Η τελευταία πενταετία χαρακτηρίστηκε από την εφαρμογή των σκληρών μνημονίων, τις επώδυνες επιπτώσεις τους στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αλλά και από τους δυναμικούς αγώνες που δόθηκαν από το εργατικό και λαϊκό κίνημα προκειμένου να ανατραπεί η μνημονιακή πολιτική και οι πολιτικές δυνάμεις εξουσίας που την επέβαλαν αυταρχικά και βίαια.
Στις 25 Γενάρη 2015 ήρθε το πρώτο αντίκρισμα των αγώνων που δώσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα και η πρώτη φορά αριστερά έγινε γεγονός με την ψήφο εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση των μνημονίων, της πολιτικής της λιτότητας, της εξαθλίωσης.
Οι αποφάσεις - θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ των Μελών από το 1ο οργανωτικό συνέδριο αλλά πρωτίστως οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και τα πρώτα νομοθετήματα, αποτέλεσαν χαραμάδα ελπίδας στον δοκιμαζόμενο από τα μνημόνια ελληνικό λαό, ότι κάτι αλλάζει στη ζωή του.
Γρήγορα όμως η χαραμάδα έκλεισε και η ελπίδα μετατράπηκε σε εφιάλτη.
Η κλειστή κυβερνητική ομάδα του πρωθυπουργού έβαλε στη «γωνία» τις Οργανώσεις Μελών, απαξίωσε τις εσωτερικές λειτουργίες του κόμματος, υπονόμευσε με τις αποφάσεις της την εσωκομματική δημοκρατία και η δουλειά των ΜΕΛΩΝ περιορίστηκε στη «χαμάλα» και στο «χειροκρότημα».
Η κινηματική δράση για ρήξη και ανατροπή του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου σε Ελλάδα και Ευρώπη, έδωσε τη θέση της στον εφησυχασμό της «ανάθεσης» και στον αποπροσανατολισμό από τις θέσεις και τους στόχους του κινήματος.
Παρά το θορυβώδες «ΟΧΙ» της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού στις 5 Ιούλη, που νίκησε το φόβο και δεν υπέκυψε στις απειλές και τους εκβιασμούς της ξένης και ντόπιας ολιγαρχίας, η κυβερνητική ηγεσία φάνηκε ξεκάθαρα ότι είχε προαποφασίσει να ακολουθήσει τον μονόδρομο των μνημονίων που επιβάλλουν οι «θεσμοί» και με την ίδια ρητορική και επιχειρηματολογία που χρησιμοποίησαν οι προηγούμενες δυνάμεις εξουσίας συγκρότησαν μαζί το νέο μνημονιακό μπλοκ.
Γίνεται αυτονόητη η μετάλλαξη της κυβερνητικής ηγεσίας και η ένταξη της στις μνημονιακές δυνάμεις αλλά και η επιχείρηση μετάλλαξης όλου του κόμματος σε μνημονιακό κόμμα.
Επειδή στο ΣΥΡΙΖΑ εντάχθηκα μέσα από τους αγώνες του κινήματος ενάντια στις πολιτικές που ακολουθεί τώρα και η παρούσα κυβέρνηση και δεν ήταν προϊόν συναλλαγής ή εξυπηρετούσε ιδιοτελείς σκοπούς, παραμένω σταθερός στις αρχές και τις θέσεις όπως αυτές αποφασίστηκαν στο ιδρυτικό συνέδριο και δεν ακολουθώ την μετάλλαξη που επιβάλλουν οι πολύ λίγοι (κυβερνητική ηγεσία).
Σε έναν πολιτικό φορέα όπου η έννοια του μέλους έχει χάσει πλέον κάθε περιεχόμενο και έχει καταντήσει κενό γράμμα, παραιτούμε από μέλος της Οργάνωσης Μελών Αγίας Βαρβάρας και από το Τμήμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ευελπιστώντας ότι με τους περισσότερους συντρόφους – συναγωνιστές θα είμαστε μαζί στους δρόμους συνεχίζοντας μέσα από το εργατικό – λαϊκό κίνημα τον αγώνα μέχρι το Τέλος, μέχρι τη Νίκη, ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές, τη λιτότητα, την εξαθλίωση και την αναξιοπρέπεια.
Προσωπικά συμπαρατάσσομαι με τους συντρόφους – συναγωνιστές που συγκροτούν το αντιμνημονιακό ταξικό μέτωπο «Λαϊκή Ενότητα».
Βασίλης Γκιτάκος, Αντιπρόεδρος της ε/ε της ΠΟΕ-ΟΤΑ και του Σωματείου Οδηγών-Μηχ/κων και Εργ/των Δήμου Πειραιά
Μέλος της Ο.Μ. Αγίας Βαρβάρας
