Του Πέτρου Τσιβίδη*
Ο νόμος που ψηφίσθηκε, για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων και των υπηρεσιών, ξεπερνά και την πιο νεοφιλελεύθερη φαντασία!
Ας τα πάρουμε με τη σειρά…
Έτσι, μιλώντας για τους υπαλλήλους, αποφασίζεται και διατάσσεται, ότι μεταξύ των ‘’αρίστων’’ δεν μπορούν να βρεθούν πάνω από το 25%. Οι καλοί και άξιοι είναι λοιπόν λίγοι. Καμία αξιολόγηση δεν επιτρέπεται να προσπεράσει αυτόν τον πρώτο «φυσικό» νόμο.
Ο επιμερισμός των ποσοστών αξιολόγησης σε κάθε Γενική Διεύθυνση γίνεται μεαπόφαση του οικείου Προϊσταμένου Γενικής Διεύθυνσης στο σύνολο των υποκείμενων οργανικών μονάδων μέχρι και επιπέδου Τμήματος ή αντιστοίχου επιπέδου οργανικής μονάδας. Για τον επιμερισμό αυτό λαμβάνονται υπόψη κριτήρια, οπως:
α) η παραγωγικότητα των μονάδων
β)οι αρμοδιότητες των οργανικών μονάδων σε σχέση με τις προτεραιότητες της ασκούμενης πολιτικής.
γ) η κατανομή των υπαλλήλων ανά οργανική μονάδα.
Και ακόμη, παρέχεται στους Γενικούς Διευθυντές η δυνατότητα να προσδιορίσουν τις υπηρεσίες ή τα τμήματα απ’ τα οποία θα προκύψει το προσωπικό που απαιτείται για να καλυφθεί το υποχρεωτικό ποσοστό του 15%.
Ουσιαστικά δηλ. παρέχεται η δυνατότητα στους υπηρεσιακούς παράγοντες να κλείνουν ανά πάσα στιγμή τμήματα και δομές (που η κυβερνητική πολιτική τις θεωρεί άχρηστες) θέτοντας ουσιαστικά εκτός εργασίας όλο το προσωπικό που υπηρετεί σε αυτές και ανεξαρτήτως, φυσικά, προσόντων.
Τί όμως σημαίνουν όλα αυτά;
Μας λένε ότι καλές είναι οι παραγωγικές δομές και οι υπάλληλοι που αποδίδουν σε σχέση με τις συγκεκριμένες προτεραιότητες της ασκούμενης πολιτικής.
Και ρωτάμε:
Υπάλληλοι πολεοδομιών, τεχνικών, διοικητικών υπηρεσιών κλπ, που δεν δέχονται να βάλλουν την υπογραφή τους άκριτα και μπλοκάρουν περίεργες αναθέσεις, δημοπρασίες κλπ είναι παραγωγικοί;
Οι υπάλληλοι των δήμων και άλλων κλάδων που απεργούν, οι συνδικαλιστές και εργαζόμενοι που αντιδρούν σε αυθαιρεσίες διοικήσεων ή υπερασπίζονται τα εργασιακά δικαιώματα συναδέλφων τους είναι παραγωγικοί;
Υπάλληλοι στις υπηρεσίες στους Δήμους, στην υγεία ,οι καθηγητές και οι δάσκαλοι που κάτω από τις σημερινές αντίξοες συνθήκες αγωνίζονται να κάνουν την δουλειά τους, ενώ ταυτόχρονα αντιδρούν έμπρακτα στην υποβάθμιση και την διάλυση είναι παραγωγικοί; (αλήθεια σκέφτηκε κανείς τη θα γίνει και πως θα αντιδράσουν γονείς και μαθητές όταν γίνει γνωστό στη σχολική κοινότητα πως ένας δάσκαλος βαθμολογήθηκε με 9, άλλος με 7 και άλλος με 5 ; )
Kαι ακόμη:
Ποιες είναι άραγε οι παραγωγικές και αποδοτικές μονάδες;
Ομολογείται ξεκάθαρα, ότι η παραγωγικότητα των μονάδων και των υπαλλήλων εκτιμάται και βαθμολογείται ανάλογα με την ικανοποίηση των στόχων της εφαρμοζόμενης κεντρικής πολιτικής. Μόνο που την εφαρμοζόμενη μνημονιακή πολιτική δεν την ενδιαφέρει η βελτίωση των υπηρεσιών αλλά η ικανοποίηση των δημοσιονομικών στόχων η οποία είναι αντίθετη με την βελτίωση και αναβάθμιση υπηρεσιών και ανθρώπων. Αυτό αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, η οποία τα τελευταία χρόνια, εκτός από το αυθαίρετο κλείσιμο χρήσιμων υπηρεσιών ( σχολ φύλακες- δημ αστυνομία- καθαρίστριες- καθηγητές ΕΠΑΛ κλπ), έκανε το δημόσιο πιο γραφειοκρατικό πιο δυσπρόσιτο πιο εχθρικό και πιο ακριβό προς τους πολίτες.
