Πρόταση που κατέθεσε η Αυτόνομη Αγωνιστική Ριζοσπαστική Συνεργασία (Α.Α.Ρ.Σ.) στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ στις 3/2/2014
Το 2014 θα είναι μια κρίσιμη χρονιά για τον ελληνικό λαό και τους εργαζόμενους
στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Είναι η χρονιά που η συνέχιση της
εφαρμογής των βάρβαρων μέτρων της κυβέρνησης ξεπερνά τις αντοχές της
κοινωνίας, η χρονιά των μαζικών απολύσεων στο δημόσιο και της
έκρηξης της ανεργίας, των κατασχέσεων κατοικιών και μισθών και της
κατάρρευσης των υπηρεσιών της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας και του
ασφαλιστικού συστήματος.
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο. Σήμερα απέναντι στο μαύρο της μνημονιακής πολιτικής προβάλει η ελπίδα της ανατροπής, που γεννάται μέσα από την συνέχιση
και την ένταση των εργατικών και λαϊκών αγώνων και την αντίθεση που
εκφράζουν συνολικά πλατιά στρώματα στην πολιτική της κυβέρνησης, Ε.Ε και
Δ.Ν.Τ.
Η κυβέρνηση όσο χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της γίνεται πιο επικίνδυνη. Εντείνει τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία απέναντι στους εργαζόμενους και
προσδένεται περισσότερο στο άρμα της εξάρτησης από το διεθνές κεφάλαιο,
την τρόικα και τους κυρίαρχους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τους
δίνει «γη και ύδωρ», ξεπουλά το δημόσιο πλούτο της χώρας και τη
μετατρέπει σε «μπανανία», με φτωχό λαό και εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα.
Η
επίκληση της παθογένειας στο δημόσιο, γίνεται όχι για τη βελτίωση των
υπηρεσιών του προς τους πολίτες, αλλά προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως
πρόσχημα για την απόλυση εργαζομένων και την εκχώρηση των υπηρεσιών του
στους ιδιώτες.
Η
κυβέρνηση, αφού έκλεισε σχολεία και νοσοκομεία και διαλύει τις
υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, οδηγεί στην απόλυση και την
ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους. Φέτος
εργάζονται 15.000 λιγότεροι εκπαιδευτικοί στα σχολεία από πέρσι και
25.000 λιγότεροι εργαζόμενοι στο δημόσιο λόγω των συνταξιοδοτήσεων, με
αποτέλεσμα πολλές υπηρεσίες να υπολειτουργούν ή να κλείνουν, ενώ
ετοιμάζονται άλλες 12.500 διαθεσιμότητες-απολύσεις στο δημόσιο και άλλες
τόσες στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Στις 22 Μαρτίου απολύονται οι σχολικοί φύλακες, οι καθηγητές τεχνικής εκπαίδευσης και οι εργαζόμενοι στα υπουργεία,
ενώ με το νομοσχέδιο για την δημόσια διοίκηση που προωθείται για ψήφιση
ετοιμάζονται νέες απολύσεις και δημιουργείται ένας μόνιμος μηχανισμός
απολύσεων μέσω των δήθεν «αξιολογήσεων» των δημοσίων υπαλλήλων και μέσω
της κατάργησης δεκάδων οργανισμών του δημοσίου.
Παράλληλα, η κυβέρνηση προωθεί για ψήφιση το σχέδιο νόμου για την πρωτοβάθμια υγεία.
Στόχος του νομοσχεδίου είναι το «λουκέτο» και η συρρίκνωση των
υγειονομικών μονάδων του ΕΟΠΥΥ και η μεταφορά όλων των πόρων του
οργανισμού στον ιδιωτικό τομέα Υγείας. Ουσιαστικά με το
νομοσχέδιο δίνεται η δυνατότητα στις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις να
κυριαρχήσουν στην υγεία ενώ οι πολίτες θα καλούνται συνεχώς να πληρώνουν
αυξημένες συμμετοχές και χαράτσια.
Ταυτόχρονα,
οι περιορισμοί σε παροχές, φάρμακα και εξετάσεις θα αυξήσουν τον αριθμό
των πολιτών που αδυνατούν να προσεγγίσουν το νέο «σύστημα» και
μάλιστα με το δεδομένο ότι πάνω από 3 εκατομμύρια πολίτες οι οποίοι
είναι ανασφάλιστοι δεν έχουν καμία πρόσβαση σε παροχές και υπηρεσίες
υγείας.
Επιπλέον,
η μνημονιακή συγκυβέρνηση έχοντας την απόλυτη βεβαιότητα ότι ένα μεγάλο
μέρος του ιατρικού προσωπικού δε θα αποδεχθεί την πλήρη και
αποκλειστική απασχόληση, επιχειρεί να αφήσει το νέο «σύστημα» γυμνό από ιατρικό προσωπικό με αποτέλεσμα οι μονάδες να μην μπορούν να λειτουργήσουν, αφού από το ίδιο νομοσχέδιο προκύπτει ότι δεν υπάρχει η βούληση για πρόσληψη προσωπικού στα ΠΕΔΥ.
Από το Νοέμβρη του 2013 άρχισε ένα μαζικό πογκρόμ απολύσεων συμβασιούχων, που είτε είχαν προσωρινές είτε είχαν τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις για την παραμονή τους στην εργασία.
Γίνεται πλέον φανερό ότι η κυβέρνηση δεν σέβεται τις αποφάσεις των δικαστηρίων όταν αμφισβητούν την πολιτική της, ενώ αντίθετα τις επισείει όταν πρόκειται να βγαίνουν παράνομες και καταχρηστικές οι απεργίες ή επιστρατεύονται απεργοί.
Μπροστά σε αυτή τη κατάσταση το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα δεν μπόρεσε να αντιτάξει αποτελεσματική αντίσταση, ενώ φαινόμενα εκφυλισμού και συντηρητικής αναδίπλωσης εξαπλώνονται σε όλες τις βαθμίδες συνδικαλιστικής οργάνωσης.
Βασική
αιτία είναι η έλλειψη σαφούς ταξικού προσανατολισμού του εργατικού
κινήματος, εξαιτίας της κυριαρχίας των δυνάμεων του κυβερνητικού
συνδικαλισμού. Παρά το γεγονός ότι όλο το προηγούμενο διάστημα
οι δυνάμεις αυτές δήλωναν αντιμνημονιακές δεν είχαν στη στόχευση τον
πυρήνα αυτών των πολιτικών.
Αντίθετα καλλιεργούσαν αυταπάτες και συγχύσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους για την προσωρινότητα των μέτρων, απέκρυπταν ότι η πολιτική αυτή είχε στόχο την ίδια την μισθωτή εργασία για να διατηρηθούν και να ενισχυθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων.
Είναι
προφανές πως πρωταρχικό καθήκον των εργαζομένων είναι η αναζωογόνηση
και η μαχητική ανασύνταξη των συνδικάτων. Βασική προϋπόθεση γι αυτό
αποτελεί η ρήξη με τις δυνάμεις και τις πρακτικές του
κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού. Με τις δυνάμεις, που σε
ασφυκτικό εναγκαλισμό με το δικομματικό πολιτικό σύστημα και τις
καταστροφικές επιλογές του, καθιέρωσαν ως συνδικαλιστικό ήθος το
πελατειακό σύστημα, τις κλαδικές και προσωπικές διευθετήσεις.
Σε
αυτό το πλαίσιο βασική προτεραιότητα είναι να μετατραπούν τα σωματεία
σε ζωντανούς χώρους συνάντησης, συλλογικότητας, αλληλεγγύης και δράσης
των εργαζομένων. Να έρθουμε σε επαφή με τα κοινωνικά κινήματα
που αναπτύσσονται στις πόλεις, τα χωριά και τις γειτονιές τις χώρας
προτάσσοντας τον αγώνα για τις προάσπιση των κοινωνικών υποδομών, των
εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, της δημοκρατίας.
