ΜΕΤΑ-ΟΤΑ: Διακήρυξη για το Ενδιάμεσο Συνέδριο της ΠΟΕ – ΟΤΑ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ!

Αγωνιστικά, Ριζοσπαστικά, Ενωτικά!

Το 45ο ενδιάμεσο συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ γίνεται σε μια κρίσιμη περίοδο για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο την Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Η μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και η εφαρμογή ενός σκληρού μνημονιακού προγράμματος απ’ την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όχι μόνο χειροτερεύει τη ζωή των εργαζομένων και τροφοδοτεί την οικονομική κρίση, αλλά καλλιεργεί και ένα κλίμα ηττοπάθειας και απογοήτευσης.

Στο πλαίσιο των μνημονιακών πολιτικών, νέα αντεργατικά μέτρα προωθούνται αυτήν την περίοδο, όπως η απελευθέρωση των απολύσεων, ο περιορισμός του απεργιακού δικαιώματος, ο «υποκατώτατος» μισθός, η ενεργοποίηση του «κόφτη» και η πλήρης κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων.

Η αντιστροφή των συνεπειών αυτής της κατάστασης αφορά όλες τις δυνάμεις που θέλουν να αναζωογονήσουν το κίνημα επειδή εμπιστεύονται τη δυναμική που μπορεί να αναδείξει.

Γι’ αυτό όλοι μαζί έχουμε την υποχρέωση και την ανάγκη να κάνουμε κάτι έμπρακτα και άμεσα.

Με πρόσχημα το χρέος, το κεφάλαιο και ο νεοφιλελευθερισμός δεν περιορίζονται απλώς σε μνημόνια και σε αντιλαϊκά μέτρα, αλλά στοχεύουν να καθυποτάξουν τους εργαζόμενους και όλο το λαό, καταλύοντας κάθε εργατικό δικαίωμα και κάθε έννοια δημοκρατίας.

Εναντιωνόμαστε στην επιδίωξη που θέλει τους εργαζόμενους και το λαό να συνηθίσουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση, στη δουλειά χωρίς μισθό & δικαιώματα, σε μια περίοδο που διευρύνονται οι κοινωνικές ανάγκες και αντικειμενικά μεγαλώνουν οι δυνατότητες ικανοποίησής τους. 

Σήμερα λοιπόν, είναι απολύτως αναγκαία η συγκρότηση ενός ευρύτερου πανεργατικού και κοινωνικού μετώπου όλων τα πληττόμενων απ’ τα μνημόνια στρωμάτων, με στόχο την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών.

H περίοδος από το τελευταίο συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ (Απρίλιος 2015) μέχρι σήμερα, χαρακτηρίζεται από την πλήρη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ που μετέτρεψε το μεγάλο «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού, που εκφράστηκε στο Δημοψήφισμα στις 5 Ιούλη 2015, σε ένα νέο και πιο σκληρό μνημόνιο και η οποία ολοκληρώθηκε στις εκλογές στις 20 Σεπτέμβρη του 2015 και στην εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως θεσμός, συνεχίζει να αποτελεί το κατεξοχήν θύμα της επταετίας των μνημονίων. Τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν την κατάστασή της, είναι η οικονομική κατάρρευση των πόρων της, η μη εκπλήρωση των στοιχειωδών κοινωνικών υποχρεώσεών της απέναντι σε πολίτες που πλήττονται πολλαπλώς από τα μνημονιακά μέτρα, αλλά και η εκπροσώπηση στην πλειοψηφία των ΟΤΑ Α΄ και Β΄ βαθμού, από διοικήσεις που συμφωνούν η αποδέχονται το μνημονιακό πεπρωμένο.