Κατά την αντίληψη αυτών που προωθούν τέτοιου τύπου νομοσχέδια, καλές και αποδοτικές υπηρεσίες, είναι αυτές που προωθούν την ανταποδοτικότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις απολύσεις.Που συμπιέζουν το εισόδημα των εργαζόμενων με περικοπές, με φοροεπιδρομή, με κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, που μοιράζουν κοινοτικά κονδύλια σε κάθε λογής εταιρείες και εργολάβους, που προωθούν εντέλει όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές.
''Το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση προσθέτει μια ψηφίδα στην οικοδόμηση ενός κράτους που γίνεται ακριβότερο, εκχωρεί ολόκληρα πεδία αρμοδιότητας στον ιδιωτικό τομέα για να γίνουν εμπορεύματα''. Ενός κράτους που αφήνει τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα απροστάτευτα. Ενός κράτους που ως βασική του αποστολή θα έχει την καταστολή κάθε αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα της ασκούμενης πολιτικής.
Για τους δημότες όμως και για την κοινωνία, θα σημάνει τον αποκλεισμό από την εξυπηρέτηση και την διευκόλυνσή τους μέσω των υπηρεσιών. Γιατί προτεραιότητα θα δίνεται, όπως είπαμε, σε πρακτικές προς όφελος μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων και εργολάβων και όχι για την κατασκευή σχολείων, παιδικών σταθμών, πάρκων, επέκταση κοινωνικών δομών κλπ.
''Είναι φανερό ότι η αξιολόγηση, είναι ένας απροσχημάτιστος τρόπος για απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων στο δημόσιο και για εξευτελισμό και απαξίωση των υπολοίπων''.
Είναι σαφές ότι προσπαθούν να φτιάξουν τη δεξαμενή για τις 15.000 απολύσεις του 2014. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα πέρα από τη διάλυση του δημόσιου τομέα και την κατεδάφιση των όποιων κοινωνικών δομών έχουν απομείνει. Χρειάζονται πειθαρχημένους και εντελώς υπάκουους υπαλλήλους, συνένοχους στο ξεπούλημα του δημοσίου. Για να το πετύχουν αυτό θεσμοθετούν το νόμο της ζούγκλας μέσα στις υπηρεσίες. Εξωθούν τους εργαζόμενους σε ανταγωνισμό με τους συναδέλφους τους υπονομεύοντας το πνεύμα ομαδικής δουλείας, απαραίτητο για τη λειτουργία των υπηρεσιών, προωθούν την ατομική διεκδίκηση έναντι της συλλογικής. Όταν μάλιστα η όποια αύξηση στο μισθό συνδέεται άμεσα με το βαθμό του υπαλλήλου και η προαγωγή από τον ένα βαθμό στον άλλο ακολουθεί συγκεκριμένες ποσοστώσεις, δημιουργείται ένα εργασιακό περιβάλλον που μοιάζει με αρένα.
Γνωρίζουμε καλά και τα έχουμε πει πολλές φορές ότι οι ΟΤΑ έχουν προβλήματα και μάλιστα σοβαρά, όπως: η έλλειψη οργάνωσης, η γραφειοκρατία, η υποστελέχωση μαζί με την έλλειψη προσωπικού, η αναξιοκρατία, οι πελατειακές σχέσεις (κυρίως όσον αφορά τις σχέσεις διοικήσεων με τους πολίτες), η αδιαφάνεια, και το κυριότερο από όλα η έλλειψη δημοκρατικής λειτουργίας τόσο στο εσωτερικό των δήμων αλλά και στις σχέσεις του με τον δημότη.