Σε
αυτή τη δύσκολη μάχη δεν μπορεί να αναπαράγονται τακτικές ευτελισμού
των κινητοποιήσεων, διάσπαρτες απεργίες χωρίς προοπτική, σχέδιο και
πολιτική στόχευση που εντείνουν την απογοήτευση και εν τέλει την
αποστράτευση. Απαιτείται σχεδιασμός και προετοιμασία.
κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων δυνάμεων με πρώτο ορόσημο τις
επερχόμενες απολύσεις του προσωπικού που τέθηκε σε διαθεσιμότητα τον
Μάρτιο.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ
Οφείλουμε
να αντιληφθούμε ότι το επόμενο τρίμηνο θα είναι ιδιαιτέρως κρίσιμο
εφόσον αυτήν την περίοδο θα εφαρμοστούν τα βάρβαρα κυβερνητικά μέτρα των
απολύσεων, νέων διαθεσιμοτήτων, κατασχέσεων και πλειστηριασμών,
κατάργησης δομών του δημοσίου και νέων ιδιωτικοποιήσεων.
Επομένως, οργανώνουμε από σήμερα έναν πολύμορφο, συγκρουσιακό αγώνα
διαρκείας με ενημέρωση των πολιτών, συλλαλητήρια, καταλήψεις,
αποκλεισμούς, απεργίες με στόχο να αποκρούσουμε τα παραπάνω μέτρα και να
ανατρέψουμε την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου.
Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε τα παρακάτω:
1.Κινητοποίηση όλων των ομοσπονδιών και των ΝΤ της ΑΔΕΔΥ
με αίτημα να αποσυρθεί το απαράδεκτο νομοσχέδιο για την πρωτοβάθμια
υγεία. Να οργανώσουμε σε συνεργασία με τους πρωτοβάθμιους φορείς
παλλαϊκά συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις τις επόμενες μέρες και μέχρι
την ψήφιση του Ν/Σ (Πέμπτη 6.2) με συμμετοχή και των εργαζομένων του
ιδιωτικού τομέα, συνταξιούχων, αγροτών, επαγγελματιών κλπ. Να
διοργανώσουμε συγκεντρώσεις στους τόπους δουλειάς για ενημέρωση
συναδέλφων για τις ανατροπές στο χώρο της υγείας. Να συμβάλουμε στην
επιτυχία του συλλαλητηρίου που έχει προγραμματιστεί για την Πέμπτη 06.02
στις 11 το πρωί στο Υπουργείο Υγείας.
2.Να καλέσουμε να συμμετάσχουν όλα τα μέλη των διοικήσεων
των Ομοσπονδιών, των προεδρείων των Α/θμιων σωματείων και όσοι άλλοι
συνάδελφοι μπορούν στο κοινό συλλαλητήριο της ΟΛΜΕ με τη ΠΟΕ-ΟΤΑ που θα
γίνει την Παρασκευή 07.02 στις 10 το πρωί με αιτήματα:
Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους
ΌΧΙ στις διαθεσιμότητες-απολύσεις
ΌΧΙ στη διάλυση των υπηρεσιών των ΟΤΑ και στο κλείσιμο των σχολείων.
3.Να στηρίξουμε την πανελλαδική κινητοποίηση που οργανώνουν οι σχολικοί φύλακες
με τη μορφή της αυτοκινητοπομπής που θα ξεκινήσει από την
Αλεξανδρούπολη την Πέμπτη 13.02. Διοργάνωση αγωνιστικής υποδοχής της
μοτοπορείας την Παρασκευή 14.02 στην Αθήνα.
