Από τη νύχτα της 22ας Δεκεμβρίου του 2008 και τη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι στην καθαρίστρια και τότε γενική γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ) Κωνσταντίνα Κούνεβα, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Το δουλεμπόριο ζει και βασιλεύει στους χώρους εργασίας και ιδιαίτερα στο Δημόσιο, ενώ οι εργασιακές συνθήκες γαλέρας που βιώνουν οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν, αλλά επιδεινώθηκαν ακόμα περισσότερο.
Στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στους μισθούς πείνας, στις πολύμηνες καθυστερήσεις μισθών και στις απολύσεις χωρίς αποζημίωση, ήρθαν να προστεθούν οι «κλωνοποιημένοι» εργαζόμενοι, που εγγράφονται σε μια μισθοδοτική κατάσταση και εμφανίζονται σε άλλη (η εργασία σε νοσοκομείο μετατρέπεται σε εργασία σε... σούπερ μάρκετ), τα εξάωρα και οχτάωρα που δηλώνονται ως δίωρα και οι εργοδότες-φαντάσματα. «Είμαστε αντιμέτωποι με δουλεμπόριο. Έτσι όπως μας έχουν καταντήσει, σύντομα θα βγούμε στον δρόμο, εκεί θα κοιμόμαστε», λέει στην «Αυγή» της Κυριακής η αντιπρόεδρος της ΠΕΚΟΠ Βάσω Τσούνη.
"Ή παίρνεις αυτά που σου δίνουμε ή απολύεσαι"
Οι εργολαβικές εταιρείες λειτουργούν λίγο-πολύ με πανομοιότυπο τρόπο. Εμφανίζουν χαμηλές προσφορές υιοθετώντας το πνεύμα λιτότητας στο Δημόσιο. Στις προσφορές όμως «εξαφανίζουν» τις έγγαμες, τα δώρα, τις τριετίες, τα επιδόματα μητρότητας, καταργώντας έτσι κάθε έννοια Συλλογικής Σύμβασης και εργατικής νομοθεσίας, με την ανοχή των διοικήσεων των δημόσιων οργανισμών ή ακόμα και με την εντολή των εκάστοτε υπουργείων.
«Στον κλάδο μας ουσιαστικά δεν υπάρχει συλλογική σύμβαση. Οι εργολάβοι βγάζουν δικές τους συμβάσεις, ο καθένας δίνει όσα θέλει. Η απειλή, γνωστή. 'Ή παίρνεις αυτά που σου δίνουμε ή μένεις χωρίς δουλειά'. Καλούμαστε να ζήσουμε με 300 και 400 ευρώ», μας λέει η πρόεδρος της ΠΕΚΟΠ, Βλασία Δημητρακοπούλου. Η εργοδοτική όμως αυθαιρεσία δεν σταματάει εκεί. «Σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας, ο εργολάβος καταθέτει τα χρήματα στην τράπεζα, την επομένη όμως υποχρεώνει τις υπαλλήλους να επιστρέψουν μέρος του ποσού. Η κατάσταση είναι γνωστή, αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα», καταγγέλλει η κ. Δημητρακοπούλου.
Την ίδια ώρα, η μαύρη εργασία έχει γίνει ο κανόνας στον κλάδο. Ενδεικτική είναι η κατάσταση στο Νοσοκομείο "Γ. Γεννηματάς" με πρωταγωνίστρια την εταιρεία Φάσμα Α.Ε., η οποία έχει αναλάβει τον καθαρισμό του. Σύμφωνα με την ΠΕΚΟΠ, η συγκεκριμένη εταιρεία, αν και έχει πιαστεί δύο φορές για αδήλωτη εργασία, εξακολουθεί να καθαρίζει το νοσοκομείο. «Όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει με την εταιρεία, αλλά και τι έγινε; Την στηρίζουν», υπογραμμίζουν.
Εργοδότες - φαντάσματα και μαύρες λίστες
Οι εργολάβοι - δουλέμποροι βρίσκονται σε Βουλή, Ηλεκτρικό, υπουργεία, κρατικά νοσοκομεία, στην ΕΡΤ, στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ κ.ά. Όπως μάλιστα καταγγέλλει το σωματείο των καθαριστριών, στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ εναλλάσσονται οι εργολάβοι, με τους εργαζόμενους να πληρώνουν το μάρμαρο. Ο προηγούμενος εργολάβος άφησε τις γυναίκες απλήρωτες και μετέωρες, καθώς δεν πήραν χαρτί απόλυσης και έτσι δεν μπορούσαν να μπουν στο ταμείο ανεργίας. «Κυνηγούσαμε να βρούμε τον εργολάβο που είχε... πεθάνει. Δηλαδή πολλές φορές δουλεύουμε για εργοδότες - φαντάσματα. Αν το κυβερνών κόμμα φέρεται έτσι μέσα στον δικό του χώρο, πώς θα φερθεί στους υπόλοιπους;» αναρωτιέται η πρόεδρος της ΠΕΚΟΠ, Βλασία Δημητρακοπούλου.