Η απαξίωση των υπηρεσιών και των εργαζομένων, η ιδιωτικοποιήσεις, η διαχείριση απορριμμάτων μέσω ΣΔΙΤ, οι παντός τύπου ελαστικές σχέσεις εργασίας, που αντιμετωπίζουμε σαν κλάδος, προστίθενται στα γενικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα από τις νέες περικοπές μισθών, τη νέα μισθολογική καθήλωση, τον νέο αντιασφαλιστικό νόμο, την φοροληστεία στα εισοδήματα, τους πλειστηριασμούς της εργατικής και λαϊκής περιουσίας, τις κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων από τράπεζες και εφορίες.

Ελαστικές Σχέσεις Εργασίας

Με όχημα την κρίση και το μνημόνιο, με προσχηματικές δικαιολογίες την μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων και το δημοσιονομικό όφελος και με εργαλεία πίεσης και εκμετάλλευσης, την ανεργία, τον κοινωνικό αυτοματισμό και τον κατακερματισμό των εργαζομένων, κυβέρνηση και δανειστές μεθοδευμένα επιτίθενται στον κόσμο της εργασίας επιβάλλοντας βίαιες «μετα(απο)ρρυθμίσεις» στην απασχόληση, την αμοιβή καθώς και στα υπόλοιπα εργασιακά δικαιώματα.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι αλλαγές αυτές δεν γίνονται για να βγούμε από την κρίση, από την ανθρωπιστική κρίση που μετέβαλαν την κρίση του κεφαλαίου. Είναι ενταγμένες στην επιβολή «εργασιακού μεσαίωνα» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων με όρους συμπίεσης του κόστους εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων προκειμένου να υπάρξει αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και βίαιη αναδιανομή πλούτου σε βάρος των εργαζομένων.

Οι μορφές ελαστικών σχέσεων εργασίας που επινοήθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις συντηρούνται και επεκτείνονται και από την σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μετατρέποντας την μόνιμη και σταθερή δουλειά, σε ολιγόμηνη, κακοπληρωμένη και χωρίς δικαιώματα. Ακόμα και οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για μία ενιαία σχέση εργασίας στο Δημόσιο και η μετατροπή της σχέσης εργασίας των εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου σε Μόνιμους Δημοσίου Δικαίου έχει παραπεμφθεί στις καλένδες απομακρύνοντας την εκδοχή να υλοποιηθεί.

Το υπουργείο Εργασίας, συνεχίζοντας τις αντεργατικές πολιτικές, γράφοντας στα «παλαιότερα των υποδημάτων» του το αίτημα του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, εξαπλώνει τις επισφαλείς θέσεις εργασίας, μέσω της κοινωφελούς… δουλείας, που αποτελεί ένα πρώτης τάξεως «πλυντήριο» ανέργων.

Αντιτασσόμαστε στην πολιτική που, προκειμένου να εξυπηρετεί και τις πελατειακές ανάγκες των αιρετών της Τ.Α και της κυβέρνησης, θέλει να καλύπτονται οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες των Δήμων με προσωπικό με ελαστικές σχέσεις εργασίας (Ορισμένου Χρόνου, δίμηνα, Συμβάσεις Έργου, κ.λπ.) ή προσωπικού που συμμετέχει σε Ευρωπαϊκά Προγράμματα, όπως αυτά της «Κοινωφελούς Εργασίας» με συμβάσεις 5 - 8μηνών.

Η θέση μας για την υποκατάσταση της μόνιμης και σταθερής εργασίας με τις πολύμορφες ελαστικές σχέσεις εργασίας που εισάγει η κυβέρνηση εξυπηρετώντας τις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι τη μείωση της ανεργίας, είναι ξεκάθαρη και απαντά ακόμη και στα ερωτήματα που προσχηματικά ή για λόγους εντυπωσιασμού θέτουν κάποιοι που ήταν από τους πρώτους που εφάρμοσαν ή στήριξαν στο παρελθόν με τη στάση τους την επισφάλεια και ανασφάλεια της εργασίας.

