.

* Οφείλουμε ακόμα να πιστέψουμε ότι η φύση και ο ρόλος της Αριστεράς είναι να ενώνει δυνάμεις και να υπερασπίζεται την ενότητα μέσα στις γραμμές του εργατικού κινήματος. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο και νέο κίνημα μέσα στο κίνημα και να συγκροτήσουμε ένα νέο ταξικό, αγωνιστικό ρεύμα που θα πολιτογραφηθεί ως εναλλακτικό και ανταγωνιστικό παράδειγμα από εκείνα των δυνάμεων του κυβερνητικού-εργοδοτικού-συνδικαλισμου και του κομματικού σεχταρισμού.

* Οφείλουμε να μιλήσουμε τώρα για την ανάγκη επανίδρυσης του συνδικαλιστικού κινήματος, και για νέα ποιοτικά συνδικάτα. Ο χρόνος τελειώνει επικίνδυνα, χρειαζόμαστε χρόνο για να τα ετοιμάσουμε όλα αυτά, αλλά χρειάζεται και να βιαστούμε για να τελειώνουμε με τις πολιτικές τους πριν μας τελειώσουν όλους.

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ

Μπροστά μας έχουμε δύο σημαντικά γεγονότα: Πρώτον, να μην ψηφιστούν τα νέα μέτρα των 11,5 δις και δεύτερον, να αποτρέψουμε τις ιδιωτικοποιήσεις. Χρειαζόμαστε πολλή δουλειά και πάνω από όλα χρειάζεται σήμερα χωρίς άλλη καθυστέρηση να συγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας σε όλη τη κλίμακα του συνδικαλιστικού κινήματος για να βάλουμε τα συνδικάτα ανάμεσα στην ανθρωπιστική κρίση που είναι σε εξέλιξη και στον εκφασισμό της κοινωνίας που τροφοδοτείται και φαίνονται να επενδύονται πολλές επιδιώξεις για άλλη μια φορά από το κεφάλαιο.

*Πηγή: «Αυγή της Κυριακής» 9 Σεπτεμβρίου 2012.
*Ο Γ. Γαβρίλης είναι γενικός γραμματέας της Αυτόνομης Παρέμβασης και μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ.