Συνδιάσκεψη στο Λονδίνο «Η Ευρώπη κατά της λιτότητας των μέτρων»

Στο Λονδίνο βρέθηκε κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ και της Αυτόνομης Παρέμβασης αποτελούμενο από τον βουλευτή Κέρκυρας Σπύρο Σαμοϊλη και το μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της ΑΔΕΔΥ Γιώργο Χαρίση , προκειμένου να λάβουν μέρος στο συλλαλητήριο που διοργάνωσαν οι Βρετανοί  κατά των μέτρων λιτότητας και στο πλαίσιο της αλληλεγγύης των λαών της Ευρώπης. Επίσης έλαβαν μέρος και στην διεθνή διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης και τη δημιουργία πανευρωπαϊκού κινήματος κατά της λιτότητας .
Ο Γιώργος Χαρίσης αναλυτικά στην ομιλία του στο χώρο της διάσκεψης ανέφερε,

Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Σας μεταφέρω τον αγωνιστικό, διεθνιστικό και ταξικό χαιρετισμό των εργαζομένων της της Ελλάδας, οι οποίοι, ιδιαίτερα τα τελευταία 2,5 χρόνια, πληρώνουν τις επιπτώσεις της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, με την ανατροπή των μισθολογικών, εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων και με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) και την αποδιάρθρωση του συστήματος των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Μέσα σ’ αυτό το μικρό χρονικό διάστημα συντελέστηκε στη χώρα μας μια συνολική ανατροπή των κατακτήσεων του προηγούμενου αιώνα και μια ολική επαναφορά στις συνθήκες διαβίωσης πριν από 25-30 χρόνια, ενώ αν περάσουν τα νέα μέτρα, τα οποία έχουν συμφωνήσει η ελληνική κυβέρνηση και η τρόικα, τότε η χώρα μας κινδυνεύει άμεσα από ανθρωπιστική κρίση.

Ήδη η κυβέρνηση σχεδιάζει το κλείσιμο ή τη συγχώνευση του 40% των νοσοκομείων και την κατάργηση υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας, παιδικών σταθμών και σχολείων κλπ.

Η ανεργία τριπλασιάστηκε και αγγίζει σήμερα το 30%, ενώ στους νέους έχει ξεπεράσει το 50%, οι αυτοκτονίες του πληθυσμού πολλαπλασιάστηκαν και οι μισθοί των εργαζομένων μειώθηκαν από 30 έως 50% περίπου, σχεδιάζονται και νέες μειώσεις.

Είναι χαρακτηριστικό επίσης σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ) για την ελληνική οικονομία και απασχόληση (2012), ότι η πλήρης απασχόληση, υποχώρησε έναντι της μερικής κατά 60% στις νέες προσλήψεις της τελευταίας διετίας. Επίσης η πρακτική της μετατροπής των συμβάσεων από πλήρους σε μερική απασχόληση αυξήθηκε  κατά 350%, ενώ η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, σε εκ περιτροπής απασχόληση, με μειωμένες εργάσιμες μέρες την εβδομάδα, αυξήθηκε κατά 13.000%!!!

Το ίδιο διάστημα οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός αντιστάθηκαν μαζικά σ’ αυτές τις βάρβαρες πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε/Ε) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).

Τα τελευταία 2,5 χρόνια οργανώθηκαν πάνω 20 γενικές πανελλαδικές απεργίες και εκατοντάδες κλαδικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις δημοσίων κτηρίων και υπηρεσιών.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα, παρά τις αντιστάσεις, όλα τα μέτρα που σχεδιάστηκαν πέρασαν και αυτό ανέδειξε με τον πιο έντονο τρόπο την έλλειψη στρατηγικής για την αντιμετώπιση της επίθεσης, από μεριάς του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η ρεφορμιστική - συμβιβαστική γραμμή της πλειοψηφίας των ελληνικών συνδικάτων, αλλά και σε επίπεδο Ε/Ε, δεν επέτρεψαν να οργανωθεί ένα σχέδιο αντίστασης και πάλης, αλλά και ανάπτυξης κοινωνικών συμμαχιών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Αν ρωτούσαν κάποιον στην Ελλάδα πριν από τρία χρόνια ότι θα συμβούν αυτές οι ανατροπές στη ζωή του, δεν θα μπορούσε να το πιστέψει κανένας.

Και όμως έγιναν. Ακολούθησαν τη λεγόμενη πολιτική του ΣΟΚ. Τα μέτρα ήταν απανωτά. Συνοδεύτηκαν από απίστευτη προπαγάνδα των ΜΜΕ. Όξυναν συντεχνιακές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις μεταξύ των εργαζομένων και των διάφορων κοινωνικών ομάδων. Για τους χαμηλόμισθους πχ του δημόσιου τομέα έφταιγαν οι υψηλόμισθοι. Για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα οι εργαζόμενοι στο δημόσιο γιατί είχαν υψηλότερες αμοιβές και σταθερότητα στην εργασία, ενώ για τους άνεργους έφταιγαν όλοι που είχαν εργασία.

Βλέπετε πουθενά δεν έφταιγαν οι πολιτικές των κυβερνήσεων, η Ευρωπαϊκής Ένωση ή το κεφάλαιο.

Τα ίδια λέει και η Ευρωπαϊκή Ένωση: Φταίνε οι Έλληνες που είναι τεμπέληδες και δεν πληρώνουν τους φόρους. Τώρα βέβαια που επεκτείνεται η κρίσης σε Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, φταίνε οι χώρες το νότου και πάει λέγοντας.

Θέλουν να κρύψουν την ουσία που είναι ότι το κεφάλαιο στην Ευρώπη θέλει να ανατρέψει πλήρως τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, να διαλύσει το εναπομείναν κοινωνικό κράτος, για να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Αγαπητοί φίλοι

Η ελληνική κυβέρνηση φοβάται τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση και γι’ αυτό υποβαθμίζει το κοινοβούλιο και ενισχύει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, χρησιμοποιεί τη βία και την τρομοκρατία και υποθάλπει τα φαινόμενα ρατσιστικής βίας.

Δεν υπάρχει απεργία και διαδήλωση που να μην «πνίγεται» στα χημικά και τα δακρυγόνα.

Προχθές, στις 18 Οκτώβρη στη χώρα πραγματοποιήθηκε μια από τις μεγαλύτερες γενικές απεργίες. Μαζί με τα εργατικά συνδικάτα, απήργησαν όλες οι επιστημονικές οργανώσεις και έκλεισαν όλα τα εμπορικά καταστήματα και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, γιατί οι πολιτικές που εφαρμόζονται στη χώρα μας δεν πλήττουν μόνο τους εργαζόμενους, αλλά  αφανίζουν τα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που απασχολούν την πλειοψηφία του εργατικού δυναμικού και διαλύουν τα μεσαία στρώματα της κοινωνίας.

Στην εργατική τάξη τη χώρα μας γίνεται πιο καθαρή πλέον η ανάγκη της καθοριστικής σύγκρουσης για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και της νέας τρικομματικής μνημονιακής κυβέρνησης.

Είναι ανάγκη να ενισχυθεί η ελπίδα και η αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού, να πιστέψει ότι ο μπορεί να νικήσει και ότι αντίπαλος δεν είναι αήττητος, ότι οι πολιτικές αυτές δεν είναι μονόδρομος.

Δεν πρέπει να συμβιβαστεί και να συνηθίσει τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Οι επόμενες μέρες θα είναι καθοριστικές, γιατί τα μέτρα που σχεδιάζονται να ληφθούν θα είναι ιδιαίτερα βάρβαρα. Θα αλλάξουν τη όψη της Ελλάδας. Θα είναι μια χώρα γεωγραφικά ευρωπαϊκή και κοινωνικά αφροασιατική.

Όλα δείχνουν ότι αν ψηφιστούν αυτά τα μέτρα οι μέρες της κυβέρνησης είναι μετρημένες.

 Στα δύο τελευταία χρόνια όμως δεν ανατράπηκαν μόνο δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων. Άλλαξαν και οι συνειδήσεις των εργαζομένων και ανατράπηκαν πολιτικοί συσχετισμοί και κατεστημένες νοοτροπίες δεκαετιών.

Κατέρρευσε το μεταπολιτευτικό σκηνικό και οι αστικές πολιτικές δυνάμεις που διαχειρίστηκαν τα πολιτικά πράγματα στη χώρα μεταπολεμικά.

