Διακήρυξη της ΑΣΚ-ΟΤΑ για το 42ο Ενδιάμεσο Συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ.

Ισχυρά συνδικάτα για την κατάργηση των μνημονίων και την ΑΝΑΤΡΟΠΗ 

Σήμερα, τον 21ο αιώνα που διανύουμε, το κεφάλαιο πιο άγριο και βάρβαρο στα πλαίσια του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού προσπαθεί να αφαιρέσει κάθε κατάκτηση των εργαζομένων και των λαών.

Το τοπίο και οι συνθήκες που έχουν διαμορφώσει οι μνημονιακές πολιτικές με τις απολύσεις υπαλλήλων, την συρρίκνωση και κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών, τον περιορισμό των εργασιακών, κοινωνικών, συλλογικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και γενικότερα την απαξίωση της εργασίας  θέτει πλέον   το σκ μπροστά σε ιστορικές προκλήσεις.

Ενώ πριν  ένα και ενάμιση αιώνα το εργατικό κίνημα προσπαθούσε να οργανωθεί και με τους αγώνες του, με χιλιάδες νεκρούς, διώξεις, φυλακίσεις να βελτιώσει την θέση των εργαζομένων και της εργατικής τάξης.

Να κατακτήσει το 8ωρο,ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, πλήρη απασχόληση, κοινωνικά ,ασφαλιστικά και συλλογικά δικαιώματα, σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας παρά τους μεγάλους αγώνες που δόθηκαν και συνεχίζουν να δίνονται, οδηγείται από υποχώρηση σε υποχώρηση και κινδυνεύει να υποστεί ιστορική ήττα. 

Το 42ο  ενδιάμεσο συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ που με κύρια ευθύνη της πλειοψηφικής ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ, συνεπικουρούμενης από την ηγεσία της ΔΑΚΕ, πραγματοποιείται με τους ρυθμούς και τις σκοπιμότητες του χθες, με τις πληγές που άνοιξε ο αποκλεισμός σωματείων – συνέδρων – εργαζόμενων στο συνέδριο, αποκαλύπτοντας με τον καλύτερο τρόπο την κρίση που υπάρχει στο ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα που αν δεν ξεπεραστεί,  θα το οδηγήσει σε μεγαλύτερη παρακμή και διάλυση. 

Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκφραστές του στο όνομα της κρίσης και του χρέους επιχειρούν την πιο βίαιη καπιταλιστική αναδιάρθρωση προς όφελός τους και σε βάρος της εργασίας. 

Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι της χώρας μας, τα φτωχά λαϊκά στρώματα βιώνουμε την πιο βάρβαρη επίθεση των τελευταίων δεκαετιών στο σύνολο των δικαιωμάτων μας. 

Τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το χρέος, παράλληλα με την ασκούμενη πολιτική του«σοκ και δέος», αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν, όχημα για να περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα. 

Η βίαιη εσωτερική υποτίμηση, η κατάργηση και ο περιορισμός του όποιου κοινωνικού κράτους, οι ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η φορολεηλασία, η μείωση μισθών και συντάξεων, η επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, η ύφεση, η ανεργία, ο περιορισμός των συλλογικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η κατάργηση του εργατικού  δικαίου,  ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η ανοικτή δράση των νεοφασιστικών ναζιστικών οργανώσεων οδηγούν τη χώρα μας σε μια κατάσταση προηγούμενων δεκαετιών. 

Ο δημόσιος τομέας, οι δημόσιες υπηρεσίες βρέθηκαν και βρίσκονται στο στόχαστρο των μνημονιακών επιθέσεων. 

Ο περιορισμός του κράτους κατά 1/3 και η ανάλογη μείωση των εργαζομένων στο δημόσιο αποτελεί βασική δέσμευση των μνημονίων και στρατηγικό στόχο των νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων. 

ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ : «κλινικά νεκρή» 

Η μνημονιακή συγκυβέρνηση της κοινωνικής αναλγησίας θέλει την τοπική αυτοδιοίκηση στα μέτρα των αναγκών και όπως την διατάζουν οι δανειστές, «πεδίο δόξης λαμπρό» για εργολάβους και το μεγάλο κεφάλαιο. 

Με την αυταρχική και ανθρωποκτόνα  μέθοδο του «ξαφνικού θανάτου», 800 Ι.Δ.Α.Χ το Νοέμβριο 2012 απομακρύνθηκαν από τις υπηρεσίες των δήμων, ακολούθησε η κατάργηση υπηρεσιών και η διαθεσιμότητα για 2300 Σχολικούς Φύλακες τον περασμένο Ιούλιο  και 3.500 δημοτικών αστυνομικών τον περασμένο Σεπτέμβριο,  οι οποίοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα και βρίσκονται ακόμα στο καθεστώς της απειλής για απόλυση, χωρίς να έχει γίνει ακόμα σαφές που και πόσοι από τους συναδέλφους αυτούς θα απορροφηθούν σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου. 

Η βαρβαρότητα των αχυράνθρωπων της συγκυβέρνησης μπροστά στην «τεχνογνωσία» Φούχτελ και Ραϊχενμαχ δεν σταματά εδώ, στο σχεδιασμό της για την κατάρρευση της τοπικής αυτοδιοίκησης και στο πλαίσιο της υπόσχεσης που έχει δώσει στην τρόικα για 12.500 απολύσεις το επόμενο χρονικό διάστημα, αντικαθιστά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των εργαζομένων με αριθμούς και προγραμματίζει για τους επόμενους μήνες διαθεσιμότητες και απολύσεις που αφορούν : 

•Συγχωνεύσεις ή καταργήσεις υπηρεσιών των δήμων εξαιτίας της ανάθεσης τους σε εργολάβους ή εταιρίες security, καθαρισμού κλπ (καθαριότητα, πράσινο, φωτισμός, φύλαξη σχολείων). 

•Συρρίκνωση του αριθμού των υπαλλήλων που υπηρετούν στον πυρήνα των δημοτικών αρμοδιοτήτων (ληξιαρχείο, δημοτολόγιο κ.ά.). 

•Σταδιακή κατάργηση των τεχνικών υπηρεσιών των δήμων με την απευθείας ανάθεση έργων σε ιδιώτες με τη μέθοδο της «μελέτης- κατασκευής», 

Σε συνεργασία με τη φιλομνημονιακή πλειοψηφία του Δ.Σ. της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) και την πλειοψηφία των πρόθυμων δημάρχων ο κίνδυνος είναι άμεσος, και δεν είναι αυτός μιας «καχεκτικής» αυτοδιοίκησης, αλλά μιας «κλινικά νεκρής» αυτοδιοίκησης. 

Η πρωτόγνωρη χρηματοδοτική της ασφυξία συνδυάζεται με μια λαίλαπα άμεσων και έμμεσων, υλοποιούμενων και επαπειλούμενων, ιδιωτικοποιήσεων που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην μετατροπή των ΟΤΑ σε τοπικά παραρτήματα του ΤΑΙΠΕΔ και των συμφερόντων που αυτό φιλοξενεί και δεξιώνεται.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

Το σχέδιο του καθεστώτος που εγκαθίδρυσε τα αλλεπάλληλα Μνημόνια και «μεταρρυθμίσεις τύπου «Καλλικράτη» είναι πλέον προφανές: Να θέσουν σε ενέργεια ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, που περιλαμβάνει την κατάργηση της μόνιμης και σταθερής εργασίας, την προώθηση μεσαιωνικών σχέσεων εργασίας, κακοπληρωμένες και με περιορισμένα έως καθόλου δικαιώματα, την δημιουργία Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων (Κοιν.Σ.Επ) ως προθάλαμο για την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών καθαριότητας και των άλλων δημοτικών υπηρεσιών, την εγκατάλειψη κάθε κοινωνικής πολιτικής από την Τ.Α., την πλήρη ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών, την εκποίηση του πλούτου της πατρίδας μας, όπως ενέργεια, τουρισμός, νερό, λιμάνια, αεροδρόμια, και την μετατροπή της χώρας σε ΕΟΖ. 

