Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ*
Η μεγάλη «επιτυχία» της κυβέρνησης Σαμαρά, μια «επιτυχία» που θα κοστίσει στον ελληνικό λαό 400 εκ. ευρώ
επιπλέον χρέος , δεν αποτελεί μόνο μια προεκλογικού, επικοινωνιακού
τύπου κίνηση. Αυτή είναι αναμφισβήτητα η κύρια πλευρά της. Όμως όχι και
η μοναδική.
Την ίδια εβδομάδα με την Ελλάδα «επανήλθαν» στις αγορές το Πακιστάν, η Ζάμπια και η Σρι-Λάνκα..
Το Πακιστάν επέστρεψε στις διεθνείς αγορές ομολόγων την Τετάρτη μετά από μια διακοπή επτά χρόνων και πούλησε 2 δισ. δολ. χρέους , με σχεδόν τα δύο τρίτα από αυτά σε διαχειριστές κεφαλαίων με έδρα τις ΗΠΑ.
Δύο ημέρες πριν είχε προηγηθεί η Σρι Λάνκα και η Ζάμπια, η οποία εξέδωσε ομόλογα αξίας ενός δις δολαρίων.
Άμεσα
αναμένεται η επιστροφή στις αγορές και των Παπούα- Νέα Γουινέα ,
Μπαγκλαντές και Μπουτάν αλλά και άλλων «αναπτυσσόμενων» χωρών.
Σε όλες τις περιπτώσεις υπήρξε υπερπροσφορά: η Σρι Λάνκα, για παράδειγμα, συγκέντρωσε πάνω από οκτώ φορές το ποσό των 500 εκατομμύριων, με τις παραγγελίες να αγγίζουν τα 4.3 δισεκατομμυρία..
Η ζήτηση βέβαια δεν αντανακλά τη βελτίωση των οικονομιών στις χώρες αυτές.
Τους τελευταίους δύο μήνες παρατηρείται μια επιθετική επιστροφή «επενδυτών» στις αναδυόμενες οικονομίες.
Τον Μάρτιο 39 δις δολάρια κατευθύνθηκαν στις αναδυόμενες αγορές και τα 24 δις από αυτά ήταν σε αγορές ομολόγων. Το Φεβρουάριο τα αντίστοιχα ποσά ήταν 25 δις ενώ τον Ιανουάριο μόνο 5 δις. , σύμφωνα με το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Οικονομίας.
Σύμφωνα με άλλες πηγές όμως πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια κινήθηκαν σε ομόλογα χρέους κατά τους τρεις πρώτους μήνες του 2014.
«Είμαστε
σε ένα περιβάλλον πολύ χαμηλής απόδοσης », δήλωσε πρόσφατα η Jennifer
Vail , επικεφαλής σταθερού εισοδήματος στην Wealth Management Τράπεζα
των ΗΠΑ, με 115 δισεκατομμύρια δολάρια υπό διαχείριση .
Ουσιαστικά ξεκινάει ένας καινούριος κύκλος κερδοσκοπίας και αφαίμαξης των περιφερειακών οικονομιών.
Με τα ομόλογα των ΗΠΑ να παραμένουν χαμηλά σε επιδόσεις και δις δολάρια
και ευρώ να «λιμνάζουν», οι αποικιακού τύπου όροι «επένδυσης» αποτελούν
μια διέξοδο.
Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, στα 10ετή αμερικανικά κρατικά ομόλογα το ποσοστό απόδοσης είναι 2,7%.
Στην περίπτωση του Πακιστάν όμως το επιτόκιο έφτασε το 8.250 % , (εδώ η σύγκριση πρέπει να γίνει με το 6.875 % που ήταν το 2007). Στην Ζάμπια το επιτόκιο ήταν 8,625%.
Και παρά το απροκάλυπτο ψέμα της κυβέρνησης για επιτόκιο 4,95%, καθώς ο
πληθωρισμός της Ελλάδας είναι αρνητικός (-1,49%), το πραγματικό
επιτόκιο είναι 6,44% ( 4,95% - (-1,49%).
Σήμερα τα
λιμνάζοντα κεφάλαια ξεπερνούν το 1 τρις παγκόσμια. Ο παρασιτικός
χαρακτήρας του συστήματος γίνεται όλο και πιο έντονος. Η καπιταλιστική
κρίση, δεν είναι ένα κόλπο , είναι εγγενές χαρακτηριστικό αυτού στου συστήματος. Και καμία ανάπτυξη δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί στη χώρα, μέσα στα ήδη υπάρχοντα πλαίσια.
Η
αμοιβαία win-win συμφωνία κυβέρνησης-κερδοσκόπων , (εμείς κερδίζουμε,
προεκλογικά- επικοινωνιακά, εσείς κερδίζετε 400 εκ., βγαλμένα από τα
τελευταία αποθέματα του ελληνικού λαόυ) αποτελεί πραγματικά μια
συμφωνία επιπέδου Πακιστάν, Ζάμπιας, Σρι-Λάνκα, Μπουτάν, Παπούα -Νέα Γουινέας και Μπαγκλαντές.
Αποτελεί όμως και μια ένδειξη εντεινόμενων αδιεξόδων που η υπέρβαση τους δεν χωράει καμία αυταπάτη για διαχειριστικές πολιτικές και κινήσεις.
πηγή : iskra