Οι εργαζόμενοι τις περισσότερες φορές είναι εγκλωβισμένοι σε αυτές τις συμβάσεις καθώς, λόγω ηλικίας, δεν έχουν την ευχέρεια να ψάξουν αλλού για δουλειά. «Πώς να ψάξεις για δουλειά στα 50 σου;» αναρωτιούνται. Από την άλλη, όπως καταγγέλλει η Ένωση, οι εργαζόμενοι που θα «τολμήσουν» να αντιδράσουν στον εργασιακό Μεσαίωνα που βιώνουν, τοποθετούνται αυτομάτως στη μαύρη λίστα των εργολάβων και έτσι μένουν χωρίς δουλειά.
"Μας αγνοούν επιδεικτικά"
Εκτός όμως από την εργοδοτική αυθαιρεσία, οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι και με την αδιαφορία του κράτους, το οποίο τους αγνοεί επιδεικτικά, ακόμα και μετά από θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα. Τρανταχτό παράδειγμα, ο θάνατος του ανασφάλιστου Αιγύπτιου μετανάστη Ασίζ Εμάντ το 2010. Ο άτυχος εργαζόμενος σκοτώθηκε πέφτοντας από τον τρίτο όροφο του υπουργείου Εργασίας στην Κοραή την ώρα που καθάριζε τα τζάμια του υπουργείου. Το θέμα παρέμενε για μέρες «επτασφράγιστο» μυστικό, μέχρι που αποκαλύφθηκε από την ΠΕΚΟΠ.
«Δεν δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους, μας αγνοούν επιδεικτικά. Γι' αυτούς είμαστε αναλώσιμοι. Δυστυχώς η καθαρίστρια στην Ελλάδα ποτέ δεν είχε τη θέση που της άξιζε, βάσει της ποιότητας της δουλειάς της. Επειδή καθαρίζω, δεν είμαι άνθρωπος, δεν έχω αξιοπρέπεια; Κάνουμε υψίστης σημασίας έργο, αλλά δυστυχώς κανείς δεν το έχει καταλάβει. Αν πριν λίγο καιρό η καθαρίστρια ήταν αόρατη, τώρα μπορούμε να κάνουμε λόγο για πεθαμένη. Είναι από τα πρώτα θύματα αυτής της ιστορίας», αναφέρει η Βλασία Δημητρακοπούλου και προσθέτει: «Ρωτάει κανείς πώς αυτοί οι άνθρωποι θα ανταποκριθούν οικονομικά; Πώς θα ζήσουν με 400 ευρώ, πέντε μήνες απλήρωτοι; Η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι χωρίς ρεύμα, ενώ σε πολλούς έχει γίνει έξωση. Τα παιδιά τους δεν μπορούν να πάνε σχολείο, δεν έχουν να φάνε. Ποιος ενδιαφέρεται γι' αυτούς τους ανθρώπους;».
Την πικρία της για τους κυβερνητικούς εταίρους και ειδικότερα για τη στάση της ΔΗΜ.ΑΡ. εκφράζει, με τη σειρά της, η Βάσω Τσούνη. «Λυπάμαι για τον κ. Κουβέλη -για τους άλλους δεν περίμενα κάτι διαφορετικό-, που ενώ γνωρίζει για την κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο μας και υποτίθεται ότι ανήκει στην Αριστερά και έχει κάποιες ευαισθησίες, δεν κάνει κάτι. Το μόνο που τον νοιάζει είναι η καρέκλα του».
"Είμαστε τα πειραματόζωα του εργασιακού μεσαίωνα"
Όπως τονίζει η ΠΕΚΟΠ, ο κλάδος των καθαριστριών ήταν ο πρώτος που δέχτηκε τη σφοδρή επίθεση που καταπατάει κάθε εργασιακό δικαίωμα. «Ξεκίνησαν από εμάς. Οι καθαρίστριες ήταν τα πειραματόζωα του εργασιακού Μεσαίωνα. Αφού είδαν ότι δεν υπήρχαν αντιδράσεις -ποιος άλλωστε ενδιαφέρεται για τις καθαρίστριες;-, προχώρησαν και στους υπόλοιπους κλάδους», μας λέει η κ. Δημητρακοπούλου.
