Απάντηση σε όσους αποδίδουν τιμές σε έναν άλλο Γρηγόρη Λαμπράκη από αυτόν που πραγματικά υπήρξε ο μεγάλος αγωνιστής, δίνει με ανοιχτή του επιστολή ο γιος του και αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ, Γιώργος Λαμπράκης. Την επιστολή δημοσιοποίησε η ΕΕΔΥΕ και αναδημοσιεύεται σήμερα(10/4/2013) στον «Ριζοσπάστη».
ΚΑΘΕ «ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ» ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ προσφέρεται για τη διοργάνωση εκδηλώσεων με αφορμή τα «τόσα χρόνια από...». Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά με τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και με αφορμή τα όσα είμαι σίγουρος πως θα γίνουν, απευθύνομαι ανοιχτά στους ανθρώπους που θα θελήσουν να τον τιμήσουν.
Η συγκίνηση, όταν άνθρωποι θέλουν να τιμήσουν τον πατέρα σου, είναι μεγάλη, αλλά εξίσου μεγάλο είναι και το χρέος διατήρησης της φλόγας της ιστορικής μνήμης, έτσι ώστε αυτή να μη γίνει... πυροτέχνημα.
Γράφω αυτήν την επιστολή, με το βάρος αυτού του χρέους και μόνο, γνωρίζοντας ότι ίσως πικράνω κάποιους ανθρώπους, όμως θεωρώ ότι μια συγκεκριμένη πολιτική στάση, είναι προτιμότερη από τους εύκολους συναισθηματισμούς.
Τέτοιες εκδηλώσεις μόνο δύο δρόμους μπορούν να ακολουθήσουν: ή θα είναι εκδηλώσεις ιστορικής μνήμης που θα δίνουν ώθηση στην οργανωμένη πάλη ή θα είναι εκδηλώσεις αναμνήσεων.
Οσοι βαδίσουν στο δρόμο της ιστορικής μνήμης θα επιχειρήσουν να φθάσουν ως τις ρίζες των αιτίων των δραματικών εκείνων γεγονότων, επιχειρώντας ταυτόχρονα να αναδείξουν τι ακριβώς σήμαινε η πολιτική στάση του Γρηγόρη Λαμπράκη στο Κίνημα Ειρήνης, τι σήμαινε και τι σημαίνει Κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες που τον προκαλούν, Κίνημα ενάντια στα μεγάλα συμφέροντα, στα μονοπώλια, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στην καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Οσοι βαδίσουν το δρόμο των αναμνήσεων, πολύ φοβάμαι, ότι θα ξεκόψουν τα γεγονότα της εποχής από τις ρίζες τους και θα σταθούν στην επιφάνεια εξάγοντας τελικά διαφορετικά συμπεράσματα από εκείνα που, κατά τη γνώμη μου, τιμούν πραγματικά τον Λαμπράκη καθώς η μεγαλύτερη τιμή σε αυτόν είναι η συνέχιση του αγώνα του στις σημερινές συνθήκες.
ΧΩΡΙΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ, ο Γρηγόρης Λαμπράκης υπήρξε ένας αγωνιστής, μια εμβληματική προσωπικότητα του αντιιμπεριαλιστικού Κινήματος του 20ού αιώνα στην Ελλάδα και όχι μόνο. Ηταν ο συνεχιστής του αγώνα του Γιώργου Τσαρουχά, του Νίκου Νικηφορίδη που εκτελέστηκε στη Θεσσαλονίκη γιατί μάζευε υπογραφές της Εκκλησης της Στοκχόλμης για απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών και τόσων άλλων αγωνιστών που έδωσαν τη ζωή τους για την ειρήνη και τη δημοκρατία.
Ήταν ο συνεχιστής του αγώνα των εργατών του λιμανιού που απέργησαν και δεν φόρτωσαν τα καράβια με πολεμικό υλικό για την Κορέα.
ΚΑΘΕ «ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ» ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ προσφέρεται για τη διοργάνωση εκδηλώσεων με αφορμή τα «τόσα χρόνια από...». Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά με τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και με αφορμή τα όσα είμαι σίγουρος πως θα γίνουν, απευθύνομαι ανοιχτά στους ανθρώπους που θα θελήσουν να τον τιμήσουν.
Η συγκίνηση, όταν άνθρωποι θέλουν να τιμήσουν τον πατέρα σου, είναι μεγάλη, αλλά εξίσου μεγάλο είναι και το χρέος διατήρησης της φλόγας της ιστορικής μνήμης, έτσι ώστε αυτή να μη γίνει... πυροτέχνημα.
Γράφω αυτήν την επιστολή, με το βάρος αυτού του χρέους και μόνο, γνωρίζοντας ότι ίσως πικράνω κάποιους ανθρώπους, όμως θεωρώ ότι μια συγκεκριμένη πολιτική στάση, είναι προτιμότερη από τους εύκολους συναισθηματισμούς.
Τέτοιες εκδηλώσεις μόνο δύο δρόμους μπορούν να ακολουθήσουν: ή θα είναι εκδηλώσεις ιστορικής μνήμης που θα δίνουν ώθηση στην οργανωμένη πάλη ή θα είναι εκδηλώσεις αναμνήσεων.
Οσοι βαδίσουν στο δρόμο της ιστορικής μνήμης θα επιχειρήσουν να φθάσουν ως τις ρίζες των αιτίων των δραματικών εκείνων γεγονότων, επιχειρώντας ταυτόχρονα να αναδείξουν τι ακριβώς σήμαινε η πολιτική στάση του Γρηγόρη Λαμπράκη στο Κίνημα Ειρήνης, τι σήμαινε και τι σημαίνει Κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες που τον προκαλούν, Κίνημα ενάντια στα μεγάλα συμφέροντα, στα μονοπώλια, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στην καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Οσοι βαδίσουν το δρόμο των αναμνήσεων, πολύ φοβάμαι, ότι θα ξεκόψουν τα γεγονότα της εποχής από τις ρίζες τους και θα σταθούν στην επιφάνεια εξάγοντας τελικά διαφορετικά συμπεράσματα από εκείνα που, κατά τη γνώμη μου, τιμούν πραγματικά τον Λαμπράκη καθώς η μεγαλύτερη τιμή σε αυτόν είναι η συνέχιση του αγώνα του στις σημερινές συνθήκες.
ΧΩΡΙΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ, ο Γρηγόρης Λαμπράκης υπήρξε ένας αγωνιστής, μια εμβληματική προσωπικότητα του αντιιμπεριαλιστικού Κινήματος του 20ού αιώνα στην Ελλάδα και όχι μόνο. Ηταν ο συνεχιστής του αγώνα του Γιώργου Τσαρουχά, του Νίκου Νικηφορίδη που εκτελέστηκε στη Θεσσαλονίκη γιατί μάζευε υπογραφές της Εκκλησης της Στοκχόλμης για απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών και τόσων άλλων αγωνιστών που έδωσαν τη ζωή τους για την ειρήνη και τη δημοκρατία.
Ήταν ο συνεχιστής του αγώνα των εργατών του λιμανιού που απέργησαν και δεν φόρτωσαν τα καράβια με πολεμικό υλικό για την Κορέα.
Γιώργος Λαμπράκης
αντιπρόεδρος ΕΕΔΥΕ