Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Τις πταίει; Μα φυσικά, οι εργαζόμενοι!...

Μέχρι πού μπορούν να φτάσει η αδιαντροπιά και το θράσος των μνημονιακών κυβερνώντων, αναρωτιέται αυτές τις ημέρες ο «Ωτακουστής». Και μετά λύπης του, διαπιστώνει ότι ξεπερνά το... γνωστό «πάτο του βαρελιού». Και εξηγεί: Βλέπουμε αυτές τις ημέρες, αφού δεν έπιασε το «colpo grosso» με τους επίορκους δημόσιους υπαλλήλους, οι μνημονιακοί κυβερνώντες να στοχοποιούν τους δημοτικούς υπαλλήλους, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα όσα θα ακολουθήσουν: τις χιλιάδες απολύσεις και τις διαθεσιμότητες, οι οποίες στην ουσία είναι και αυτές απολύσεις.

Ακούσαμε τον υπουργό της «αξιολόγησης», τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκο Μητσοτάκη να λέει για τους δημοτικούς υπαλλήλους ότι «η εργασιακή αρτιότητά τους δεν είναι
 αποδεδειγμένα η απαιτούμενη». Οπότε, χωρίς αξιολόγηση, στον καιάδα της ανεργίας και της φτώχειας!...

Το πρωί, μιλώντας σε τηλεοπτικό σταθμό, άμεσα και χωρίς καμία αιδώ, χαρακτήρισε ως ανίκανους να διεκπεραιώσουν το έργο τους τους δημοτικούς αστυνομικούς. «Κάνει καλά τη δουλειά της η Δημοτικής Αστυνομία; Δεν την κάνει. Είχαμε λοιπόν δύο λύσεις: ή να την καταργήσουμε ή να την εντάξουμε στην ΕΛ.ΑΣ», είπε στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τη διαθεσιμότητα περί των 3.500-4.000 δημοτικών υπαλλήλων της συγκεκριμένης υπηρεσίας.

Του απάντησε η ΠΟΕ-ΟΤΑ, χαρακτηρίζοντάς τον «ως άλλο Γκαουλάιτερ», ζητώντας του παράλληλα να ενημερώσει τον ελληνικό λαό «πού ακριβώς έχει δουλέψει». Του επισήμανε, δε, πως «οι εργαζόμενοι ζουν με το μισθό τους» και πως «δεν έχουν χορηγούς τη Siemens».

Την Κυριακή, ακούσαμε το δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη να κατονομάζει ως ηθικό αυτουργό τον πρόεδρο της ΠΟΕ-ΟΤΑ Θέμη Μπαλασόπουλο για την επίθεση εναντίον του, έξω από τα γραφεία της ΚΕΔΕ. Είδε με λίγα λόγια τα άτομα που του επιτέθησαν, τα αναγνώρισε, διαπίστωσε πως είναι δημοτικοί υπάλληλοι, και είπε «Ιδού, οι φταίχτες!». Άρχισε να «γυρνά» στα κανάλια και να μιλά για την επίθεση εναντίον του. Και για την «ταμπακιέρα», τις απολύσεις; Ούτε λόγος!

Η απορία του «Ωτακουστή» είναι η εξής: αφού τους αναγνώρισε, είδε τις ταυτότητές του, διαπίστωσε πως είναι συνδικαλιστές και όχι προβοκάτορες, γιατί δεν τους κατονόμασε και στη Δικαιοσύνη;

Χθες, συνέβη το επόμενο κρούσμα: οι δήμαρχοι είχαν συνάντηση με τον άσχετο περί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη για το θέμα των διαθεσιμοτήτων. Η συνάντηση ήταν στις 14:30. Πρώτοι και καλύτεροι, πήγαν οι μνημονιακοί δήμαρχοι, στις 14:00. 

Μετά έκλεισαν ερμητικά οι πόρτες του υπουργείου και έβαλαν τα ΜΑΤ να τη φυλούν.

Όταν πήγαν την προγραμματισμένη ώρα για το ραντεβού, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, τέως δήμαρχος Καισαριανής Σπύρος Τζόκας και ο επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ, δήμαρχος Νίκαιας-Ρέντη Γιώργος Ιωακειμίδης και είδαν την πόρτα κλειστή, ζήτησαν από τους αστυνομικούς να μπουν μέσα. 

Εκείνοι αρνήθηκαν. Οι δύο δήμαρχοι αναζήτησαν ματαίως τον επικεφαλής των ΜΑΤ. 

Διαμαρτυρήθηκαν, οι εργαζόμενοι αντέδρασαν, τα ΜΑΤ κινήθηκαν εναντίον τους, με αποτέλεσμα να χτυπήσουν στην πόρτα του υπουργείου τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, και να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, όπου έκανε δύο ράμματα.

Τι είπε ο υπουργός Εσωτερικών στον ίδιο τον τραυματισθέντα; Ότι είδε πως δεν το έκαναν οι αστυνομικοί, αλλά οι εργαζόμενοι. Είδε, δηλαδή, με κιάλια (;;;;) από τους πάνω ορόφους, όπου είναι το γραφείο του, τον πανζουρλισμό κάτω, στην κεντρική είσοδο (που δε φαίνεται από το γραφείο του), πως οι δημοτικοί υπάλληλοι τον χτύπησαν.

Για όλα τα κακά, λοιπόν, που συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα, υπάρχει ο «ηθικός αυτουργός» και το «χέρι της βίας». Και όλα αυτά έχουν ένα όνομα: εργαζόμενοι.

Η μνημονιακή πολιτική και οι μνημονιακοί πολιτικοί, οι μνημονιακοί «συνδικαλιστές», όλοι αυτοί που έχουν σκύψει το κεφάλι στους δανειστές και κάνουν σαν πιστά σκυλιά τις βουλές τους, όλοι αυτοί που έχουν φτάσει τους εργαζομένους, τους μισθωτούς, τους μικρομεσαίους, τους άνεργους, την ελληνική κοινωνία, πέραν των ορίων της εξαθλίωσης και της φτώχειας δε φταίνε.

Το να προσπαθείς να το παίξεις «σωτήρας» σε μια χώρα που άγεται και καίγεται εξαιτίας σου, το να προσπαθείς να διατηρήσεις τη θεσούλα σου και να παραμείνεις πιστός σε ό,τι εξέθρεψες, το διαφθαρμένο πολιτικό σύστημα, τα διαπλεκόμενα, το κεφάλαιο, τους δανειστές, ένα είναι σίγουρο πως θα καταφέρεις: τη λαϊκή οργή και τον ξεσηκωμό.

Και ως γνωστόν, για να το πει ο «Ωτακουστής» και θεολογικά, μιας και πολλοί από αυτούς σταυροκοπιούνται άμα τη ευκαιρία στις εκκλησίες για να δείξουν πόσο καλοί χριστιανοί είναι: «οργή λαού, οργή θεού!»

«Ωτακουστής»