Όσον αφορά το μέλλον, είναι ξεκάθαρη. «Όταν ένας άνθρωπος πιέζεται υπερβολικά επί ολόκληρα χρόνια, ή το παίρνει απόφαση, λέγοντας ότι είναι η μοίρα του, ή ξεσηκώνεται. Αν όμως ξεσηκωθεί, τότε θα είναι ανεξέλεγκτος. Η επανάσταση θα γίνει από τα δικά μας χαμηλά στρώματα. Από ασήμαντα για την κοινωνία άτομα, που έχουν βιώσει πολλά. Εγώ προσωπικά θα δώσω αγώνα γι' αυτά που δικαιούμαι. Δεν θα τους επιτρέψω να πειράξουν τα κεκτημένα, όλα αυτά που έχω πετύχει με χρόνια δουλειάς και αγώνα. Για τη δική μου ζωή δεν θα αποφασίσει ο κάθε δουλέμπορας», καταλήγει η Βλασία Δημητρακοπούλου.
Κ. Κούνεβα: Η σκέψη μου βρίσκεται στην Ελλάδα
Το όνομά της έγινε σύμβολο στον χώρο του συνδικαλισμού όταν, τον Δεκέμβριο του 2008, η 43χρονη τότε συνδικαλίστρια των καθαριστριών δέχθηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι από αγνώστους δράστες έξω από το σπίτι της στα Πετράλωνα. Τέσσερα χρόνια μετά, η Κωνσταντίνα Κούνεβα μιλά στην «Αυγή» της Κυριακής από τη Γαλλία και στέλνει το δικό της μήνυμα συμπαράστασης.
«Η σκέψη μου βρίσκεται στην Ελλάδα, δεν κρατάω κακία γι' αυτό που έγινε. Όταν με το καλό τελειώσουν τα χειρουργεία, θα επιστρέψω. Οι δεσμοί μου με την Ελλάδα παραμένουν ισχυροί, διατηρώ φιλίες και καλές σχέσεις. Ενδιαφέρομαι για τη χώρα σας».
Παρά την τεράστια ταλαιπωρία και τα αλλεπάλληλα χειρουργεία, με σημαντικά προβλήματα στην όραση και τον οισοφάγο, δεν χάνει τη ψυχική της δύναμη και παραμένει όρθια. «Ζω χάρη στη συμπαράσταση που μου έχει δείξει όλος αυτός ο κόσμος. Σε αυτούς τους ανθρώπους λέω να μην παραιτηθούν, να μη φοβούνται και να συνεχίσουν με όλες τους τις δυνάμεις να διεκδικούν αυτά που πρέπει».
Πηγή : Γασπαράκης Μ / avgi.gr
"Ή παίρνεις αυτά που σου δίνουμε ή απολύεσαι"
Οι εργολαβικές εταιρείες λειτουργούν λίγο-πολύ με πανομοιότυπο τρόπο. Εμφανίζουν χαμηλές προσφορές υιοθετώντας το πνεύμα λιτότητας στο Δημόσιο. Στις προσφορές όμως «εξαφανίζουν» τις έγγαμες, τα δώρα, τις τριετίες, τα επιδόματα μητρότητας, καταργώντας έτσι κάθε έννοια Συλλογικής Σύμβασης και εργατικής νομοθεσίας, με την ανοχή των διοικήσεων των δημόσιων οργανισμών ή ακόμα και με την εντολή των εκάστοτε υπουργείων.
«Στον κλάδο μας ουσιαστικά δεν υπάρχει συλλογική σύμβαση. Οι εργολάβοι βγάζουν δικές τους συμβάσεις, ο καθένας δίνει όσα θέλει. Η απειλή, γνωστή. 'Ή παίρνεις αυτά που σου δίνουμε ή μένεις χωρίς δουλειά'. Καλούμαστε να ζήσουμε με 300 και 400 ευρώ», μας λέει η πρόεδρος της ΠΕΚΟΠ, Βλασία Δημητρακοπούλου. Η εργοδοτική όμως αυθαιρεσία δεν σταματάει εκεί. «Σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας, ο εργολάβος καταθέτει τα χρήματα στην τράπεζα, την επομένη όμως υποχρεώνει τις υπαλλήλους να επιστρέψουν μέρος του ποσού. Η κατάσταση είναι γνωστή, αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα», καταγγέλλει η κ. Δημητρακοπούλου.
