Κείμενο του Βασίλη Γκιτάκου, για την 10ετή φυλάκιση της καθαρίστριας του Δήμου Βόλου
Το γεγονός: Καθαρίστρια επί εικοσαετία σε παιδικό σταθμό του δήμου Βόλου, απολύεται και ταυτόχρονα καταδικάζεται από την ελληνική δικαιοσύνη σε δεκαετή ΚΑΘΕΙΡΞΗ για το ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ «κατάχρησης δημοσίου χρήματος», ποινή που εκτίει ήδη στις φυλακές Θήβας.
Αυτόματο συμπέρασμα για τον απλό αναγνώστη: η γυναίκα αυτή συνελήφθη να κλέβει χρήματα από το ταμείο του Δήμου ή να συμμετέχει με άλλον ποινικά κολάσιμο τρόπο σε πράξεις με σκοπό την υπεξαίρεση χρημάτων από το Δημόσιο ταμείο για προσωπικό της όφελος.
Κι όμως όχι. Διότι όλοι εμείς με το φτωχό μας μυαλό και την κοινή λογική που διαθέτουμε, δυστυχώς δεν γνωρίζουμε το γράμμα του νόμου, ώστε να αντιληφθούμε ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση, «κατάχρηση» σημαίνει να αμείβεσαι με τον προβλεπόμενο μισθό για την εργασία που προσφέρεις, έχοντας διαπράξει το «κακούργημα» να παραποιήσεις τον τίτλο σπουδών σου, αυτόν που λέει ότι τελείωσες την Έκτη κι όχι την Πέμπτη τάξη του ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ σχολείου!!!
Ας μην σταθούμε στα όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν σχετικά με την αδυναμία της λόγω συνθηκών ως παιδί να τελειώσει το σχολείο, ούτε στο ότι με την εργασία της συντηρούσε αποκλειστικά εκείνη την οικογένειά της, αφού ο σύζυγός της είναι ανάπηρος. Σκοπός μας δεν είναι να προκαλέσουμε τον οίκτο για την άτυχη εργαζόμενη, πράγμα που φανταζόμαστε ότι δεν θα ήθελε ούτε εκείνη.
Ας μην σταθούμε ούτε στο προφανές ότι για να προσφέρεις υπηρεσίες καθαριότητας δεν είναι απαραίτητο να διαθέτεις ούτε καν απολυτήριο υποχρεωτικής εκπαίδευσης και προκαλέσουμε την αγανάκτηση των υποστηρικτών της τήρησης «της τάξεως και ηθικής»!!!(Αφού αυτό ήταν στα τυπικά προσόντα , έπρεπε να το διαθέτει).
Εδώ όμως είναι η ουσία του πράγματος: τυπικά!!! Το πώς εξυπηρετεί η συγκεκριμένη λέξη ανά περίπτωση, διαφορετικούς και πολλές φορές διαμετρικά αντίθετους σκοπούς είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Δεν είμαστε δικαστές, ούτε προσπαθούμε να υποκαταστήσουμε το έργο τους. Όμως ως σκεπτόμενοι άνθρωποι έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε.
Ακούστηκε πολύ, το «παρανόμησε και πρέπει να τιμωρηθεί». Ας βγει με ειλικρίνεια έστω κι ένας να πει ότι δεν σκέφτηκε, ότι είναι γελοίο να πιστέψουμε ότι με την καταδίκη αυτής της γυναίκας θα παταχθεί ουσιαστικά η διαφθορά.
Είναι αδύνατο να μην κάνουμε παραλληλισμούς και συγκρίσεις.
Δεν είναι δυνατόν να μην προκληθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα και η ανάλογη αγανάκτηση όταν βλέπουμε μεγαλοκαταχραστές να κυκλοφορούν ελεύθεροι και η δικαιοσύνη να εξαντλεί όλη της την αυστηρότητα σ αυτή τη γυναίκα, να χαρακτηρίζει την πράξη κακούργημα και να επιβάλλεται αυτή η ποινή.
Στον αντίποδα θα βρεθούν φωνές που θα πουν: και τί πρέπει να γίνεται; Τα μικρά αδικήματα να μην τιμωρούνται; Ναι αλλά να τιμωρούνται σαν τέτοια, μικρά. Η δικαιοσύνη πρέπει να διέπεται από αναλογικότητα, αυτό είναι προφανές. Να εξετάζει τα πραγματικά γεγονότα και γι αυτά να αποφασίζει και εδώ το γεγονός δεν είναι η «κατάχρηση», είναι η παραποίηση του αποδεικτικού αποφοίτησης από το δημοτικό. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για κατάχρηση αυτή είναι η κατάχρηση εξουσίας σε βάρος της από την πολιτεία!