Αν δεν συγκροτηθεί ΤΩΡΑ ένα πλατύ μέτωπο από αντιμνημονιακούς – αντικαλλικρατικούς αιρετούς, τις τοπικές κοινωνίες που θα πληρώσουν τον «λογαριασμό» και τους εργαζόμενους για αγώνα – ρήξη και ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού, τότε ΠΟΤΕ; 

Η Α.Σ.Κ. – Ο.Τ.Α. στην Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α 

Η ΠΟΕ-ΟΤΑ δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγει από την γενική κρίση που μαστίζει το συνδικαλιστικό κίνημα. 

Όμως αυτό δεν δικαιολογεί την σημερινή πλειοψηφία για τα λάθη και τις παραλήψεις της. 

Η πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΟΤΑ (ΠΑΣΚ-ΟΤΑ) κάθισε πάνω στην πλαστή αυτοδυναμία της και στο μονοπαραταξιακό της προεδρείο λειτουργώντας  με μια νοοτροπία ιδιοκτησιακή. 

Άπειρες ανακοινώσεις  της Εκτελεστικής Επιτροπής  απηχούσαν μόνο στις θέσεις της πλειοψηφίας. 

Δεν διαλέγαμε  τον δύσκολο δρόμο της προετοιμασίας του κλάδου, των συσκέψεων και των συνελεύσεων, επιλέγαμε περισσότερο κινήσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα  ξέροντας πως αυτές γράφουν στο γυαλί της τηλεόρασης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Πέρα όμως από την στάση που κράτησαν στο θέμα των αγώνων, την ίδια τακτική ακολούθησαν και σε άλλα κρίσιμα θέματα που συνδέονται με το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα. Την πορεία και την ανάπτυξή του.

Όπως η ένταξη όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα και ο αποκλεισμός πρωτοβάθμιων Σωματείων από το συνέδριο. 

Η ΑΣΚ-ΟΤΑ όλο το διάστημα που μεσολάβησε από το 41ο συνέδριο μέχρι σήμερα προσπάθησε να συμβάλει για να κλείσουν οι πληγές που άνοιξαν με τον αποκλεισμό των 18 συλλόγων και την αποχώρηση του ΠΑΜΕ από το συνέδριο. 

Επαναφέραμε πολλές φορές το αίτημα για νέο συνέδριο ενότητας  της ομοσπονδίας  με διάλογο και συναίνεση   μεταξύ όλων των παρατάξεων που υπάρχουν στο συνδικαλιστικό μας κίνημα. 

Ακόμα και στην τελευταία συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου στις αρχές Σεπτέμβρη καταθέσαμε έγγραφη πρόταση για διεξαγωγή, πριν το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, έκτακτου καταστατικού και εκλογικού συνεδρίου της ΠΟΕ-ΟΤΑ, προκειμένου να αποκατασταθεί η αντιπροσωπευτικότητα και να κλείσουν οι πληγές που άνοιξαν από το 41ο συνέδριο της ομοσπονδίας,  το οποίο στιγματίστηκε από τον αποκλεισμό 18 σωματείων, την τήρηση δύο μέτρων και δύο σταθμών σε ότι αφορά την νομιμοποίηση των αντιπροσώπων και τέλος την καλπονοθεία που αποδεδειγμένα επιχειρήθηκε. 

