Μετά την πρωτοβουλία που ανέλαβε ο «Εργατικός Ταξικός Συντονισμός Πειραιά Σωματείων, Συνδικαλιστών και Συλλογικοτήτων» πραγματοποιήθηκε η απεργιακή συγκέντρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς στο Πασαλιμάνι την Δευτέρα 1η Μάη 2017.
Στη συγκέντρωση συμμετείχε το Σωματείο Οδηγών – Μηχανικών και Εργ/των Δήμο Πειραιά τιμώντας τους αγώνες της εργατικής τάξης και κυρίως τους αγωνιστές που έδωσαν το αίμα και τη ζωή τους γι’ αυτά που σήμερα θεωρούνται κεκτημένα.
Για το Δ.Σ. εκτός από το στεφάνι που κατέθεσε ο πρόεδρος Μιλτιάδης Λουκίσας, χαιρετισμό απεύθυνε ο Αντιπρόεδρος του Σωματείου και Αντιπρόεδρος της ε.ε. της ΠΟΕ-ΟΤΑ Βασίλης Γκιτάκος τονίζοντας την ανάγκη «η 1η ΜΑΗ του ‘17 δεν μπορεί και δε πρέπει να μείνει στα στενά όρια μιας επετείου μνήμης. Πρέπει να σηματοδοτήσει την επαναφορά στο προσκήνιο νέων μαζικών και νικηφόρων αγώνων που θα δώσουν όραμα και αξιοπιστία στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα…»
Το Σωματείο ΟΔΗΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ Δήμου Πειραιά χαιρετίζει την σημερινή εκδήλωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς στον Πειραιά.
Τιμούμε τους αγώνες της εργατικής τάξης που δόθηκαν διαχρονικά για να κατακτηθούν και να αναγνωριστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων
αλλά πρωτίστως τιμούμε τους αγωνιστές ανά τον κόσμο που έδωσαν το αίμα και τη ζωή τους για αυτά που ονομάζουμε σήμερα ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ.
Η 1 ΜΑΗ του ‘17 δεν μπορεί και δε πρέπει να μείνει στα στενά όρια μιας επετείου μνήμης.
Πρέπει να σηματοδοτήσει την επαναφορά στο προσκήνιο νέων μαζικών και νικηφόρων αγώνων που θα δώσουν όραμα και αξιοπιστία στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα.
Αυτό …..
απαιτεί η ανεργία, οι εργαζόμενοι με μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας λάστιχο και χωρίς δικαιώματα,
Το απαιτεί η συμπίεση και καταστροφή της μισθωτής εργασίας, οι νέοι επιστήμονες που ξενιτεύονται, οι μικρομεσαίοι επαγγελματοβιοτέχνες που ξεκληρίζονται.
Το απαιτούν τα μνημόνια και η νεοφιλελεύθερη πολιτική των παλαιών και νέων κυβερνήσεων που ως πρόθυμοι και υποτακτικοί του κεφαλαίου εξυπηρετούν τα συμφέροντα του, υφαρπάζοντας τον ψήφο του λαού καλλιεργώντας αυταπάτες και βάζοντας ψεύτικα διλλήματα.
Το απαιτεί τέλος η νέα μνημονιακή επίθεση της κυβέρνησης και των δανειστών με τη «Συμφωνία της Μάλτας» και την 2η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ.
Ετοιμάζονται να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα σε όσα εργασιακά δικαιώματα έχουν απομείνει.
Η νέα συμφωνία που έχει το χαρακτήρα ενός 4ου μνημονίου, έρχεται να περικόψει και άλλο τις συντάξεις, μετατρέποντάς τες σε προνοιακά βοηθήματα,
να φοροληστέψει και άλλο το λαό μέσω της μείωσης του αφορολόγητου,
να διατηρήσει το πετσοκομμένο νομοθετικό πλαίσιο για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας,
να συνεχίσει το ξεπούλημα και μάλιστα αντί πινακίου φακής δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών
και να περιορίσει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες.
‘Ολα αυτά σε μια περίοδο που η ανεργία εξακολουθεί να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, η μερική απασχόληση, η «μαύρη» και η εκ περιτροπής εργασία να έχουν εκτιναχθεί στο ζενίθ, οι μισθοί και τα δικαιώματα των εργαζομένων στο ναδίρ, ενώ από την άλλη συνεχίζονται τα προνόμια και η φοροασυλία του μεγάλου κεφαλαίου.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση που μπήκε εξ αρχής στο στόχαστρο των μνημονίων με τις συνεχιζόμενες περικοπές που ξεπερνούν το 60% στους πόρους της, με τις μειώσεις προσωπικού και την απαξίωση του μηχανολογικού ακόμα και υλικοτεχνικού εξοπλισμού, οι υπηρεσίες των Δήμων οδηγούνται στα χέρια των εργολάβων και του κεφαλαίου.
Κυριαρχούν οι πολύμορφες ελαστικές σχέσεις εργασίας με εργαζόμενους υπό το καθεστώς εκμετάλλευσης και ομηρίας, ολιγόμηνης διάρκειας, κακοπληρωμένοι κάτω από τον βασικό μισθό και χωρίς πλήρη δικαιώματα.
