Του Βασίλη Γκιτάκου
Στις 5 του Ιούλη, ο λαός μας αποφάσισε να πάρει στα δικά του χέρια τη διαπραγμάτευση, μετά το κάλεσμα και της κυβέρνησης για δημοψήφισμα, έστειλε ένα βροντερό και υπερήφανο ΟΧΙ στα πολιτικά κοράκια της Ε.Ε-Ε.Κ.Τ και Δ.Ν.Τ. που συνεχίζουν να θέλουν να κατασπαράξουν τη χώρα μας και το λαό της.
Η μεγαλειώδης νίκη του 61,3% ήταν μια ταξική νίκη του λαού μας απέναντι στο ξένο και εγχώριο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο που επί πολλά χρόνια (όχι μόνο 5) επιχειρεί την ισοπέδωση της κοινωνίας, τη διάλυση του κράτους και την μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους.
Ένα από τα βασικά ζητήματα που έθετε το δημοψήφισμα και μάλιστα πολύ ψηλά ήταν η Δημοκρατία, η Δημοκρατία των λαών της Ευρώπης, να μπορούν να επιλέγουν μόνοι τους την κυβέρνηση που θέλουν αλλά πρωτίστως να καθορίζουν οι ίδιοι οι λαοί τη ζωή και το μέλλον τους, χωρίς «νταβατζήδες».
Και η Δημοκρατία πράγματι στις 5 Ιούλη νίκησε.
Ο λαός παρά τον πρωτόγνωρο εκβιασμό της οικονομικής ασφυξίας, των κλειστών τραπεζών, τις ωμές πολιτικές παρεμβάσεις των τοκογλύφων δανειστών και της μαύρης προπαγάνδας των συστημικών ΜΜΕ, προσήλθε στις κάλπες και μαζικά έστειλε εκκωφαντική απάντηση στους τροϊκανούς και ταξικό μήνυμα σε όλους τους λαούς, ότι και θέλουμε και μπορούμε να αποτινάξουμε από πάνω μας τα δεσμά της λιτότητας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης των μνημονίων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Το μέγεθος του ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου απέδειξε ότι το εργατικό και λαϊκό κίνημα στον τόπο μας δεν υποκύπτει στους εκβιασμούς, στις απειλές, στην τρομοκράτηση και στη δημιουργία διχαστικού, ακόμα και εμφυλιοπολεμικού κλίματος που επιχείρησαν προπαγανδιστικά να περάσουν κόμματα της αντιπολίτευσης και τα εντεταλμένα ΜΜΕ.
Παράλληλα όμως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος έδωσε και μια ξεκάθαρη εντολή στην κυβέρνηση για την διαπραγμάτευση και το είδος της συμφωνίας. Να μην υποκύψει στους εκβιασμούς των «θεσμών» και η συμφωνία φέρει την επιβολή νέου μνημονίου λιτότητας, απορρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων, συνεχίζοντας τη μνημονιακή πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων που καταδικάστηκαν από τον ελληνικό λαό στις εκλογές της 25ης Γενάρη 2015.
Σαφέστατα για να επιτευχθεί ο στόχος χρειάζονται συμμαχίες μέσα και έξω από τη χώρα, αλλά συμμαχίες με ποιους; Με τις ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης που με την πολιτική τους μας έβαλαν στα μνημόνια και σε επιτήρηση, που ήθελαν να ξεπουλήσουν τη χώρα, που μετέτρεψαν το εργατικό δίκαιο σε δίκαιο του κεφαλαίου, που δημιούργησαν στρατιές εκατομμυρίων ανέργων και ομήρων των πελατειακών συμφερόντων τους, που κατέστρεψαν τον κοινωνικό ιστό της χώρας και εξαθλίωσαν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, που βλέπουν τώρα τις ουρές στα ΑΤΜ (δικό τους δημιούργημα κι αυτό) και κλείνουν τα μάτια στους χιλιάδες δολοφονημένους από την πολιτική τους, στις ατελείωτες ουρές των συσσιτίων και στους άστεγους;
Το να τους κάνει η κυβέρνηση ομοτράπεζους στη διαπραγμάτευση γνωρίζοντας ότι οι ηγεσίες των κομμάτων Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΠΟΤΑΜΙ ήταν και είναι υπηρέτες των συμφερόντων των δανειστών, δεν τους μετατρέπει σε συνυπεύθυνους σε μια αποικιακού χαρακτήρα συμφωνία, που ούτως ή άλλως τέτοια συμφωνία επεδίωκαν στηρίζοντας το «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα, αλλά μετατρέπει το τραπέζι των συνομιλιών σε κολυμπήθρα εξαγνισμού των μνημονιακών πολιτικών που εφάρμοσαν τα προηγούμενα 5 χρόνια. Αλλά ο λαός δεν ξεχνά ….!
