Του Θωμά Μπιζά*
(μια πρώτη εκτίμηση για τις κινητοποιήσεις της ΠΟΕ-ΟΤΑ)
(μια πρώτη εκτίμηση για τις κινητοποιήσεις της ΠΟΕ-ΟΤΑ)
Με την απόφαση της Ε.Ε της ΠΟΕ-ΟΤΑ στις 19/12/2012 ανεστάλησαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις για την περίοδο των γιορτών και ταυτόχρονα αποφασίστηκε να διοργανωθούν περιφερειακές συσκέψεις και συνελεύσεις συλλόγων σε όλη την Ελλάδα, για την ενημέρωση και την προετοιμασία του κλάδου για την αντιμετώπιση των βάρβαρων μέτρων που θα έρθουν από τις αρχές του 2013.
Ο αγώνας των εργαζομένων στους ΟΤΑ το 2013 είναι βέβαιο πως θα περάσει σε μια νέα φάση.
Έχουμε τονίσει πολλές φορές πως το 2013 θα είναι μια χρονιά που θα έχουμε στους ΟΤΑ και σε όλο το δημόσιο, μαζικές απολύσεις που θα έρθουν κυρίως μέσα από την αξιολόγηση και την διάλυση υπηρεσιών.
Έχουμε πει πως η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει με την τρόικα για την μείωση του δημοσίου τομέα κατά 30% , δηλαδή κατά 150.000 θέσεις εργασίας και ο στόχος αυτός θα πρέπει να έχει επιτευχθεί ως το 2016.
Επιπλέον από τις αρχές του 2013 θα έχουμε και νέα δραματική μείωση των εισοδημάτων μας μέσα από την φορολογική καταιγίδα που θα έρθει και τις συνέπειες της επιτροπείας στους ΟΤΑ που θα είναι κυριολεκτικά τραγικές για την αυτοδιοίκηση .
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως για όλα τα παραπάνω ο κλάδος πρέπει να ενημερωθεί πολύ γρήγορα και να προετοιμαστεί όσο γίνεται καλύτερα για την νέα πραγματικότητα και τους νέους αγώνες που πρέπει να γίνουν.
Στα πλαίσια αυτά επιβάλλεται να κάνουμε και ένα απολογισμό των κινητοποιήσεων που ξεκίνησαν από τις αρχές του φθινοπώρου και κράτησαν ως το τέλος του Δεκεμβρίου.
Η άποψη μου είναι πως η πραγματική αποτίμηση αυτών των κινητοποιήσεων θα γίνει στην νέα χρονιά που ο κλάδος θα χρειαστεί να ξαναμπεί σε ένα νέο κύκλο αγωνιστικών δράσεων.
Τότε θα φανεί αν καταφέραμε να πείσουμε τους εργαζόμενους πως αυτός ο αγώνας που κράτησε πάνω από ενάμιση μήνα, δεν ήταν ένας χαμένος αγώνας αλλά ένας αγώνας που υποχρέωσε την κυβέρνηση να αποδεχτεί την πολιτική της ήττα και να καταφύγει στην εκτροπή των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που τραυμάτισαν την εικόνα της.
Η εκτίμηση μου είναι πως ο αγώνας είχε προβλήματα, λάθη και παραλείψεις , όμως είχε θετικό πρόσημο.
Ας δούμε λίγο μερικά από τα σοβαρότερα προβλήματα που φάνηκαν αυτή την περίοδο.
Φάνηκαν οι αδυναμίες της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ αλλά και πολλών ομοσπονδιών του δημοσίου να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να συντονίσουν όπως όφειλαν τους αγώνες.
Η αδυναμία συνεννόησης μεταξύ ομοσπονδιών και συνομοσπονδιών που οι πλειοψηφίες τους έχουν και κοινές παραταξιακές αναφορές (ΠΑΣΚΕ) δεν μπορεί να είναι τυχαία, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει.
Το ζήτημα είναι πως η έλλειψη συντονισμού είναι μεγάλο πρόβλημα. Δεν μπορεί διαφορετικοί χώροι του δημοσίου που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα να κινούνται με εντελώς διαφορετικές ταχύτητες.
Ένα άλλο σοβαρό ζήτημα που αναδείχτηκε αυτή την περίοδο, είναι το ζήτημα των διαδικασιών βάσης. Όπου γινόταν συστηματικά συνελεύσεις των συλλόγων, είχαμε και μεγάλη συμμετοχή των συναδέλφων στις καταλήψεις και στις διαδηλώσεις.
Όπου δεν γινόταν συνελεύσεις η συμμετοχή περιοριζόταν στην καλύτερη περίπτωση σε επικοινωνιακού τύπου δράσεις.
Πολλές φορές επιλέχτηκε ο πιο εύκολος δρόμος των διαδηλώσεων στο κέντρο της πόλης από τον πιο δύσκολο αλλά ασύγκριτα πιο αποτελεσματικό δρόμο, που είναι οι μαζικές συνελεύσεις των συλλόγων.
Θέμα σοβαρό υπάρχει και με την ευκολία που έχουμε πολλές φορές να αποφασίζουμε απεργιακές κινητοποιήσεις . Όχι μόνο για οικονομικούς λόγους (που στις μέρες μας και αυτοί οι λόγοι είναι πολύ σοβαροί) , αλλά κυρίως για διαπαιδαγωγητικούς λόγους.
Όπως έλεγε και ο Χαρίλαος ο Φλωράκης, πριν αποφασίσουμε να κάνουμε απεργία πρέπει πρώτα να «ματώνουμε».
Να επιμένουμε πρώτα , ξανά και ξανά στις προσπάθειες για ενημέρωση και για συμμετοχή των εργαζομένων. Όταν εξαντλήσουμε τις άλλες μορφές αγώνα, τότε να δουλεύουμε για την απεργία.
Βέβαια είχαμε και φαινόμενα ξεκάθαρης απεργοσπασίας, όπως αυτό του συλλόγου στον ΕΔΣΝΑ που πρέπει να στιγματιστούν σε όλο τον κλάδο.
Σε αρκετές περιπτώσεις φάνηκε πως οι αξίες της αλληλεγγύης και της συλλογικής δράσης έχουν υποχωρήσει στις συνειδήσεις πολλών εργαζομένων που επειδή δεν έβλεπαν το όνομά τους στις λίστες, δεν θεωρούσαν πως έπρεπε και αυτοί να αγωνιστούν.
Όταν στην συνεδρίαση του γενικού συμβουλίου οι αναφορές μας στο δράμα των Παλαιστινίων στην Γάζα, ή στην δίωξη του Βασίλη του Γκιτάκου, αντιμετωπίστηκαν από τις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ στην πρώτη περίπτωση με χαμόγελα και ανοησίες και στην δεύτερη εχθρικά, τότε δεν πρέπει να απορούμε και πολύ γιατί έχουν υποχωρήσει οι αξίες της αλληλεγγύης ..
Αρνητική ήταν και η στάση του ΠΑΜΕ που έφτασε στο σημείο (εν μέσω απεργιών) να λέει πως γυρνά την πλάτη στις κινητοποιήσεις κρότου και λάμψης και μέσω του Ριζοσπάστη να χυδαιολογεί και να υπονομεύει όλες τις κινητοποιήσεις.
Η στάση του ΠΑΜΕ απέναντι στις κινητοποιήσεις αυτού του διαστήματος ήταν από αμήχανη έως εχθρική.
Η ΑΣΚ-ΟΤΑ από την αρχή των κινητοποιήσεων είχε ξεκαθαρίσει τους στόχους και την ιεράρχηση των αγώνων.
Είχαμε πει πως ο αρχικός στόχος ήταν να μην ψηφιστεί το 3ο μνημόνιο, αν όμως ψηφιστεί να μην εφαρμοστεί στην πράξη και πως παλεύουμε ταυτόχρονα για ένα πιο δύσκολο στόχο, που είναι η ανατροπή των κυβερνητικών πολιτικών και της ίδιας της κυβέρνησης.
Λέγαμε επίσης πως με τις διαθεσιμότητες και την κινητικότητα εντός του 2012 ανοίγει η πόρτα για τις μαζικές απολύσεις που θα γίνουν το 2013 .
Ξέραμε πάρα πολύ καλά πως οι εργαζόμενοι μέσα από αυτόν τον πολυήμερο αγώνα έπρεπε να προετοιμαστούν οργανωτικά και πολιτικά για ένα νέο γύρο κινητοποιήσεων το 2013 που θα είναι πιο σκληρός και πιο δύσκολος.
Δεν θα έπρεπε λοιπόν ούτε να απογοητευθούν ούτε να νοιώσουν ηττημένοι όταν θα ερχόταν η ώρα του απολογισμού.
Αυτές οι εκτιμήσεις της παράταξης, που είχαν διατυπωθεί από το καλοκαίρι, καθόρισαν και την τακτική μας όλο αυτό το διάστημα των κινητοποιήσεων.
Οι ομόφωνες αποφάσεις της Ε.Ε και του Γ.Σ ήταν βασική μας επιδίωξη για τους λόγους που προαναφέρουμε.
Γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως σε λίγες μέρες η ΠΟΕ-ΟΤΑ θα πρέπει να ξανακαλέσει τους συναδέλφους σε καταλήψεις και απεργιακούς αγώνες για να αντιμετωπίσουμε τις απολύσεις και τις μεγάλες μειώσεις των εισοδημάτων μας.
Τα μέλη και τα στελέχη της ΑΣΚ-ΟΤΑ σε όλη την Ελλάδα και στους συλλόγους και στο Γενικό Συμβούλιο και στην Εκτελεστική Επιτροπή βρέθηκαν μαζί με πολλούς συναδέλφους στην πρώτη γραμμή των αγώνων.
Με ξεκάθαρες θέσεις ενημέρωναν καθημερινά , οργάνωναν και κινητοποιούσαν τους συναδέλφους μας σε ένα αγώνα με μεγάλη διάρκεια και τεράστιες δυσκολίες.
Εμείς τα μέλη και τα στελέχη της ΑΣΚ-ΟΤΑ έχουμε πλήρη επίγνωση όλων των δυσκολιών που υπάρχουν στον αγώνα για την ανατροπή.
Όπως διατυπώνεται και στην ομόφωνη απόφαση της Ε.Ε ξέρουμε πως : Ο αγώνας μας δεν τελείωσε. Δεν ανατρέψαμε τα «βάρβαρα» μέτρα και την πολιτική τους που γυρνάνε την ζωή μας στον μεσαίωνα. Έχουμε ακόμη δύσκολο δρόμο μπροστά μας που πρέπει να διανύσουμε.
Η απόφασή μας για τη μη συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων με τη σημερινή μορφή τις επόμενες ημέρες, δεν σημαίνει αναστολή και κλείσιμο του αγώνα μας, αλλά πρώτα από όλα την προετοιμασία για μια νέα πιο δυναμική και συνολική επανεκκίνησή του.
Αθήνα 22/12/201
*Ο Θωμάς Μπιζάς είναι μέλος της Ε.Ε της ΠΟΕ -ΟΤΑ