Ξεκαθαρίζοντας ότι πάγια θέση μας είναι η μόνιμη και σταθερή εργασία για να καλύπτονται όλες οι ανάγκες των υπηρεσιών του δημοσίου προς τους πολίτες, δηλώνουμε αντίθετοι με την μικρής διάρκειας, κακοπληρωμένη και χωρίς δικαιώματα εργασίας που προάγουν τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» 5-8μηνης διάρκειας, τα «voucher» ή όπως αλλιώς βαπτίζουν την κάθε μορφή ελαστικής σχέσης εργασίας που μετατρέπει τους εργαζόμενους σε ωφελούμενους ή ενοικιαζόμενους.

Οι πολύκροτες παρατάσεις των συμβάσεων κυρίως στις υπηρεσίες καθαριότητας, μπορεί να εξυπηρετεί τις οξυμένες ανάγκες στον τομέα αυτόν, στοχεύει όμως στην δημιουργία ενός νέου πελατειακού κράτους και σε καθεστώς ομηρίας χιλιάδων εργαζομένων και των οικογενειών τους. Μοναδική απάντηση του σκ είναι η διεκδίκηση της άμεσης μετατροπής όλων αυτών των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου και προκήρυξη διαγωνισμών για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.

Η αυτοαποκαλούμενη ως «συνεργάτης» των εργαζομένων, μνημονιακή πλειοψηφία της ΚΕΔΕ και ο πρόεδρός της που περιορίζονται στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, εκμετάλλευσης και ομηρίας των εργαζομένων και ανακυκλώνουν την ανεργία, στοχεύοντας στην αύξηση της πελατεία τους, γίνονται γι’ αυτό και μόνο το λόγο τροχοπέδη στην παράταση των συμβάσεων με την προσχηματική δικαιολογία της αδυναμίας των προϋπολογισμών, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι η μισθοδοσία των εργαζομένων στην καθαριότητα βγαίνει από τα ανταποδοτικά τέλη, τα οποία ποτέ δεν μείωσαν παρά της σημαντικής μείωσης του κόστους λειτουργίας των υπηρεσιών καθαριότητας και ηλεκτροφωτισμού που επέφερε ο μνημονιακός Αρμαγεδδών στους μισθούς των εργαζομένων.

Η παράταση όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές μπορεί να είναι ένα «παυσίπονο» αλλά δεν αποτελεί λύση ούτε για τους εργαζόμενους, αλλά ούτε και για τις υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων που συνεχίζουν να απαξιώνονται από την έλλειψη προσωπικού και να δίνονται βορά στους εργολάβους από τους «πρόθυμους» αιρετούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας – Αξιολόγηση Δομών Προσωπικού

Υπερψηφίστηκε την Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2016 κατά πλειοψηφία (ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ) στην ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο «Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας στη Δημόσια Διοίκηση και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, υποχρεώσεις προσώπων που διορίζονται σε θέσεις των άρθρων 6, 8 του ν.4369/2016, ασυμβίβαστα και πρόληψη των περιπτώσεων σύγκρουσης συμφερόντων και λοιπές διατάξεις»

Όπως έχουμε επισημάνει το νομοσχέδιο που αφορά την κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων:

Δεν απαντάει στα προβλήματα της Δημόσιας Διοίκησης που εστιάζονται στην γραφειοκρατική της λειτουργία και την αδιαφάνεια, στον κομματισμό και την κάθε φορά κυβερνητική – πελατειακή της σχέση και παρέμβαση, στα οποία προστέθηκαν με έντονο τρόπο στην μνημονιακή περίοδο η υποστελέχωση και υποχρηματοδότησή της.

