Συνέντευξη του γραμματέα του ΜΕΤΑ Γ. Χαρίση στο anemosantistasis.blogspot.com
«Δεν μπορεί να είσαι και με τον “αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ”, και γι' αυτό κάποιοι έχουν πάρει το δρόμο τους, ενώ κάποιοι άλλοι που η δημόσια εικόνα τους έρχεται σε αντίθεση με τις θέσεις και τις αρχές μας δεν μπορούν πια να μας εκπροσωπούν, γιατί θολώνουν την εικόνα της παράταξης στα μάτια των εργαζομένων». Αυτό υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων, ο γραμματέας του ΜΕΤΑ Γιώργος Χαρίσης, σε συνέντευξή του στο , κληθείς να απαντήσει σε ερώτηση που αφορά στη δημιουργία κυβερνητικής συνδικαλιστικής παράταξης με την επωνυμία «Συμμαχία».
Όπως τονίζει, το ΜΕΤΑ δεν διασπάται. «Το σωστό είναι ότι κάποιοι συνδικαλιστές - στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – κατόπιν άνωθεν κυβερνητικών υποδείξεων, αποφάσισαν να συγκροτήσουν παράταξη για να παίξουν ανοιχτά έναν εργοδοτικό - φιλοκυβερνητικό ρόλο». Εξάλλου, προσθέτει, «εμείς δεν πιστεύουμε σε μια συνδικαλιστική παράταξη που θα έχει αναφορά σε κάποιο πολιτικό κόμμα. Θέλουμε να έχουμε αναφορά σε αξίες και ιδέες, που δεν περιορίζονται στα όρια κάποιου κόμματος».
ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ
Κύριε Χαρίση, μαθαίνουμε ότι το ΜΕΤΑ διασπάται… και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αποχωρούν συνδικαλιστές που είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και συγκροτούν μία νέα συνδικαλιστική παράταξη τη “ΣΥΜΜΑΧΙΑ”. Ισχύει;
Δεν θα έλεγα ότι το ΜΕΤΑ διασπάται. Το σωστό είναι ότι κάποιοι συνδικαλιστές - στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – κατόπιν άνωθεν κυβερνητικών υποδείξεων, αποφάσισαν να συγκροτήσουν παράταξη για να παίξουν ανοιχτά έναν εργοδοτικό - φιλοκυβερνητικό ρόλο.
Είναι φανερό ότι απ' τη στιγμή που η κυβέρνηση συνομολόγησε το 3ο μνημόνιο και εφαρμόζει επώδυνα μέτρα για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, ιδιωτικοποιεί στρατηγικούς τομείς της οικονομίας (λιμάνια-αεροδρόμια) και εκποιεί, μέσω του αμαρτωλού ΤΑΙΠΕΔ, τη δημόσια περιουσία, κατεδαφίζει το ασφαλιστικό σύστημα και ετοιμάζει νέα μέτρα στα εργασιακά, θέλει να αποκτήσει στηρίγματα μέσα στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα και ψάχνει πρόθυμους που μπορεί να γοητεύονται από τη νομή της εξουσίας, όμως γρήγορα θα νοιώσουν την απαξίωσή τους απ' τους εργαζόμενους.
Πάντως από τις κομματικές συσκέψεις με συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ που προηγήθηκαν και από την μικρή ανταπόκριση στο κάλεσμα για την ιδρυτική συνδιάσκεψη της “ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ”, φαίνεται ότι η πλειοψηφία των συνδικαλιστών, αυτών που ζουν και βιώνουν τα καθημερινά προβλήματα και τις αγωνίες των εργαζομένων, γυρίζει την πλάτη και δεν θέλουν να αναιρέσουν τον εαυτό τους και να γίνουν αυτό που αντιπάλευαν χρόνια, δηλ. εργοδοτικοί και κυβερνητικοί συνδικαλιστές και να προδώσουν τις ιδέες και τις αξίες τους.
Μήπως, παρόλα αυτά είναι υποκριτικό στελέχη πρώτης γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ να στελεχώνουν το ΜΕΤΑ, όταν το δεύτερο αντιπαλεύει σταθερά τις μνημονιακές πολιτικές και ακολουθεί αντικυβερνητική γραμμή;
Σίγουρα αποτελεί πρόβλημα, γιατί δεν μπορεί να είσαι και με τον “αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ”, και γι' αυτό κάποιοι έχουν πάρει το δρόμο τους, ενώ κάποιοι άλλοι που η δημόσια εικόνα τους έρχεται σε αντίθεση με τις θέσεις και τις αρχές μας δεν μπορούν πια να μας εκπροσωπούν, γιατί θολώνουν την εικόνα της παράταξης στα μάτια των εργαζομένων.
