Ένα από τα πολύ μεγάλα ζητήματα που πρέπει να μας προβληματίζει και να αναζητήσουμε τη λύση του, είναι η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, το ξεπούλημα ακόμα και βασικών και νευραλγικών υπηρεσιών - αγαθών στους ιδιώτες. Ένα ζήτημα που βλέπουμε να γιγαντώνεται ολοένα και περισσότερο μπροστά στα μάτια μας.
Ωστόσο για να είμαστε ακριβείς, η διάκριση και ο διαχωρισμός μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, στις συνθήκες του σύγχρονου καπιταλισμού, είναι ψευδεπίγραφος και παραπλανητικός. Γιατί περισσότερο από έναν αιώνα τώρα, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, για συγκεκριμένους λόγους, έχουν επέλθει «εις σάρκα μία», έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους, και λειτουργούν πλέον ως ενιαίος μηχανισμός.
Η σχέση του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα στο μονοπωλιακό καπιταλισμό μοιάζει με το γαϊδούρι που φορτώνεται όλο και περισσότερα βάρη (δημόσιος τομέας) και τον αναβάτη (ιδιωτικός τομέας), ο οποίος μεταβιβάζει τα δικά του βάρη στο υποζύγιο, για να παραμένει ο ίδιος ελαφρύς και άνετος...
Έχουμε ιδιωτικές επιχειρήσεις που στήνονται με κρατικό χρήμα, οι εργαζόμενοι σ' αυτές πληρώνονται από το κράτος (ΟΑΕΔ) όπως και οι ασφαλιστικές τους εισφορές, ενώ οι επιχειρηματίες λαμβάνουν δάνεια με κρατική εγγύηση. Κατά τα άλλα, ζήτω ο... υγιής ιδιωτικός τομέας της οικονομίας.
Αυτό το πάντρεμα του κράτους με τον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα, δεν έγινε τυχαία, επινοήθηκε από τους καπιταλιστές προκειμένου να διαχειριστούν την αλματώδης ανάπτυξη της κοινωνικής παραγωγικής δύναμης της εργασίας που είναι και η αιτία της πτώσης του ποσοστού κέρδους και επιταχύνει την κεφαλαιοκρατική συσσώρευση. Τίποτα δεν τρομάζει περισσότερο τους κεφαλαιοκράτες, από το μειωμένο ποσοστό κέρδους.
Αυτό εξυπηρετούν και η καθήλωση των μισθών, η επιδοματική πολιτική των ψίχουλων των voucher και pass και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Η καταστολή των διαδηλώσεων, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και η επιχειρούμενη φίμωση των συνδικάτων.
Στους Δήμους αυτό το σχέδιο υλοποιείται με τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και βέβαια με τους «Αναπτυξιακούς Οργανισμούς» που δεν είναι τίποτε άλλο από Ανώνυμες Εταιρείες. Όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ όπλισαν νομοθετικά κράτος, δημάρχους, και ιδιώτες προς αυτή την κατεύθυνση.
Τρανταχτά παραδείγματα, η διαχείριση απορριμμάτων, ο ηλεκτροφωτισμός, οι αναθέσεις της καθαριότητας και άλλων υπηρεσιών σε ιδιώτες - εργολάβους.
Πεδίο δόξης λαμπρό για ΣΔΙΤ αποτέλεσε η Διαχείριση Απορριμμάτων, όπου με διυπουργική απόφαση έχει αποφασιστεί η δημιουργία 11 τεραστίων διαστάσεων μονάδων Διαχείρισης Απορριμμάτων σε όλη τη χώρα. Συμπράξεις ευνοϊκές για τους εργολάβους που ξεκινούν από το προεγγυημένο κέρδος για αυτούς και την χρηματοδότηση από το κράτος. (ο ιδιώτης ανεξαρτήτως της ποσότητας απορριμμάτων που θα περνάει στις πύλες του εργοστασίου κάθε χρόνο θα αμείβεται για τις συμβολαιοποιημένες ποσότητες). Και όταν γνωρίζουμε την μαθηματική μείωση του όγκου των απορριμμάτων, αντιλαμβάνεστε ο όρος προεγγυημένο κέρδος τι σημαίνει για τις τσέπες του εργολάβου. Ενώ οι δημότες θα υποχρεώνονται να πληρώνουν για πολλές δεκαετίες τέλη που δεν αντιστοιχούν στα απορρίμματα που προκαλούν και καταλήγουν στις μονάδες διαχείρισης αποβλήτων, αλλά στις ποσότητες που προβλέπουν τα συμβόλαια που υπογράφτηκαν για τις ΣΔΙΤ.
Επίσης, οι ΣΔΙΤ μονάδων διαχείρισης απορριμμάτων έχουν αποδειχθεί ήδη βλαπτικές για το περιβάλλον λόγω λανθασμένου μοντέλου διαχείρισης, προωθούν την μέθοδο της καύσης, ενταφιάζοντας παράλληλα την ανακύκλωση – επαναχρησιμοποίηση. Παράδειγμα ο Βόλος και η τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ που αδειοδοτήθηκε να καίει απορρίμματα.
Τα δε συμπεράσματα του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας που αναφέρει ότι «οι ΣΔΙΤ έχουν παίξει έναν σημαντικό ρόλο στην προώθηση της αξιοπρεπούς εργασίας στον κόσμο» δεν επιβεβαιώνονται στα εργοστάσια διαχείρισης απορριμμάτων, όταν οι εργαζόμενοι δεν καλύπτονται από τις ΣΣΕ της ομοσπονδίας, υπάρχουν κατάφωρες παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, με αποκορύφωμα τα εργατικά ατυχήματα και την αδήλωτη εργασία.