Είναι πλήρως ευθυγραμμισμένο με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, περί επιτελικού κράτους, που ξεκίνησαν επί κυβερνήσεων Σημίτη, εφαρμόζονται με θρησκευτική ευλάβεια απ’ όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα και στοχεύουν σε ένα κράτος που ουσιαστικά θα εποπτεύει τις αρμοδιότητες που θα ασκούν ιδιωτικές εταιρείες, με δημόσιους υπαλλήλους – λάστιχο και ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Οι φορείς του Δημοσίου είναι υποχρεωμένοι να προχωρήσουν στην αξιολόγηση των δομών και στη συνένωση - συγχώνευση και κατάργηση υπηρεσιών, κινούμενοι στο πλαίσιο τους αναγκαστικού «κουρέματος» των οργανικών τους θέσεων που έγινε το 2011, σεβόμενοι τη ρήτρα της αυτοδίκαιης κατάργησης, όσων θέσεων με οποιονδήποτε τρόπο κενώνονται, και την πρόσληψη 1 εργαζομένου ανά 5 που αποχωρούν από την εργασία.

Να υπενθυμίσουμε ότι το 2011 η τότε κυβέρνηση κατάργησε σχεδόν όλες τις κενές οργανικές θέσεις και δρομολόγησε την αξιολόγηση των δομών, των υπηρεσιών και του προσωπικού του δημοσίου με στόχο τη συγχώνευσή τους και την απόλυση εργαζομένων, πράγμα που δεν ολοκληρώθηκε λόγω της αντίστασης των εργαζομένων και παρέμεινε ως μνημονιακή υποχρέωση που ανέλαβε να ολοκληρώσει με το 3ο μνημόνιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την καθιέρωση ενός «μόνιμου μηχανισμού κινητικότητας».

Η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο αυτό παίρνει ως δεδομένο την εφαρμογή των ισχυουσών μνημονιακών διατάξεων, που υπηρετούν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο για το κράτος. Το δίλημμα, επομένως, για τους εργαζόμενους δεν είναι μια απλή σύγκριση του ισχύοντος συστήματος μετατάξεων-μεταθέσεων και του προτεινόμενου, για το ποιο είναι καλύτερο ή όχι, αλλά στο αν αυτό απαντάει στα πραγματικά προβλήματα και τις ανάγκες της δημόσιας διοίκησης.

Απέναντι, λοιπόν, στην πολιτική της απαξίωσης των δημόσιων και ιδιαίτερα των κοινωνικών υπηρεσιών, που -αντί να αντιμετωπίζει της αιτίες τους- κινείται στο πλαίσιο της διαχείρισης μιας μίζερης πραγματικότητας, που κάνει το λαό να ταλαιπωρείται και τους επιτήδειους να θησαυρίζουν, οι εργαζόμενοι πρέπει να αντισταθούν και να αποκαλύψουν τη νέα επικοινωνιακή «φούσκα» της κυβέρνησης που προσπαθεί να ενισχύσει την κοινωνική της βάση όχι στο πλαίσιο της ικανοποίησης των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας, αλλά στη διαμόρφωση ενός πλέγματος πελατειακών σχέσεων και μικροεξυπηρετήσεων.

Διαχείριση Απορριμμάτων – ιδιωτικοποιήσεις

Η επανεμφάνιση του ιμπρεσάριου των εταιριών γερμανικών συμφερόντων στη διαχείριση απορριμμάτων και ενέργειας κ. Φούχτελ και οι συναντήσεις του με κυβερνητικά στελέχη και τον αναπληρωτή υπουργό περιβάλλοντος κ. Τσιρώνη,η υπογραφή κατασκευής εργοστασίου διαχείρισης σύμμεικτων απορριμμάτων με τη διαδικασία των ΣΔΙΤ και προεγγυημένο κέρδος για τον εργολάβο της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, οι μεθοδεύσεις της κυβέρνησης για τον ίδιο τρόπο (ΣΔΙΤ – ΤΕΡΝΑ) στην Περιφέρεια Πελοποννήσου αλλά και η πράξη υπουργικού συμβουλίου να προχωρήσει η διαχείριση των απορριμμάτων με την διαδικασία των ΣΔΙΤ σε πέντε περιφέρειες της χώραςκαι με δεδομένη την προθυμία της κυβέρνησης να εκτελεί τις εντολές της Ε.Ε., δεν αφήνουν περιθώρια σε κανέναν να τρέφει αυταπάτες ή να αναρωτιέται για το τι μοντέλο διαχείρισης απορριμμάτων θα ακολουθήσει η Κυβέρνηση.