Οι συνδικαλιστές μας όμως – στην μεγάλη τους πλειοψηφία -, ανεξάρτητα των όποιων πολιτικών επιλογών τους, έχουν διαπαιδαγωγηθεί να προτάσσουν τα συμφέροντα της τάξης τους και αυτών που εκπροσωπούν και όχι του κόμματος.
Εξάλλου εμείς δεν πιστεύουμε σε μια συνδικαλιστική παράταξη που θα έχει αναφορά σε κάποιο πολιτικό κόμμα. Θέλουμε να έχουμε αναφορά σε αξίες και ιδέες, που δεν περιορίζονται στα όρια κάποιου κόμματος.
Για να μπορέσει η εργατική τάξη να αναδειχθεί σε ηγέτιδα δύναμη στην κοινωνία, χρειάζεται συνδικάτα που θα διαμορφώνουν μια εργατική-ταξική πολιτική και απ' τη σκοπιά αυτή να υπερασπίζονται τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας και να κρίνουν τα κόμματα και τις κυβερνήσεις όχι μόνο γι’ αυτά που λένε, αλλά κυρίως γι’ αυτά που πράττουν και στον αν αυτά εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Και επειδή η πολιτική δεν είναι ουδέτερη, σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υλοποιεί τις μνημονιακές πολιτικές, έχει μεταλλαχθεί και πέρασε ουσιαστικά με τον αντίπαλο, γι' αυτό και η αιχμή της πάλης μας έχει αντιμνημονιακό και αντικυβερνητικό χαρακτήρα και περιεχόμενο.
Αυτός εξάλλου είναι και ο λόγος που προκαλεί θυμηδία και ειρωνικά σχόλια στο διαδίκτυο, το κάλεσμα του εργατικού τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ για συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία! Ο στόχος του ποιος είναι; Να πιεστεί η κυβέρνηση για να επιταχύνει το μνημονιακό - καταστροφικό της έργο ή να «μπλοκάρουμε» το έργο της και να ανατραπεί; Γι’ αυτό και η ερμηνεία αυτού του φαινομένου θέλει τη συνδρομή και της ψυχιατρικής επιστήμης, γιατί η πολιτική επιστήμη σηκώνει τα χέρια της!
Όσοι όμως συνδικαλιστές νομίζουν ότι χρωστούν περισσότερα στο κόμμα και την κυβέρνηση και λιγότερα σ' αυτούς που τους εξέλεξαν για να τους εκπροσωπούν, δεν έχουν παρά να προσχωρήσουν στη “ΣΥΜΜΑΧΙΑ” ή στη “...δημιουργία ευρύτερων, ανοιχτών μαζικών εργατικών σχημάτων...” επειδή “...το ΜΕΤΑ απέτυχε να απαντήσει στο συνδικαλιστικό συντηρητικό δίπολο...” όπως αναφέρεται στην εισήγηση του ΣΥΡΙΖΑ στις συσκέψεις που έγιναν την προηγούμενη εβδομάδα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Εδώ ο κόσμος καίγεται, οι εργαζόμενοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι στους δρόμους και οι αγρότες στα μπλόκα, και αυτοί συνεδριάζουν για να διασπάσουν, να συκοφαντήσουν και να αποδυναμώσουν αυτόν τον αγώνα. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του!
Όλα όμως εξηγούνται. Τείνει να διαμορφωθεί ένας πυρήνας στελεχών, μετακλητών και υπαλλήλων που έχουν ιδιοτελή συμφέροντα από τον κρατικό και κομματικό μπεζαχτά. Αυτό όμως αφορά μια πολύ μικρή μειοψηφία που πλέον δεν έχει καμιά σχέση με τους εργαζόμενους.
Στο ΜΕΤΑ έχουν θέση όλοι όσοι θέλουν να συνεχίσουν να αγωνίζονται για την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων και τη δικαίωση των οραμάτων τους, όσοι έχουν ως προτεραιότητα την υπεράσπιση των θέσεων της παράταξης και όχι τη λειτουργία τους ως απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής, προκαλώντας μεγάλη ζημιά στο συνδικαλιστικό κίνημα, αφού καλλιεργούν την ηττοπάθεια, την απογοήτευση και τη λογική του μνημονιακού και νεοφιλελεύθερου μονόδρομου και του όλοι το ίδιο είναι.