Για τον ηλεκτροφωτισμό όπου ακόμη και δήμοι που έχουν οργανωμένες υπηρεσίες επιλέγουν τις ΣΔΙΤ, δεν χρειάζεται να αναφέρω τίποτα εγώ τα περιγράφει τέλεια ο κ. Χατζηδάκης στην ερώτηση του στη Βουλή το 2018 προς τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. Όπου κατήγγειλε, «φωτογραφικούς διαγωνισμούς και υπερτιμολογήσεις στα έργα για τον οδοφωτισμό των Δήμων της χώρας με ανοχή της κυβέρνησης… Λειτουργεί μια κλειστή αγορά στους διαγωνισμούς αυτούς προς όφελος συγκεκριμένων προμηθευτών μέσα από φωτογραφικές διατάξεις. Οι όροι αυτοί οδηγούν σε μοναδικούς υποψηφίους και σε σκανδαλώδεις υπερτιμολογήσεις… Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης αφενός οι Δήμοι να χρεώνονται με υπέρογκα ποσά και να στερούνται πόρους για άλλες υπηρεσίες και παροχές προς τους δημότες και αφετέρου ένα σημαντικό για το περιβάλλον έργο να μην έχει την ενεργειακή απόδοση και την οικονομική απόσβεση που η τεχνολογία θα μπορούσε να δώσει».
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε το παράδειγμα του δήμου Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας όπου εκεί το σωματείο οργάνωσε τον αγώνα και μαζί με τους εργαζόμενους κατάφεραν να ανατρέψουν τα σχέδια του Δημάρχου κ.Βούρου που ήθελε να δώσει τον οδοφωτισμό σε ιδιώτη εργολάβο.
Είναι σίγουρο ότι μπροστά μας έχουμε την πιο επιθετική και ακραία αντιδραστική ιδεολογία που εκφράζει τα συμφέροντα του πολυεθνικού μονοπωλιακού κεφαλαίου και υπηρετούν τα αστικά κόμματα.
Οι εργαζόμενοι σήμερα, από την πείρα τους και από τις εφαρμοσμένες πολιτικές που δοκιμάστηκαν στο πετσί τους, γνωρίζουν ότι πίσω από τη φράση «το κράτος απέτυχε ως επιχειρηματίας» υποκρύπτεται η επιχείρηση ιδιωτικοποίησης των πάντων. Πίσω από τις οποιαδήποτε μορφές αξιολόγησης υπηρεσιών και εργαζομένων κρύβεται το «μικρό επιτελικό κράτος». Ότι πίσω από το σύνθημα «λιγότεροι φόροι» υποκρύπτεται η πολιτική της μείωσης της φορολογίας του κεφαλαίου. Ότι με λάβαρο το «λιγότερο κράτος» όλες οι κυβερνήσεις επιτέθηκαν, στη δημόσια Παιδεία, τη δημόσια Υγεία - Πρόνοια - Κοινωνική Ασφάλιση, στους δήμους, εξαθλιώνοντας και διαλύοντας τις ζωές των ανθρώπων.
Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να σταθεί στο ύψος που του αναλογεί, να μην καλλιεργεί λογικές όπως της «ανάθεσης», του «τίποτα δεν γίνεται με τους αγώνες», της «αναμονής εκλογών και σωτήρων».
Καμία σωτηρία δεν μπορεί να υπάρξει για τους εργαζόμενους και το λαό αν δεν υπάρχει ισχυρό ταξικό αγωνιστικό μέτωπο σύγκρουσης και ολικής ανατροπής όλων αυτών που ζούμε σήμερα, γιατί έχει αποδειχθεί ότι σε δύσκολες καταστάσεις πως ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ.
Σ’ αυτό επάνω οφείλουμε να χτίσουμε συμμαχίες και αυτήν την «δόλια» την ενότητα, που άλλοι επικαλούνται έτσι γιατί πουλάει ο όρος, άλλοι καλλιεργώντας αυταπάτες μέσα από «κοινωνικές συμμαχίες» με τους καπιταλιστές και τους πολιτικούς εκφραστές τους.
Η συμπόρευση με το ΠΑΜΕ, που η δράση του αναγνωρίζεται καθημερινά από όλο και περισσότερους, αποτελεί τη μοναδική διέξοδο για τον ταξικό και αγωνιστικό επαναπροσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, μακριά από λογικές κοινωνικού εταιρισμού που προσπαθούν να εμφυτεύσουν στο κίνημα οι δυνάμεις του κάθε είδους κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Γι’ αυτό σας καλούμε, όλες και όλους εσάς που προβληματίζεστε, που αγανακτείτε και λέτε πως δεν πάει άλλο, εσείς που στην πανελλαδική απεργία στις 9 Νοέμβρη κάνατε τη διαφορά και πλημύρισαν από απεργούς οι δρόμοι της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων της χώρας, πάρτε θέση στο κίνημα, πάρτε θέση στους αγώνες, συμπορευθείτε με το ΠΑΜΕ.
Αύριο στην κάλπη επιλέγουμε και ψηφίζουμε το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ στέλνοντας μήνυμα αγωνιστικής προοπτικής να αλλάξουν οι συσχετισμοί παντού!!!