Επιχειρούν να οδηγήσουν με το προσχηματικό «δεν υπάρχει άλλη λύση» στο συγκεντρωτικό φιλοεργολαβικό μοντέλο μεγάλων εργοστασίων επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων με επιλογή την καύση και με την διαδικασία των ΣΔΙΤ, που θα σημαδέψουν για πολλά χρόνια τον χαρακτήρα διαχείρισης αποβλήτων, ενταφιάζοντας την αποκεντρωμένη διαχείριση, την ανακύκλωση και επανάκτηση.

Ενώ το έγκλημα διαρκείας που συντελείται στη Φυλή Αττικής και τους γύρω δήμους φαίνεται από τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, της Περιφέρειας και του ΕΔΣΝΑ ότι θα συνεχιστεί και μάλιστα σε πολύ χειρότερη μορφή, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους κατοίκους και το περιβάλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα ουσιαστική επιδημιολογική μελέτη που θα έδειχνε το μέγεθος του εγκλήματος που συντελείται εδώ και χρόνια, ακόμα δεν έχει γίνει.

Οι ιδιωτικοποιήσεις των υπηρεσιών καθαριότητας, προς όφελος των εργολάβων και σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας που επωμίζεται το κόστος, έχουν πάρει την μορφή χιονοστιβάδας και επιλέγονται από πρόθυμους αιρετούς της Τ.Α, υποστηρικτές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και των μνημονίων, αφού πρώτα τις απαξιώσουν από προσωπικό και μηχανολογικό εξοπλισμό με την «βοήθεια» της κεντρικής εξουσίας και της μνημονιακής νομοθεσίας.

Ιδιωτικοποιήσεις δεν παρατηρούνται βέβαια μόνο στις υπηρεσίες καθαριότητας των Δήμων αλλά και σε άλλες τεχνικές, διοικητικές – οικονομικές και κοινωνικές δομές.

Ο ν.4430/2016 για την «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία και ανάπτυξη των φορέων της και άλλες διατάξεις» που έρχεται σε συνέχεια του ν. 4019/2011«Κοινωνική Οικονομία και Κοινωνική Επιχειρηματικότητα και λοιπές διατάξεις» και με δεδομένους τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, είναι το νέο επικοινωνιακό περιτύλιγμα των ιδιωτικοποιήσεων, που ανοίγει κερκόπορτα για τους εργολάβους στις οργανωμένες υπηρεσίες των Δήμων και γενικότερα του Δημόσιου Τομέα (παιδεία – υγεία – πρόνοια κλπ).

Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσεις

Η σημερινή συγκυρία επιβάλει την μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση, ενότητα και κοινή δράση όλων των αγωνιστικών, διεκδικητικών και αντιμνημονιακών δυνάμεων σε επίπεδο εργαζομένων στους ΟΤΑ. Η πρότασή μας για ένταξη όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητα σχέσης εργασίας στα σωματεία και την ΠΟΕ-ΟΤΑ, εξυπηρετεί αυτόν το στόχο και γι’ αυτό πρέπει να τροποποιηθεί το καταστατικό και να ενταχθούν όλοι οι συμβασιούχοι, οι εργαζόμενοι σε προγράμματα σε δήμους και δημοτικές επιχειρήσεις και να προωθηθεί η οργανωτική ενότητα όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης σε μια ομοσπονδία.

Για το λόγο αυτό διαφωνούμε με το «σαφάρι» διαγραφής σωματείων, για οικονομικούς λόγους, ιδίως όταν αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένουν ακάλυπτοι συνδικαλιστικά οι εργαζόμενοι (πχ Κεφαλονιά), πολύ περισσότερο αν αυτό γίνεται για μικροπαραταξιακούς λόγους ή για να τα αντικαταστήσουν άλλα, ελεγχόμενα σωματεία.