Γνωρίζουμε πολύ καλάότι η «αξιολόγηση» που γινόταν μέχρι τώρα δεν είχε καμία σχέση με την πραγματική λειτουργία του δημοσίου προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, αλλά αντίθετα αποτελούσε ένα μηχανισμό υποταγής και πειθάρχησης. Με το νέο νόμο όμως και ότι προηγήθηκε, από την συκοφάντηση των υπαλλήλων και τα πειθαρχικά μέχρι τις διαθεσιμότητες- απολύσεις και το κλείσιμο υπηρεσιών, γκρεμίζονται και οι τελευταίες αυταπάτες όσων επέμεναν να πιστεύουν τις ανοησίες περί «βελτίωσης και εκσυγχρονισμού του δημοσίου».
Οι εργαζόμενοι δεν είναι αντίθετοι στον εκσυγχρονισμό του Δημοσίου αλλά ούτε και στο να εκτιμηθεί η πραγματική λειτουργία και προσφορά των υπηρεσιών. Στην κατεύθυνση όμως της ενίσχυσης και της βελτίωσης των υπηρεσιών, μέσα από την αξιοποίηση με τον καλύτερο τρόπο του ανθρώπινου δυναμικού και των υποδομών. Για να γίνει αυτό χρειάζεται στοχοθεσία και πρόγραμμα, χρειάζεται διαρκή επιμόρφωση του προσωπικού και ενίσχυση των τεχνικών και διοικητικών υποδομών. Σκοπός είναι να αναβαθμισθούν ποιοτικά οι υπηρεσίες προς τους δημότες. Οι υπάλληλοι με την γνώση και την πείρα τους μπορούν να βοηθήσουν στην μετατροπή του Δήμου σε εργαλείο κοινωνικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης για τον τόπο τους. Όλα αυτά όμως θα γίνουν μέσα από την εμπέδωση κλίματος συνεργασίας μεταξύ των υπαλλήλων αλλά και στην σχέση τους με τους δημότες και όχι μέσα από τον ανθρωποφάγο ανταγωνισμό και την τιμωρία.
Εδώ βρίσκεται η μεγάλη μας διαφορά με τους κρατούντες, γιατί εμείς θέλουμε ένα δημόσιο παραγωγικό που να δουλεύει πραγματικά προς όφελος της κοινωνίας, και όπου θα λείπουν τα ρουσφέτια οι ''φιλικές'' εξυπηρετήσεις οι προσλήψεις από τα παράθυρα η αναξιοκρατία και όπου ο υπάλληλος δεν θα έχει λόγο να είναι τεμπέλης ή κοπανατζής. Ενώ αυτοί που θέλουν ένα δημόσιο για τους λίγους, συκοφαντούν, απολύουν και σπέρνουν τον ανταγωνισμό μεταξύ των υπαλλήλων, ακριβώς για να περάσουν τα σχέδια τους εύκολα και χωρίς αντίσταση,
Οι Δήμαρχοι έχουν ευθύνη και πρέπει να πάρουν θέση απέναντι στην επιχειρούμενο εξανδραποδισμό υπηρεσιών και υπαλλήλων. Ο κάθε Δήμαρχος ξεχωριστά αλλά και τα συλλογικά τους όργανα δεν μπορούν να κωφεύουν στην πλήρη διάλυση των Δήμων και σε μετατροπή τους σε ΑΕ.
Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση που θέλουν να επιβάλουν, δεν είναι μόνο η αναγκαία αντίσταση στη δρομολόγηση απολύσεων στο Δημόσιο. ''Είναι και πάλη για ελευθερία, δημοκρατία απέναντι σε ένα βαθύ σκοταδισμό, ο οποίος εάν εγκατασταθεί στην Δημόσια Διοίκηση, στους Ο.Τ.Α. στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Κοινωνική Πρόνοια, στοχεύει να δηλητηριάσει βαθιά την κοινωνία''.
Είναι ο αγώνας για να μη ξαναγυρίσουμε ως κοινωνία 60 χρόνια πίσω στα πρότυπα του μετεμφυλιακού κράτους του αυταρχισμού των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων και της αποθέωσης των πελατειακών μηχανισμών.
Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να μπλοκαριστεί η εφαρμογή της «αξιολόγησης» με συνολική και συλλογική άρνηση της διαδικασίας από κάτω προς τα πάνω.
*Ο Τσιβίδης Πέτρος είναι μέλος του Δ.Σ του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Καλαμαριάς
Δημοσιεύτηκε στο : sedkalamaria.wordpress.com