Με αποκλειστική ευθύνη των παρατάξεων ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ, που δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε ο μόνος κλάδος, που τις συναντάμε να λειτουργούν «συνεταιριστικά» προκειμένου να αποκομίσουν παραταξιακά οφέλη απέκλεισαν 18 σωματεία και 110 περίπου αντιπροσώπους από τις εργασίες του Συνεδρίου, με την αιτιολογία ότι ψήφισαν και συμβασιούχοι για την ανάδειξη αντιπροσώπων στο συνέδριο, ενώ 4 πρωτοβάθμια Σωματεία που και εκεί αποδείχτηκε ότι ψήφισαν συμβασιούχοι, τα έκαναν δεκτά. 

Ο σκοπός τους ήταν προφανής, οι ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ απαξιώνοντας τις αποφάσεις γενικών συνελεύσεων των πρωτοβάθμιων σωματείων για ίση μεταχείριση των εργαζομένων άσχετα με την σχέση εργασία τους και χρησιμοποιώντας το καταστατικό κατά τον τρόπο που τους βολεύει, βρήκαν την ευκαιρία για την διασφάλιση της δικής τους πλειοψηφίας. Και μάλιστα της απόλυτης «κυριαρχίας». 

Άλλοθι στους τακτικισμούς τους βρήκαν από την παράταξη των Αγωνιστικών Κινήσεων Συσπειρώσεων που με την οπορτουνιστική στάση που κράτησαν και προκειμένου να νομιμοποιηθούν οι δικοί τους αντιπρόσωποι που ανήκαν στα πρωτοβάθμια που ψήφισαν συμβασιούχοι, αλλά «παραδόξως» έγινα δεκτά, συναίνεσαν «βουβά» στον αποκλεισμό.     

Το γεγονός των αποκλεισμών πρωτοβάθμιων σωματείων και των αντιπροσώπων τους από το συνέδριο της ομοσπονδίας θεωρούμε ότι κλονίζει αναμφισβήτητα την ενότητα και έχει λειτουργήσει αρνητικά, έως ένα βαθμό, στην μαζικότητα και τη συμμετοχή των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα. 

Και θα «μπορούσε» (;) ίσως κάποιος να δικαιολογήσει τις ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ που ακόμα κινούνται με τις λογικές, του παραγοντισμού, της πολιτικής ενσωμάτωσης, του συντεχνιασμού και της ανάθεσης. Που αρέσκονται να επιρρίπτουν τις ευθύνες των αποτυχιών του συνδικαλιστικού κινήματος, σε όλους τους άλλους βγάζοντας «λάδι» τους εαυτούς τους, διατηρώντας το «αλάνθαστο» από μέρος τους. 

Που περιορίζουν την ενότητα των εργαζομένων και τον συντονισμό των κλάδων σε ενιαίο αγώνα ανατροπής της πολιτικής των μνημονίων σε ανακοινώσεις και σε κακοστημένα σόου. 

Για τις Αγωνιστικές Κινήσεις Συσπειρώσεις – ΟΤΑ όμως, δεν ξέρουμε αν κανείς μπορεί να βρει δικαιολογία για την αρνητική τους στάση πέραν αυτής του «βολέματος» και της συνδιαλλαγής. Η «μεταχρονολογημένη» αποδοχή των συμβασιούχων και η πρόταση τους για συνέδριο «κατόπιν εορτής» για την αποκατάσταση της αντιπροσωπευτικότητας στην ομοσπονδία από το σύνολο των σωματείων, είναι κίνηση απενοχοποίησης από την ευθύνη που φέρουν για το αποτέλεσμα, χωρίς όμως να δίνει λύση στο πρόβλημα. 

Η θέση της Α.Σ.Κ. – Ο.Τ.Α. ακόμα και μετά με την άρνηση των υπόλοιπων παρατάξεων, είναι ότι στο ενδιάμεσο συνέδριο της ομοσπονδίας στις 2και 3 Δεκέμβρη 2013 είναι χρήσιμο για την ενότητα του κλάδου, να πάρουν μέρος όλα τα σωματεία και οι αντιπρόσωποι που είναι στη δύναμη της Ομοσπονδίας. 