Η πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΟΤΑ αντί να ασκείται και να παίρνει καλούς βαθμούς στη λογιστική των αριθμών, να στρέψει την προσοχή της στην ενεργοποίηση όλων των εργαζομένων, στην υπεράσπιση όλων των συναδέλφων χωρίς διαχωρισμούς και στην ανάληψη πρωτοβουλιών συγκρότησης ενός ευρύτερου μετώπου από σωματεία, ομοσπονδίες και συνδικάτα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για να υπερβεί το σ.κ την αδράνεια και την ακινησία που έχουν επιβάλει οι δυνάμεις του νέου και παλιού μνημονιακού κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Να εμπνεύσει τους εργαζόμενους στην πάλη για την επαναφορά και διεύρυνση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων που απωλέσθησαν κατά τη μνημονιακή περίοδο, για την ανατροπή των μνημονίων, τη σύγκρουση με τις δυνάμεις των δανειστών, της ΕΕ και του ΔΝΤ για να μπει ένα τέρμα στα βάσανα του ελληνικού λαού και στην επιτροπεία της χώρας μας από τους δανειστές.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Αυτά που οι αγώνες των εργαζόμενων και του λαού απέτρεψαν στο παρελθόν, σήμερα όχι μόνο υλοποιούνται αλλά γίνεται και τιτάνια προσπάθεια να ιδεολογικοποιηθούν πίσω από το περίφημο δόγμα ΤΙΝΑ ( ThereIsNoAlternative – Δεν υπάρχει άλλη λύση). Οι εργαζόμενοι παρακολουθούν τις εξελίξεις απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι και το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε προσωρινή αμηχανία. Είναι προφανές ότι αυτό δεν μπορεί να είναι το μέλλον του κόσμου της δουλειάς. Το μέλλον όμως δεν έρχεται από μόνο του. Το μέλλον μπορούμε και πρέπει να το προετοιμάσουμε! Μπορούμε και πρέπει να δώσουμε τη μάχη και να την κερδίσουμε!

Τελευταία μάλιστα παρατηρείται μια ενορχηστρωμένη επίθεση απέναντι στο συνδικαλιστικό κίνημα, ποντάροντας στον κοινωνικό αυτοματισμό και με στόχο την προετοιμασία του εδάφους για το πέρασμα του «εργασιακού» και την εφαρμογή των μνημονιακών εκκρεμοτήτων στο Δημόσιο.

Το κλίμα πρέπει να αναστραφεί και από την αναμονή και την παθητική στάση να περάσουμε στην αντεπίθεση. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εφαρμοστούν οι αντιδραστικές αλλαγές που ψηφίστηκαν πριν από το καλοκαίρι σε ασφαλιστικό – φορολογικό και κυρίως δεν πρέπει να περάσουν τα νέα μνημονιακά μέτρα για το «εργασιακό», τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας.

Το συνδικαλιστικό κίνημα, όπως επανειλημμένα έχει υπογραμμίσει το ΜΕΤΑ-ΟΤΑ, πρέπει να περάσει από την αμυντική στην επιθετική γραμμή των διεκδικήσεων. Φτάνουν εφτά χρόνια περικοπών και άγριας λιτότητας για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους και παχυλής και τρυφηλής ζωής για τους πλούσιους.

Διεκδικούμε και αγωνιζόμαστε για:

●Υπογραφή Σ.Σ.Ε για μόνιμους, ΙΔΑΧ και ΙΔΟΧ ουσιαστική που δεν θα μας την υποδείξει η κυβέρνηση σύμφωνα με τις εντολές των θεσμών εντός των μνημονιακών «τειχών», αλλά θα καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και δεν θα γίνει αντικείμενο υποχωρήσεων και συμβιβασμών

●Σταδιακή επαναφορά των αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων στην προ μνημονίων εποχή, με την ανάλογη αύξηση του βασικού εισαγωγικού μισθού

●Άμεση επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού

●Αύξηση της αμοιβής υπερωριακής εργασίας

●Επαναφορά των τριών κλιμακίων με την συμπλήρωση πενταετίας για τους ασφαλισμένους στα Β.Α.Ε.