Υλοποιώντας υποσχέσεις και δεσμεύσεις ακόμα και παλαιότερων μνημονίων, η κυβέρνηση με όπλο της τον Κοινωνικό Αυτοματισμό νομοθέτησε την κινητικότητα, την αξιολόγηση και τους νέους οργανισμούς εσωτερικής υπηρεσίας που οδηγούν στην περαιτέρω συρρίκνωση του δημόσιου τομέα προκειμένου να δημιουργηθεί το νεοφιλελεύθερο μικρό επιτελικό κράτος που θα αναθέτει εργολαβίες σε ιδιώτες, εξυπηρετώντας έτσι τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε βάρος όμως της κοινωνίας που θα κληθεί να πληρώσει το μάρμαρο των ιδιωτικοποιήσεων.
Φίλοι και φίλες,
Η παρακαταθήκη των κεκτημένων που μας άφησαν οι διαχρονικοί αγώνες και οι νεκροί αγωνιστές, όπως και η ευθύνη της υπεράσπισης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων, έπεσε βαριά σε συνδικαλιστικές ηγεσίες, που εκπορνεύτηκαν στην ιδιοτέλεια, στον παραγοντισμό στον εργοδοτισμό και κυβερνητισμό.
Συνδικαλιστικές ηγεσίες που με τη στάση τους αποθαρρύνουν την κινηματική αγωνιστική δράση καταφεύγοντας σε γραφειοκρατικές διαδικασίες,
συντηρούν το κλίμα απογοήτευσης και του δεν υπάρχει άλλος δρόμος, βάζοντας πλάτη στο ευρωπαϊκό και εγχώριο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο
που προέβαλλαν ως επίτευγμα το «ξεροκόμματο» που πετούσε η εργοδοσία
που συνεχίζουν να καλλιεργούν τη λογική της ανάθεσης, της εκδούλευσης και της υποχρέωσης.
Το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα όμως οφείλει να αλλάξει τακτική και από την άμυνα να περάσει στην αντεπίθεση.
Ο αγώνας αυτός δεν μπορεί να οργανωθεί από τον υποταγμένο συνδικαλισμό αλλά ούτε και μπορεί να είναι αποτελεσματικός με διασπαστικές και διχαστικές επιλογές.
Χρειάζεται να οικοδομηθεί από τα κάτω η συγκρότηση ενός ευρύτερου κοινωνικού μετώπου που θα υπερασπίζεται τα κοινωνικά αγαθά, θα εκφράζει την αλληλεγγύη του σε όποιον αγωνίζεται και διεκδικεί, θα συγκρούεται με φασιστικές και ναζιστικές προκλήσεις και θα γενικεύει την πάλη του για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών.
Κάτω από αυτή την ανάγκη συγκροτήθηκε ο «Εργατικός Ταξικός Συντονισμός Πειραιά Σωματείων, Συνδικαλιστών και Συλλογικοτήτων» και απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε κάθε Σωματείο και Σύλλογο του Πειραιά, σε κάθε εργατική και λαϊκή Συλλογικότητα, σε κάθε έντιμο συνδικαλιστή που έχει αγωνιστικό προσανατολισμό και θέλει οργανωμένα και συντονισμένα να παλέψει ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης του μεγάλου κεφαλαίου και των δανειστών, να συμμετάσχει, να πλαισιώσει και να στηρίξει την αγωνιστική αυτή πρωτοβουλία.
Να φέρουμε κοντά μας και να δώσουμε φωνή σε αυτούς που δεν έχουν και να διεκδικήσουμε
εργασία με πλήρη δικαιώματα για όλους και κατάργηση όλων των μορφών της ελαστικής και ενοικιαζόμενης εργασίας,
άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751€
καταβολή του επιδόματος ανεργίας στο ύψος του 80% του κατώτατου μισθού σε όλους και για όσο διαρκεί η ανεργία,
επαναφορά του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των ΣΣΕ,
μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών
και επαναφορά όλων εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων που απωλέσθηκαν στη μνημονιακή περίοδο.
Η άμεση διεκδίκηση των παραπάνω δεν είναι εξωπραγματική.
Φαντάζει τέτοια, μόνο για όσους κινούνται στο πλαίσιο των μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών,
ενώ είναι πολύ ρεαλιστική στο πλαίσιο μιας πολιτικής που θα στηρίζεται στο λαό και στους εργαζόμενους,
που θα προτάσσει τα συμφέροντά τους και όχι την εξυπηρέτηση των δανειστών,
που επιλέγει τη σωτηρία του λαού και την αξιοπρέπεια της χώρας και όχι τη διάσωση του ευρώ, της ευρωζώνης και των χρεοκοπημένων ιδιωτικών επιχειρήσεων και τραπεζών.
Τιμούμε τους αγώνες και τους νεκρούς της τάξης μας
με τους δικούς μας αγώνες!!!
Καλή δύναμη σε όλους, για Μαζικούς – δυναμικούς και αποτελεσματικούς αγώνες