Η “ΣΥΜΜΑΧΙΑ”, πιστεύετε ότι θα σταθεί απέναντι από τις εργατικές κινητοποιήσεις; Θα προσπαθεί να μπλοκάρει, όπου μπορεί κινητοποιήσεις εναντίον των μνημονίων;
Λογικά θα προσπαθήσει να εξωραΐσει την κυβερνητική πολιτική, εξάλλου γι' αυτό δημιουργείται, κυρίως όμως όχι τόσο μέσω μιας γραμμής ανοιχτής υπεράσπισής της – εξάλλου ακόμα και βουλευτές και υπουργοί δυσκολεύονται να το κάνουν – όσο μέσα από την καλλιέργεια της αντίληψης ότι “...γίνεται ό,τι μπορεί να γίνει”, αλλά και μειωμένων απαιτήσεων στο όνομα των δυσκολιών, περιορίζοντας την Αριστερά σε ένα ρόλο καλύτερου διαχειριστή και όχι ως μια δύναμη ανατροπής που θα αλλάξει την κοινωνία σε όφελος του κόσμου της εργασίας.
Τι θα θέλατε να πείτε στους απλούς εργαζόμενους μέλη του ΜΕΤΑ που βιώνουν την συγκεκριμένη διάσπαση;
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτό που λείπει από το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι ένας νέος εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός που θα διαγκωνίζεται με τον παλιό.
Αυτού του είδους οι πρακτικές οδήγησαν τα συνδικάτα στην πλήρη απαξίωσή τους και το πληρώνουμε αυτό ως εργαζόμενοι. Έχασαν το νόημά τους οι έννοιες της αλληλεγγύης, της ανιδιοτέλειας και της συλλογικής δράσης, που αποτελούν τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες μας και είναι στο DNA της εργατικής τάξης. Απαρνήθηκαν την έννοια της ταξικής πάλης και προώθησαν ένα είδος συνδικαλισμού, που προσομοιάζει με τα αστικά “κοινοβουλευτικά” χαρακτηριστικά, δηλ. της ανάθεσης και της διαμεσολάβησης, χωρίς τον αγώνα και τη συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων και στη ζωή των συνδικάτων.
Πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μελών και στελεχών του ΜΕΤΑ, ανεξάρτητα πολιτικών επιλογών και φιλοσοφικών ή άλλων αντιλήψεων, είναι αγωνιστές και απολογούνται στους εργαζόμενους που εκπροσωπούν.
Επαναλαμβάνω ακόμα μια φορά ότι για την ένταξη ή τη συνεργασία με το ΜΕΤΑ δεν ζητείται πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων ή κομματικής επιλογής και ένταξης. Το μοναδικό πιστοποιητικό είναι η συμφωνία με τις βασικές του αρχές και θέσεις και κυρίως η αγωνιστική και ανιδιοτελής δράση για τα συμφέροντα των εργαζομένων, καθώς επίσης και η ταξική θεώρηση των πραγμάτων και η αντίθεση σε κάθε εργοδοτικό, κυβερνητικό ή κομματικό συνδικαλισμό.
Είναι χαρακτηριστικό τέλος ότι αυτή η συνεπής αντιμνημονιακή και ταξική στάση του ΜΕΤΑ, μπορεί απ' τη μια μεριά να οδηγεί στην απομάκρυνση κάποιων που δεν αντέχουν ή προσβλέπουν σε οφέλη απ' την εξουσία, απ' την άλλη όμως αναγνωρίζεται από ευρύτερες αγωνιστικές, ριζοσπαστικές και προοδευτικές εργατικές δυνάμεις και γι' αυτό παρατηρείται μια διάθεση προσέγγισης και συνεργασίας τους με το ΜΕΤΑ.
Οι εξελίξεις αυτές μπορεί να οδηγήσουν σε ευρύτερες ανακατατάξεις και σε μια νέα ενότητα που θα λειτουργήσει ως θρυαλλίδα για την μαζικοποίηση των συνδικάτων και την ανατροπή των συσχετισμών για να γίνουν τα συνδικάτα όργανα πάλης στα χέρια των εργαζομένων.
* Ο Γιώργος Χαρίσης είναι γραμματέας του ΜΕΤΑ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΟΕ-ΟΤΑ.