●Ένταξη και άλλων ειδικοτήτων στην καταβολή του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας

●Επαναφορά του 37 ½ ωρου χωρίς περικοπές στις αποδοχές με προοπτική οι εβδομαδιαίες ώρες εργασίας να μειωθούν στις 35

●«Ξεπάγωμα» των προσλήψεων μόνιμου προσωπικού για όλες τις υπηρεσίες

●Κατάργηση της ενοικιαζόμενης εργασίας, της μερικής απασχόλησης και της ελαστικής και εκ της περιτροπής εργασίας για την κάλυψη όλων των παγίων και διαρκών αναγκών

●Μετατροπή σε αορίστου χρόνου όλων των συμβάσεων που ανανεώνονται κάθε χρόνο, στο πλαίσιο υλοποίησης προγραμμάτων και που εξυπηρετούν επίσης πάγιες και διαρκείς ανάγκες και μεταφορά των εργαζομένων στους Δήμους

●Μονιμοποίηση των εργαζομένων που προσλήφθηκαν από τους προσωρινούς πίνακες επιτυχόντων σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ που εργάζονται μέχρι και σήμερα σους Δήμους.

●Μετατροπή σε αορίστου χρόνου όλων των ατομικών συμβάσεων των εργαζομένων που παρατάθηκαν στις υπηρεσίες καθαριότητας των ΟΤΑ

●Κατάργηση των εργολαβιών και της εκχώρησης αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες

●Αποκεντρωμένη και Δημόσια Διαχείριση Απορριμμάτων

●Ακύρωση του νέου μνημονιακού κυβερνητικού προγράμματος για την αξιολόγηση και την κινητικότητα στο Δημόσιο, που στοχεύει στην υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων σχεδιασμών για επιτελικό κράτος, τη συρρίκνωση κυρίως των κοινωνικών υπηρεσιών και το επισφράγισμα του «κουρέματος» των οργανικών θέσεων του Δημοσίου, που ξεκίνησε το 2011 (ν.4024)

●Ρύθμιση όλων των δανείων που έχουν πάρει οι εργαζόμενοι και σήμερα αποπληρώνονται, είτε με τους ίδιους ετεροβαρείς όρους σύναψής τους, είτε αδυνατούν να εξυπηρετήσουν και κινδυνεύουν να χάσουν την περιουσία τους. Διεκδικούμε ρυθμίσεις που θα μειώνουν τα επιτόκια αποπληρωμής τους και κατά περίπτωση θα «κουρεύουν», θα διαγράφουν ή θα ρυθμίζουν τον τρόπο αποπληρωμής τους, παίρνοντας υπόψη τους μισθούς των εργαζομένων, όταν επισυνάφθηκαν αυτά τα δάνεια και τους σημερινούς, αν βρίσκονται οι εργαζόμενοι στην ανεργία, την αξία τότε των ακινήτων και τη σημερινή και μια σειρά άλλους παράγοντες κοινωνικούς, οικογενειακούς και οικονομικούς.

Η άμεση διεκδίκηση των παραπάνω δεν είναι εξωπραγματική. Φαντάζει τέτοια, μόνο για όσους κινούνται στο πλαίσιο των μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ενώ είναι πολύ ρεαλιστική στο πλαίσιο μιας πολιτικής που θα στηρίζεται στο λαό και στους εργαζόμενους, προτάσσει τα συμφέροντά τους και όχι την εξυπηρέτηση των δανειστών, επιλέγει τη σωτηρία του λαού και την αξιοπρέπεια της χώρας και όχι τη διάσωση του ευρώ, της ευρωζώνης και των χρεοκοπημένων ιδιωτικών επιχειρήσεων και τραπεζών.