Η αντιδικτατορική πάλη, ο κοινός αγώνας νεολαίας-εργαζομένων ενάντια στην επιβεβλημένη από την αστική τάξη και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα Χούντα, που κορυφώθηκε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου πραγματοποιήθηκε απέναντι σε ένα βάρβαρο, βίαιο καθεστώς που με την στήριξη των ΗΠΑ έμοιαζε πανίσχυρο.
Ταυτόχρονα η Χούντα επιχειρούσε με απαγορεύσεις, εξορίες, φυλακίσεις, βασανιστήρια και δολοφονίες αγωνιστών συνδικαλιστών να εμποδίσει κάθε προσπάθεια οργάνωσης της αντίστασης και της διεκδίκησης του λαού. Ενώ παράλληλα αξιοποιούσε και μια σειρά αχυρανθρώπων της εργοδοσίας μέσα στα συνδικάτα με στόχο να επιβάλλουν την αδράνεια, την απογοήτευση και την μοιρολατρία.
Σήμερα, τα συνδικάτα είναι αντιμέτωπα με τους νόμους των ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία, στην συνδικαλιστική οργάνωση και να βάλουν στο γύψο τους εργατικούς αγώνες.
Με το νόμο-έκτρωμα Χατζηδάκη θέλουν να στείλουν την εργατική τάξη πίσω στο Μεσαίωνα για να διασφαλίσουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Την ώρα που η πανδημία μετρά 17.000 νεκρούς, αρνούνται να προσλάβουν γιατρούς για να μετατρέψουν το Δημόσιο Εθνικό Σύστημα Υγείας σε μια ακόμη μηχανή κέρδους για τους μεγαλοκλινικάρχες που θησαυρίζουν πάνω στα θύματα της πανδημίας.
Η πλειοψηφία των δημάρχων που στηρίζουν και εφαρμόζουν την πολιτική της κυβέρνησης και εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, μετατρέπουν με τους αναπτυξιακούς οργανισμούς τους δήμους σε ανώνυμες εταιρείες, συντηρούν και επεκτείνουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και αδιαφορούν για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων.
Απέναντι στην αντεργατική πολιτική, που πάει χέρι-χέρι με τον αυταρχισμό και την καταστολή η εργατική τάξη της Ελλάδας, τα συνδικάτα σε όλη την χώρα οφείλουμε να αντλούμε πείρα και συμπεράσματα από τους αγώνες μας, σύγχρονους και παλαιότερους. Λίγες μέρες μετά την μεγάλη νίκη των εργαζομένων της COSCO, λίγες βδομάδες μετά τη νίκη των εργαζομένων της EFOOD και των εργαζομένων στην ναυπηγοεπισκευή επιβεβαιώνουν ότι το δίκιο κατακτιέται με οργάνωση και αγώνα. Ότι κυβερνήσεις, εργοδότες, μηχανισμοί και συστήματα δεν είναι ανίκητοι απέναντι στην αποφασισμένη και οργανωμένη εργατική τάξη.
Τα συλλαλητήρια και οι δράσεις των συνδικάτων και της νεολαίας για την επέτειο του Πολυτεχνείου μπορούν να αποτελέσουν σταθμούς στην κλιμάκωση του αγώνα, για την δικαίωση των αιτημάτων και διεκδικήσεων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου
«Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία»
Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ στους αγώνες του σήμερα
για δουλειά με δικαιώματα και ζωή με αξιοπρέπεια