Για την στάση της ΔΑΣ-ΟΤΑ δεν μπορεί κανείς να πει τίποτα, όταν τους δόθηκε η «ευκαιρία» έκαναν τη δική τους επιλογή να αποχωρήσουν από την ενότητα του κλάδου και να υποχωρήσουν από την πάλη μέσα στα συνδικάτα για κατάργηση του διαχωρισμού των εργαζομένων, σκεπτόμενοι βέβαια τα παραταξιακά και κομματικά οφέλη που θα αποκομούσαν για το δικό τους «συνδικάτο».     

Για τους παραπάνω λόγους αρνηθήκαμε την συμμετοχή μας στο προεδρείο της ΠΟΕ-ΟΤΑ ακριβώς για να πιέσουμε προκειμένου να γίνει νέο ενωτικό συνέδριο,  αλλά σε αυτήν την προσπάθεια είμαστε εντελώς μόνοι μας. Όλες οι άλλες παρατάξεις για δικούς τους λόγους η κάθε μία δεν ήθελε να γίνει συνέδριο. 

Συμβάλαμε με όλες μας τις δυνάμεις στην διαμόρφωση  θέσεων της ΠΟΕ-ΟΤΑ σε σημαντικά ζητήματα όπως  η διαχείριση των απορριμμάτων , στην στάση της ομοσπονδίας απέναντι στο φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής  Αυγής , βάλαμε μια άλλη αντίληψη στο γενικό συμβούλιο για τις συνδικαλιστικές διώξεις, διαφωνήσαμε με συμπεριφορές σε διαδηλώσεις  κλπ. 

Προσπαθήσαμε να αλλάξει ακόμα και η ποιότητα του πολιτικού λόγου στο κίνημα.   

Οι συχνές παρεμβάσεις μας για το συντονισμό της αγωνιστικής δράσης της ομοσπονδίας με άλλους κλάδους του δημόσιου τομέα για αποτελεσματικότερη αντίσταση και αντίδραση, ουσιαστικά έπεφταν στο κενό από τις ηγεσίες της ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ μέχρι του σημείου γελοιοποίησης του θέματος ορισμένες φορές, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που υιοθέτησαν τον κοινωνικό αυτοματισμό της κυβέρνησης και ακούστηκαν εκφράσεις όπως «ας χάσουν πρώτα τα μεροκάματα που χάσαμε εμείς και μετά βλέπουμε» ή «ας ματώσουν πρώτα οι κλάδοι που δεν μάτωσαν ποτέ και μετά μπαίνουμε κι εμείς στον αγώνα»… 

Το συνδικαλιστικό κίνημα προ των ευθυνών του 

Το συνδικαλιστικό κίνημα που απειλείται ακόμη και η ίδια η ύπαρξή του πρέπει να πρωτοστατήσει στον αγώνα για την ανατροπή αυτών των πολιτικών και για την υλοποίηση μιας πολιτικής που θα έχει ως κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας και όχι των δανειστών και του κεφαλαίου. Για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες  χρειάζεται να ξεπεράσει τις παθογένειες και τις χρόνιες αδυναμίες του, να ανασυγκροτηθεί  και να προωθήσει αγωνιστικά τα συμφέροντα των εργαζομένων  αλλά και γενικότερα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. 

Στην κατεύθυνση αυτή είναι αναγκαία: 

-Διεύρυνση του διεκδικητικού πλαισίου. Σύνδεση των  επιμέρους προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι κλάδοι με τα γενικότερα προβλήματα  που αντιμετωπίζει το σύνολο των εργαζομένων. Η διαγραφή του χρέους, η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών, η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, η προστασία και η παραγωγική ανασυγκρότηση του δημοσίου τομέα, η προστασία και διεύρυνση των δημοσίων αγαθών κλπ  είναι κοινά αιτήματα για όλους τους εργαζομένους 

-Επαναφορά εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών, συνταξιοδοτικών και συλλογικών δικαιωμάτων που αφαιρέθηκαν βίαια τα τελευταία χρόνια και επαναπρόσληψη όλων όσων απολύθηκαν. 

-Σωστή επιλογή των μορφών πάλης, προετοιμασία και ενημέρωση των εργαζομένων,  συντονισμός των αγώνων μεταξύ διαφόρων κλάδων με στόχο την συνέχιση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. 

-Διεύρυνση των συμμαχιών των εργαζομένων με άλλες κοινωνικές ομάδες που πλήττονται  από τις μνημονιακές πολιτικές. 

-Συγκρότηση αντιφασιστικού-αντιρατσιστικού μετώπου που συνδέει την πάλη για την ανατροπή των μνημονίων με την αποκάλυψη και αντιμετώπιση της νεοναζιστικής απειλής της Χρυσής Αυγής με οργανωμένους μαζικούς αγώνες. 

-Ενίσχυση της αλληλεγγύης μεταξύ των διαφόρων κλάδων των εργαζομένων και κάλυψης των αναγκών των συνανθρώπων μας που τα μνημόνια τους έχουν οδηγήσει στην εξαθλίωση. 

-Ενίσχυση της αυτονομίας του σκ από τους Δημάρχους, τις κυβερνήσεις, το κράτος, τα κόμματα. 

-Δημοκρατική λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Περιορισμός των γραφειοκρατικών λειτουργιών, του παραγοντισμού, της λογικής της ανάθεσης, της παραταξιοποίησης  και της κομματικοποίησης. Ξερίζωμα των φαινομένων διαφθοράς , χρηματισμού και συναλλαγής στο Δημόσιο Τομέα. 

-Θεσμοθέτηση κώδικα ηθικής και δεοντολογίας για τα συνδικαλιστικά στελέχη. 

-Μαζικοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Συνδικαλιστική κάλυψη όλων των εργαζομένων ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση. 

-Οργανωτική ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος. Ενοποίηση ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ , ενοποιήσεις και συγχωνεύσεις δευτεροβαθμίων και πρωτοβαθμίων οργανώσεων. 

Κοινή δράση και συντονισμός αγώνων 

Η Α.Σ.Κ. – Ο.Τ.Α, οι εκλεγμένοι στην διοίκηση της ΠΟΕ-ΟΤΑ  αλλά και στις διοικήσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων, όλα τα στελέχη μας  την περίοδο που πέρασε  με τις αναλύσεις, τις προτάσεις και την όλη δράση μας, παρά τις μικρές μας δυνάμεις προσπαθήσαμε να συμβάλουμε σε μια ταξική και αποτελεσματική πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος. Θεωρούμε ότι η συμβολή μας ήταν και είναι θετική. 

Επιμείναμε και επιμένουμε στον συντονισμό των αγώνων, στην συνεργασία του  συνδικαλιστικού κινήματος με άλλες κοινωνικές ομάδες, στην ενότητα και την κοινή δράση των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. 

Επιλέξαμε και επιλέγουμε την κοινή δράση, να λειτουργούμε μέσα στα συνδικάτα και  τον  όποιο συντονισμό  των οργανώσεων στηρίζουμε  να ενισχύει την δύναμη του συνδικαλιστικού κινήματος. Στην κατεύθυνση αυτή θα συνεχίσουμε. 

Καλούμε κάθε συνάδελφο που έχει τις ίδιες αγωνίες να συμπαραταχθούμε μαζί να πολλαπλασιάσουμε την δύναμη της παρέμβασης μας, για  να ανοίξουμε νέους δρόμους  για το συνδικαλιστικό κίνημα, προς όφελος των συναδέλφων μας και των εργαζομένων γενικότερα.

Μας φαίνονται «μεγάλοι», γιατί είμαστε …σκυφτοί Σηκώστε το κεφάλι να φύγουνε αυτοί!

ή εμείς ή αυτοί !