Το «σοσιαλιστικό» κόμμα (ΠΑΣΟΚ) από 45% το 2009 έπεσε στο 12% το 2012 και σήμερα οι δημοσκοπήσεις το δίνουν κάτω από το 5%! Καταρρέει και το συντηρητικό κόμμα (ΝΔ), ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ από το 4,5% το 2009 εκτινάχτηκε στο 27% και σήμερα οι δημοσκοπήσεις το ανδυκνείουν πρώτο κόμμα.

Φίλοι και φίλες

Το «πειραματόζωο», που λέγεται Ελλάδα φαίνεται να αντιδρά. Αποτελεί σήμερα τον αδύναμο κρίκο στην Ε/Ε και μια ανατροπή στην Ελλάδα, θα δώσει ελπίδα σ’ όλους τους λαούς της Ευρώπης και μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα της ανατροπής της πολιτικής της λιτότητας σ’ όλες τις χώρες της ευρωζώνης και ιδιαίτερα στις χώρες της νοτίου Ευρώπης.

Προχθές στη σύνοδο κορυφής της Ε/Ε διάβασα ότι ο πρωθυπουργός της Αγγλίας κ. Κάμερον είπε ότι «…δεν θέλει να ακούσει τίποτα για την Ελλάδα..». Του λέμε και εμείς ότι ούτε και εμείς το θέλουμε. Αυτό που θέλουμε εμείς είναι να γίνουμε ο εφιάλτης του και ο εφιάλτης όλων των εκπροσώπων της Ε/Ε και του διεθνούς κεφαλαίου.

Και πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα γίνουμε, γιατί το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, οι δυνάμεις της Αριστεράς θα είναι οι νικητές των επόμενων εκλογών οι οποίες θα γίνουν πολύ σύντομα.

Καθοριστικής σημασίας θέμα για μας είναι να εκφραστεί πιο αποφασιστικά η διεθνείς αλληλεγγύη.

Ο αγώνας ο δικός μας είναι αγώνας για όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Η κρίση δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, αλλά πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Το μεγάλο κεφάλαιο θέλει να διαιρέσει τους εργαζόμενους. Συκοφαντούν τους έλληνες, ενώ γνωρίζουν ότι ο έλληνας εργαζόμενος δουλεύει περισσότερες ώρες, αμείβεται φθηνότερα και στερείται βασικών κοινωνικών παροχών στην ασφάλιση, την υγεία και την πρόνοια.

Η Αριστερά στην Ελλάδα μπορεί να νικήσει και να πετύχει, αν εκτός από τη θέληση και την αποφασιστικότητά του ελληνικού λαού εκφραστεί ένα μεγάλο κίνημα διεθνούς αλληλεγγύης.

Εμείς δεν θέλουμε να πάρουμε απλά την κυβέρνηση, αλλά να ανατρέψουμε την εξουσία των μονοπωλίων και του κεφαλαίου και να φέρουμε το λαό και τους εργαζόμενους στην εξουσία.

Το κεφαλαίο νομίζει ότι η αναπόφευκτη νίκη της Αριστεράς στην Ελλάδα, θα αποτελέσει παρένθεση και ότι θα καταρρεύσει υπό το βάρος των εκρηκτικών προβλημάτων ή ότι θα ενσωματωθεί και θα είναι μία από τα ίδια.

Το σύνθημα που ακούγεται παντού, σ’ όλες τις διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις: 

Ή Εμείς ή Αυτοί, δεν εκφράζει τη διάθεση για μια απλή κυβερνητική αλλαγή. 

Κυρίως αντανακλά τη διάθεση για ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των πολιτικών που αναπαράγουν την κρίση και εκφράζουν τη διάθεση για πλήρη ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου..

Κάνουν λοιπό μεγάλο λάθος. Η Αριστερά και οι λαοί διδάσκονται απ’ την ιστορία των αγώνων τους και τους λέμε ότι οι εκβιασμοί και οι πιέσεις δεν θα περάσουν. Πεισμώνουν ακόμη περισσότερο το λαό μας.  Εκείνο που χρειάζεται είναι στο διεθνισμό του κεφαλαίου να αντιτάξουμε το δικό μας διεθνισμό και τότε είναι σίγουρο ότι θα τους νικήσουμε.

Το εργατικό κίνημα της Αγγλίας έχει μεγάλη παράδοση διεθνιστικής αλληλεγγύης. Όπως παλιά έτσι και σήμερα θεωρούμε δεδομένο ότι θα εκφραστεί και οι έλληνες εργαζόμενοι προσβλέπουν ιδιαίτερα σ’ αυτή.