Το τελευταίο 24ωρο η κυβέρνηση και η χώρα μας στα σαλόνια και στα κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης, ζει στιγμές απόλυτης ταπείνωσης.
Αυτή την ταπείνωση επιζητούσαν εξ αρχής που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας η αριστερά, οι φίλοι μας, οι συναγωνιστές, οι σπιτονοικοκύρηδες της Ευρώπης όπως τους αποκάλεσαν εγχώριοι ευρωβουλευτές του μνημονιακού τόξου στην πρόσφατη συνεδρίαση του ευρωκοινοβουλίου, με παρόντα τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Δεν θέλουν την Αριστερά που έχει πρόσημο την αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό μεταξύ ίσων στους λαούς της Ευρώπης στη διακυβέρνηση της χώρας, δεν θα επιτρέψουν να γίνουμε προπομπός αλλαγών στο κατεστημένο που έχτισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια για τα υπερκέρδη του κεφαλαίου.
Είναι φανερό ότι ζητούν περισσότερο πόνο, μεγαλύτερη ταπείνωση σε ότι και αν προτείνει η ελληνική κυβέρνηση, όσο σκληρά μέτρα κι αν αναγκάζεται να καταθέσει ακόμα και για να τους εκθέσει.
Θέλουν να σύρουν πίσω από το άρμα τους το κουφάρι της ελληνικής κοινωνίας δείχνοντας και παραδειγματίζοντας στους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης τι παθαίνουν αυτοί που σηκώνουν κεφάλι και ζητούν Δημοκρατία - κοινωνική δικαιοσύνη - εθνική ανεξαρτησία - λαϊκή κυριαρχία.
Σαφέστατα και δεν ήταν το ερώτημα, ευρώ ή δραχμή, στο δημοψήφισμα, ωστόσο όμως το έθεσαν επίμονα και αποπροσανατολιστικά οι οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας που συγκροτούν το νέο μνημονιακό μπλοκ και το 61,3% του λαού που ψήφισε ΟΧΙ γνώριζε καλά ότι ακόμα και με αυτό το ΟΧΙ μπορεί οι «θεσμοί» να μας οδηγήσουν στην έξοδο, αλλά το ψήφισε.
Δεν μπορεί όμως κύκλοι της αριστεράς να χρησιμοποιούν επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν από τους Παγκαλαίους, τους ΣαμαροΒενιζέλους και τους ΒοριδοΓεωργιάδηδες για να εκβιάσουν και να τρομοκρατήσουν το λαό ότι το ενδεχόμενο Grexit ή η επιλογή εθνικού νομίσματος είναι καταστροφή και πάση θυσία πρέπει να μείνουμε στο ευρώ.
Μονόδρομο Δημοκρατίας και αξιοπρέπειας αποτελεί η απόφαση του λαού και αυτό το όπλο πρέπει να βάλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η κυβέρνηση με κορμό την αριστερά, αν θέλουμε να συνεχίζουμε να λέμε ότι στις 5 του Ιούλη νίκησε η Δημοκρατία σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Σ’ αυτή την απόφαση του 61,3% πρέπει να συστοιχηθούν το εργατικό και λαϊκό κίνημα και οι δυνάμεις της Αριστεράς, να θέσουν τέλος στους εκβιασμούς των «θεσμών» με το δίλημμα : πρόγραμμα χωρίς νέα λιτότητα, με ρευστότητα και διαγραφή του χρέους ή έξοδος από το ευρώ και διακοπή αποπληρωμής του άδικου και μη βιώσιμου χρέους.
Αυτή τη νομιμοποίηση έχει η κυβέρνηση.
Ο πόλεμος εναντίον της χώρας μας και του λαού της είναι λυσσαλέος, κανένας δεν περισσεύει και όλοι πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Τώρα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται η ενότητα και η ευθύνη της αριστεράς να μπει μπροστά και δώσει προοπτική εξόδου από την κρίση.
Ο Βασίλης Γκιτάκος είναι Μέλος του Γ.Σ. του ΜΕΤΑ και Αντιπρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ
