Του Νίκου Μπογιόπουλου
Ενόψει των εκλογών το παραμύθι ξανάρχισε. Όλο το κυβερνητικό ασκέρι των γελοίων «Παϊσιων» της καταστροφής, όλα τα αλαλάζοντα κύμβαλα της χυδαίας κινδυνολογίας, μας εκβιάζουν με εικόνες «Αποκάλυψης».
Με ανασηκωμένο το φρύδι και με το δάκτυλο προτεταμένο, οι κυβερνώντες και οι μιντιακές πυροβολαρχίες τους απευθύνονται στους ψηφοφόρους. Δηλαδή, στα εκατομμύρια των Ελλήνων που οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι τους άφησαν χωρίς δουλειά, χωρίς μισθό, χωρίς σύνταξη, χωρίς παρόν και μέλλον. Και τι λένε;
«Εάν μας διώξετε, εάν μας καταψηφίσετε, εάν πάψουμε να σας κυβερνάμε, εάν πάψουμε να είμαστε υπουργοί και αφέντες σας, εάν πάψουμε να σας “σώζουμε”, τότε – απειλούν οι κυβερνώντες – οι Αγορές θα “αντιδράσουν”. Τότε η τρόικα θα “εκνευριστεί”. Τότε η Ευρωζώνη θα μας “διώξει”. Τότε ο Γιούνγκερ θα “ενοχληθεί”. Τότε το ΔΝΤ θα “τσαντιστεί”. Τότε οι ντόπιοι και οι ξένοι τραπεζίτες θα “εξοργιστούν”. Τότε οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι εργολάβοι δεν θα… “επενδύσουν”».
Όλα αυτά, λοιπόν, κι αλλά τόσα πολύ χειρότερα και ακατονόμαστα θα μας συμβούν αν πάψουν οι Σαμαροβενιζέλοι να κάθονται στο σβέρκο μας…
Κατόπιν τούτων, επομένως, λαμβάνοντας πολύ σοβαρά υπόψη μας την… φοβέρα ότι οι Αγορές, ο Γιούνγκερ, το ΔΝΤ, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι εργολάβοι, το ΝΑΤΟ, η τρόικα και τα χρηματιστήρια θα «τσαντιστούν», έχουμε μια σκέψη.
Τη σκέψη μας αυτή, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, την προτείνουμε ως σκαρίφημα απάντησης του λαού προς τα κνώδαλα και των Αγορών, και της Κομισιόν, και της ΕΕ, και του ΝΑΤΟ και των ντόπιων, και των ξένων μονοπωλίων.
Τονίζουμε:
Η απάντηση, που προτείνουμε να δοθεί από τον καθένα μας ξεχωριστά και από όλους μαζί, η απάντηση που αρμόζει σε μια προς μια και σε όλες μαζί τις απειλές των εκβιαστών, η απάντηση για το πού τις έχουμε γραμμένες και τις απειλές τους και την καταστροφολογία τους και την τρομοκρατία τους, είναι βαθιά πολιτική. Και απολύτως φιλοσοφημένη – πριν από μας την είχε επιλέξει ο Μοντεσκιέ.
Και είναι αυτή: «Je m’en fous»! (σ.σ: το ζαμανφού επί το ελληνικότερον προφέρεται και έτσι: ζμπούτσαμ!)