4.Η ΑΔΕΔΥ να πραγματοποιήσει κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας
κατά τη διάρκεια της συνάντησης των κυβερνητικών στελεχών με την τρόικα
με αντικείμενο τον προσδιορισμό των 12.500 νέων διαθεσιμοτήτων.
5.Να στηρίξει η ΑΔΕΔΥ το κέντρο αγώνα στην πλατεία Κλαυθμώνος
καλώντας όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη και τους συναδέλφους που
απολύονται ή έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα να το πλαισιώνουν σε
καθημερινή βάση. Να εμπλουτιστεί η λειτουργία του με διοργάνωση
συζητήσεων, εκδηλώσεων, συναυλιών, ενημέρωσης των πολιτών κ.α.
6.Να διοργάνωση συλλαλητηρίων κάθε βδομάδα στην Αθήνα
(πλατεία Κλαυθμώνος) και σε όσες περισσότερες πόλεις είναι δυνατόν.
Ενδεικτικά ξεκινούμε την Τετάρτη 12.02 στις 3 το μεσημέρι και
συνεχίζουμε κάθε Τετάρτη στον ίδιο χώρο και στις κεντρικές πλατείες στις
πόλεις της περιφέρειας.
7.Να αποφασίσουμε την πραγματοποίηση καταλήψεων Υπουργείων στο κέντρο της Αθήνας.
Η επιλογή της ημερομηνίας που θα ξεκινήσουν αλλά και των συγκεκριμένων
κτιρίων θα γίνει από τους ίδιους τους εργαζόμενους αυτών των χώρων και
θα συμμετάσχουν όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ και των
Ομοσπονδιών.
8.Το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ να αποφασίσει να
απευθυνθεί στα συλλογικά όργανα των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα,
των επαγγελματιών, των αγροτών, των ανέργων, των επιστημόνων, των
φοιτητών, των συνταξιούχων και να τους προτείνει τη
συνδιοργάνωση παλλαϊκών κινητοποιήσεων όλο το επόμενο διάστημα για την
ανατροπή της κυβέρνησης και της τρόικα. Κάλεσμα για κοινή συνεδρίαση των
ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
9.Οι
πολύμορφες κινητοποιήσεις που θα πραγματοποιηθούν το Φλεβάρη να είναι
ενταγμένες στο ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσης της ΑΔΕΔΥ που θα κορυφωθεί με απεργιακές κινητοποιήσεις που θα ξεκινήσουν στις 11 Μάρτη με 24ωρη ή 48ωρη Γενική Απεργία
με κεντρικό αίτημα την ακύρωση των διαθεσιμοτήτων και των απολύσεων. Η
ΕΕ της ΑΔΕΔΥ εξουσιοδοτείται να αποφασίσει στις 12 του Μάρτη για τη
συνέχιση και κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα την εβδομάδα 17-21 Μάρτη.
10.Να πάρει πρωτοβουλία η ΑΔΕΔΥ και να συνδιοργανώσει με τα συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα και άλλες κοινωνικές οργανώσεις κινητοποιήσεις
κατά τη διάρκεια της συνόδου των Υπουργών Οικονομικών της ΕΕ (ΕΚΟΦΙΝ)
που θα γίνει στην Αθήνα στις 1 και 2 Απριλίου.
11.Η
απόφαση του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ με τις εκτιμήσεις για τη συνεχιζόμενη επίθεση
ενάντια στους εργαζόμενους στη χώρα μας και τα κοινωνικά αγαθά καθώς και
το πρόγραμμα δράσης θα πρέπει να συζητηθεί στα όργανα όλων των
Ομοσπονδιών και στις ΓΣ των Α/θμιων σωματείων σε όλο το Δημόσιο με στόχο
να ληφθούν μέτρα ενεργοποίησης και συμμετοχής στις κινητοποιήσεις.
Επίσης, πρέπει να συζητηθεί η αναγκαιότητα των απεργιακών κινητοποιήσεων και να αποφασιστεί η συμμετοχή σ’ αυτές.
3/2/2014