Την ίδια ώρα, η μαύρη εργασία έχει γίνει ο κανόνας στον κλάδο. Ενδεικτική είναι η κατάσταση στο Νοσοκομείο "Γ. Γεννηματάς" με πρωταγωνίστρια την εταιρεία Φάσμα Α.Ε., η οποία έχει αναλάβει τον καθαρισμό του. Σύμφωνα με την ΠΕΚΟΠ, η συγκεκριμένη εταιρεία, αν και έχει πιαστεί δύο φορές για αδήλωτη εργασία, εξακολουθεί να καθαρίζει το νοσοκομείο. «Όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει με την εταιρεία, αλλά και τι έγινε; Την στηρίζουν», υπογραμμίζουν.
Εργοδότες - φαντάσματα και μαύρες λίστες
Οι εργολάβοι - δουλέμποροι βρίσκονται σε Βουλή, Ηλεκτρικό, υπουργεία, κρατικά νοσοκομεία, στην ΕΡΤ, στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ κ.ά. Όπως μάλιστα καταγγέλλει το σωματείο των καθαριστριών, στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ εναλλάσσονται οι εργολάβοι, με τους εργαζόμενους να πληρώνουν το μάρμαρο. Ο προηγούμενος εργολάβος άφησε τις γυναίκες απλήρωτες και μετέωρες, καθώς δεν πήραν χαρτί απόλυσης και έτσι δεν μπορούσαν να μπουν στο ταμείο ανεργίας. «Κυνηγούσαμε να βρούμε τον εργολάβο που είχε... πεθάνει. Δηλαδή πολλές φορές δουλεύουμε για εργοδότες - φαντάσματα. Αν το κυβερνών κόμμα φέρεται έτσι μέσα στον δικό του χώρο, πώς θα φερθεί στους υπόλοιπους;» αναρωτιέται η πρόεδρος της ΠΕΚΟΠ, Βλασία Δημητρακοπούλου.
Οι εργαζόμενοι τις περισσότερες φορές είναι εγκλωβισμένοι σε αυτές τις συμβάσεις καθώς, λόγω ηλικίας, δεν έχουν την ευχέρεια να ψάξουν αλλού για δουλειά. «Πώς να ψάξεις για δουλειά στα 50 σου;» αναρωτιούνται. Από την άλλη, όπως καταγγέλλει η Ένωση, οι εργαζόμενοι που θα «τολμήσουν» να αντιδράσουν στον εργασιακό Μεσαίωνα που βιώνουν, τοποθετούνται αυτομάτως στη μαύρη λίστα των εργολάβων και έτσι μένουν χωρίς δουλειά.
"Μας αγνοούν επιδεικτικά"
Εκτός όμως από την εργοδοτική αυθαιρεσία, οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι και με την αδιαφορία του κράτους, το οποίο τους αγνοεί επιδεικτικά, ακόμα και μετά από θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα. Τρανταχτό παράδειγμα, ο θάνατος του ανασφάλιστου Αιγύπτιου μετανάστη Ασίζ Εμάντ το 2010. Ο άτυχος εργαζόμενος σκοτώθηκε πέφτοντας από τον τρίτο όροφο του υπουργείου Εργασίας στην Κοραή την ώρα που καθάριζε τα τζάμια του υπουργείου. Το θέμα παρέμενε για μέρες «επτασφράγιστο» μυστικό, μέχρι που αποκαλύφθηκε από την ΠΕΚΟΠ.
«Δεν δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους, μας αγνοούν επιδεικτικά. Γι' αυτούς είμαστε αναλώσιμοι. Δυστυχώς η καθαρίστρια στην Ελλάδα ποτέ δεν είχε τη θέση που της άξιζε, βάσει της ποιότητας της δουλειάς της. Επειδή καθαρίζω, δεν είμαι άνθρωπος, δεν έχω αξιοπρέπεια; Κάνουμε υψίστης σημασίας έργο, αλλά δυστυχώς κανείς δεν το έχει καταλάβει. Αν πριν λίγο καιρό η καθαρίστρια ήταν αόρατη, τώρα μπορούμε να κάνουμε λόγο για πεθαμένη. Είναι από τα πρώτα θύματα αυτής της ιστορίας», αναφέρει η Βλασία Δημητρακοπούλου και προσθέτει: «Ρωτάει κανείς πώς αυτοί οι άνθρωποι θα ανταποκριθούν οικονομικά; Πώς θα ζήσουν με 400 ευρώ, πέντε μήνες απλήρωτοι; Η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι χωρίς ρεύμα, ενώ σε πολλούς έχει γίνει έξωση. Τα παιδιά τους δεν μπορούν να πάνε σχολείο, δεν έχουν να φάνε. Ποιος ενδιαφέρεται γι' αυτούς τους ανθρώπους;».