Η γυναίκα αυτή δεν έκλεψε, δεν χρησιμοποίησε πλαστό τίτλο για να πάρει προαγωγές και μεγαλύτερες αμοιβές. Καθαρίστρια ήταν και όλοι μας ξέρουμε ότι δεν χρειάζεται να έχεις μεταπτυχιακό για να καθαρίσεις!!! Ενώ για την εκμετάλλευση των καθαριστριών στα σχολεία και τους παιδικούς σταθμούς που κάνουν εκτός των καθηκόντων τους και τις εργασίες του τραπεζοκόμου, του μάγειρα, ακόμα και της βοηθού βρεφονηπιαγωγού δεν θα αναζητηθούν ευθύνες ποτέ και από κανέναν.
Το γράμμα του νόμου, ανάλογα με το πώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας, μπορεί να εφαρμοστεί προσαρμοσμένο στις περιστάσεις. Κι αυτό, όταν εφαρμόζεται ορθά, σε ένα κράτος δικαίου, δεν οδηγεί στην ανομία. Πραγματικά είναι τρελό. Η ποινή για αυτή την πράξη είναι μεγαλύτερη από κάποιες ποινές για φόνο εξ αμελείας!!! Πόσο δίκαια είναι πια όλα σ αυτή τη χώρα που είμαστε τόσο αυστηροί; Πόσο νομοταγείς είναι πρώτα απ' όλους οι νομοθέτες και οι εκπρόσωποι κάθε είδους εξουσίας;
Για ποιο κράτος δικαίου όμως μιλάμε όταν για προσλήψεις προσωπικού καθαριότητας με συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν απαιτείται κανένα τυπικό προσόν ενώ για μόνιμους χρειάζεται απολυτήριο δημοτικού. (Παρ.7 άρθρ.21 Ν.2190/1994, όπως τροποποιήθηκε με την παρ.2 άρθρ.5 Ν.2527/1997,ΦΕΚ Α 206/8.10.1997)
«Απαγορεύεται η πρόσληψή προσωπικού του παρόντος άρθρου χωρίς το τυπικό προσόν τουλάχιστον του απολυτηρίου δημοτικού σχολείου, εκτός αν δεν υπάρχουν υποψήφιοι με το τυπικό αυτό προσόν. Εξαιρούνται οι απασχολούμενοι ως εργάτες σε χειρωνακτικές εργασίες, ως δασοπυροσβέστες ή ως μεταφορείς αντικειμένων και το προσωπικά καθαριότητας.»
Αυτοί δηλαδή που για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν μπόρεσαν να τελειώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση τους έχει καταδικάσει η πολιτεία να μην μπορούν ποτέ να έχουν μόνιμη και σταθερή εργασία ούτε μαζεύοντας σκουπίδια ή καθαρίζοντας τουαλέτες ….
Η Ελλάδα του ρουσφετιού, της ρεμούλας, του ψέματος κινδύνευσε σοβαρά από την 53χρονη καθαρίστρια γι αυτό και την έκλεισε δέκα χρόνια φυλακή!!! Ενώ κρίθηκε επικίνδυνη διαφυγής στο εξωτερικό και ούτε με περιοριστικούς όρους δεν την αφήνουν να πάει στο σπίτι και στα παιδιά της μέχρι η εισαγγελέας του Αρείου πάγου ερευνήσει την υπόθεση που ανέλαβε.
Η απρόθυμη στάση της πλειοψηφίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ-ΟΤΑ) να στηρίξει έμπρακτα την συναδέλφισσα καθαρίστρια του Δήμου Βόλου, μετά από την πρόταση που καταθέσαμε ως ΜΕΤΑ-ΟΤΑ στην πρόσφατη συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής της ομοσπονδίας, αναδεικνύει επιεικώς την ανευθυνότητα της πλειοψηφούσας παράταξης (Συνδικαλιστική Ανατροπή).
Είναι υποχρέωση όλων μας να παλέψουμε για να αποδοθεί δικαιοσύνη, να γίνει άμεσα αποφυλάκιση και να επιστρέψει η γυναίκα στην εργασία της. Η κρατική αναλγησία έφτασε να τις αφαιρέσουν και τα δεδουλευμένα ένσημα σαν να μην δούλεψε όλα αυτά τα χρόνια. Δεν έχουμε καμία πρόθεση να νομιμοποιήσουμε παράνομες πράξεις, αλλά θα πρέπει να υπάρχει κριτικό πνεύμα ανά περίπτωση και σπουδαιότητα.
Και επιτέλους στην Ελλάδα η δικαιοσύνη πρέπει να πάψει να είναι τυφλή γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις αυτό δεν συνιστά πλεονέκτημα αλλά αναπηρία!
