Η εξέγερση στην Αμυγδαλέζα χθες το βράδυ, δεν παραξένεψε κανέναν, αφού για τους γνωρίζοντες, ήταν άξιο απορίας πώς μπορούν να ζουν οι μετανάστες αδιαμαρτύρητα σε τέτοιες απάνθρωπες συνθήκες.
Το χειμώνα παγώνουν, το καλοκαίρι ψήνονται. Βρώμα, υποτυπώδης διατροφή και περίθαλψη. Επικοινωνία με τον έξω κόσμο στα επισκεπτήρια για όσους έχουν συγγενείς, τηλεφωνικά για όσους έχουν λίγα χρήματα. Όσοι δεν έχουν χρήματα ή συγγενείς και φίλους στην Ελλάδα, όλος ο κόσμος τους είναι το συρματόπλεγμα και οι συγκρατούμενοί τους. Φυλακισμένοι μιας κοινωνίας που υλοποιεί την ακροδεξιά φασιστική ατζέντα της χρυσής αυγής. Έγκλημά τους η απόπειρα να ξεφύγουν από τη φρίκη των ιμπεριαλιστικών και εμφύλιων πολέμων, από στυγνές δικτατορίες και σκληρά θεοκρατικά καθεστώτα, από επισιτιστικές κρίσεις και τον κοινωνικό αφανισμό. Η απόπειρα αναζήτησης λίγης ανθρωπιάς ήταν έγκλημα στην πατρίδα τους, είναι έγκλημα και στη δική μας. Ελεύθερους με αναστολή τους είχαμε, όταν η εγχώρια ολιγαρχία έκτιζε τα φαραωνικού τύπου έργα για την ολυμπιάδα, τους δρόμους και τα γεφύρια, όταν για να πολλαπλασιάσουν γρήγορα τον πλούτο τους χρειάζονταν φτηνό εργατικό δυναμικό, φοβισμένο, χωρίς απαιτήσεις, που δούλευε για ένα κομμάτι ψωμί και χάιδευε το χέρι του αφέντη από ευγνωμοσύνη. Πόσοι μετανάστες δεν πήραν τη θέση της γυναίκας του πρωτομάστορα, για να πετύχουμε τους στόχους της ΟΝΕ και του Μάαστριχ. Καθάρισαν τα σπίτια μας, ξεσκάτισαν τους γέρους μας, όργωσαν τα χωράφια μας, χρησιμοποιήθηκαν σαν μέσο πίεσης περιστολής εργατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών (πατώντας στην ανάγκη τους).
Ο καιρός όμως πέρασε. Ο αφέντης που έδινε το ξεροκόμματο στον μετανάστη για να γεμίζει τις τσέπες του με χρυσάφι, τον πετάει τώρα στο δρόμο. Κάνει αυτό που πρέπει, για να διασφαλίσει τον πλούτο του. Για να μην του χαλάει την αισθητική, τον κλείνει και στην φυλακή. Τώρα δεν του χρειάζεται. Έχει ντόπιους που, αν χρειαστεί, θα δουλέψουν σε χειρότερη Μανωλάδα, για να ταίσουν το στόμα του μωρού που κλαίει. Η πατρίδα μας τώρα έχει έτοιμες πολλές Μανωλάδες. Αντί όμως δια σκουρόχρωμους, μαύρους, κιτρινιάρηδες, θα έχει άσπρους που θα μιλάνε την ίδια γλώσσα, που είχαν μόνιμη δουλειά, σπίτι, αυτοκίνητο και στο παρελθόν ,την ώρα που χάιδευαν τρυφερά το κεφάλι του υπάκουου Χασάν της Αμυγδαλέζας, του έριχναν και μια κλωτσιά βλαστημώντας την τεμπελιά και ανικανότητα της φυλής του.
Οι κυβερνήσεις της χώρας μας ήξεραν τι έκαναν. Χρησιμοποίησαν τους μετανάστες όπως ακριβώς ήθελαν τα αφεντικά τους και έφτιαξαν το πλαίσιο που τους εξυπηρετούσε. Μαύρη φτηνή δουλειά, Δουβλίνο ΙΙ και τώρα φυλακή.
Αν τα στρατόπεδα αδειάσουν, δεν θα τα κλείσουν. Όταν η απαίτησή μας για ζωή και αξιοπρέπεια θα τους χαλάει την αισθητική ή θα φοβούνται την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης, θα βάλουν εμάς μέσα . Και αν χρειαστεί θα ανοίξουν και άλλα. Ακολουθούμε την πορεία των μεταναστών. Κοινή η μοίρα των εργατών.
Σήμερα πακιστανοί, αφγανοί, ιρακινοί, αύριο συνδικαλιστές, απολυμένοι, άνεργοι, άστεγοι, κομμουνιστές. Όσο υπομένουμε τον αντιδημοκρατικό κατήφορο, την περιστολή των ελευθεριών, τον κοινωνικό αυτοματισμό ,τη στοχοποίηση και τον αποκλεισμό ανθρώπων, βαδίζουμε στο δρόμο που θα βάλει και μας τους ίδιους σε κελί. Όσο ανεχόμαστε την κυβέρνηση που υλοποιεί την ακροδεξιά ατζέντα της χρυσής αυγής, θα είμαστε το επόμενο θύμα αυτής της πολιτικής και των ναζιστικών ομάδων.
*Τάσος Μαυρόπουλος είναι Γραμματέας του Τμήματος Σωμάτων Ασφαλείας του ΣΥΡΙΖΑ
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
Πηγή: enstoloi.gr