Την πικρία της για τους κυβερνητικούς εταίρους και ειδικότερα για τη στάση της ΔΗΜ.ΑΡ. εκφράζει, με τη σειρά της, η Βάσω Τσούνη. «Λυπάμαι για τον κ. Κουβέλη -για τους άλλους δεν περίμενα κάτι διαφορετικό-, που ενώ γνωρίζει για την κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο μας και υποτίθεται ότι ανήκει στην Αριστερά και έχει κάποιες ευαισθησίες, δεν κάνει κάτι. Το μόνο που τον νοιάζει είναι η καρέκλα του».
"Είμαστε τα πειραματόζωα του εργασιακού μεσαίωνα"
Όπως τονίζει η ΠΕΚΟΠ, ο κλάδος των καθαριστριών ήταν ο πρώτος που δέχτηκε τη σφοδρή επίθεση που καταπατάει κάθε εργασιακό δικαίωμα. «Ξεκίνησαν από εμάς. Οι καθαρίστριες ήταν τα πειραματόζωα του εργασιακού Μεσαίωνα. Αφού είδαν ότι δεν υπήρχαν αντιδράσεις -ποιος άλλωστε ενδιαφέρεται για τις καθαρίστριες;-, προχώρησαν και στους υπόλοιπους κλάδους», μας λέει η κ. Δημητρακοπούλου.
Όσον αφορά το μέλλον, είναι ξεκάθαρη. «Όταν ένας άνθρωπος πιέζεται υπερβολικά επί ολόκληρα χρόνια, ή το παίρνει απόφαση, λέγοντας ότι είναι η μοίρα του, ή ξεσηκώνεται. Αν όμως ξεσηκωθεί, τότε θα είναι ανεξέλεγκτος. Η επανάσταση θα γίνει από τα δικά μας χαμηλά στρώματα. Από ασήμαντα για την κοινωνία άτομα, που έχουν βιώσει πολλά. Εγώ προσωπικά θα δώσω αγώνα γι' αυτά που δικαιούμαι. Δεν θα τους επιτρέψω να πειράξουν τα κεκτημένα, όλα αυτά που έχω πετύχει με χρόνια δουλειάς και αγώνα. Για τη δική μου ζωή δεν θα αποφασίσει ο κάθε δουλέμπορας», καταλήγει η Βλασία Δημητρακοπούλου.
Κ. Κούνεβα: Η σκέψη μου βρίσκεται στην Ελλάδα
Το όνομά της έγινε σύμβολο στον χώρο του συνδικαλισμού όταν, τον Δεκέμβριο του 2008, η 43χρονη τότε συνδικαλίστρια των καθαριστριών δέχθηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι από αγνώστους δράστες έξω από το σπίτι της στα Πετράλωνα. Τέσσερα χρόνια μετά, η Κωνσταντίνα Κούνεβα μιλά στην «Αυγή» της Κυριακής από τη Γαλλία και στέλνει το δικό της μήνυμα συμπαράστασης.
«Η σκέψη μου βρίσκεται στην Ελλάδα, δεν κρατάω κακία γι' αυτό που έγινε. Όταν με το καλό τελειώσουν τα χειρουργεία, θα επιστρέψω. Οι δεσμοί μου με την Ελλάδα παραμένουν ισχυροί, διατηρώ φιλίες και καλές σχέσεις. Ενδιαφέρομαι για τη χώρα σας».
Παρά την τεράστια ταλαιπωρία και τα αλλεπάλληλα χειρουργεία, με σημαντικά προβλήματα στην όραση και τον οισοφάγο, δεν χάνει τη ψυχική της δύναμη και παραμένει όρθια. «Ζω χάρη στη συμπαράσταση που μου έχει δείξει όλος αυτός ο κόσμος. Σε αυτούς τους ανθρώπους λέω να μην παραιτηθούν, να μη φοβούνται και να συνεχίσουν με όλες τους τις δυνάμεις να διεκδικούν αυτά που πρέπει».
Πηγή : Γασπαράκης Μ / avgi.gr