Το όπιο της ανοχής

Ως κοινωνία, τον τελευταίο καιρό παρακολουθήσαμε τις εξελίξεις που αφορούν το θέμα των τεσσάρων «τρομοκρατών», «αναρχικών» ή «παιδιών» που συνελήφθησαν για τη ληστεία που έγινε στο Βελβεντό Κοζάνης.

Τα ονόματα τους είναι: Μιχαηλίδης Ιωάννης, Μπουρζούκος Ανδρέας, Πολίτης Δημήτριος και Ρωμανός Νικόλαος. Οι εισαγωγικοί χαρακτηρισμοί είναι εντός εισαγωγικών, διότι κάθε χαρακτηρισμός μας, στα συγκεκριμένα άτομα εκλαμβάνεται ως θέση πάνω στο θέμα που αναλύουμε. 

Είναι το σκεπτικό των ανθρώπων τέτοιο, που σε μία κατάσταση η οποία είναι πάνω σε λεπτές ισορροπίες και όρια, τους κάνει να βγάζουν επιφανειακά συμπεράσματα κρεμάμενοι από μία ή δύο λέξεις χωρίς να σκεφτούν εις βάθος και ουσιαστικά ποιο είναι το νόημα της τοποθέτησης. 

Αποφεύγοντας λοιπόν να μπούμε στη λογική του αν ήταν στυγνοί εγκληματίες ή παιδιά που λόγω της εσφαλμένης αντίληψης που είχαν για κάποια ιδεολογία προέβησαν σε παράνομες πράξεις, να πούμε ότι το κυριότερο θέμα που πρέπει να μας απασχολεί είναι το πως εξελίχθηκε η ιστορία μετά τις συλλήψεις.

Ως βάση, επιβάλλεται να έχουμε ότι προφανώς και οι πράξεις των συλληφθέντων «αναρχικών» είναι παράνομες χωρίς δεύτερη σκέψη. Τα συγκεκριμένα άτομα προέβησαν σε βίαιες και εγκληματικής φύσεως πράξεις που δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης για το κατά πόσο παράνομοι είναι. Είναι στο απόλυτο ποσοστό που τους αναλογεί. Άλλωστε δεν είναι κάτι που δε δέχονται και οι ίδιοι. 

Μόνο που οι ίδιοι έχουν την εντύπωση ότι ό,τι έκαναν, το έκαναν δικαίως λόγω της δικής τους ιδεολογικής κατεύθυνσης και πιστεύουν ότι είναι «παράνομοι» με τη στενή νομική έννοια του όρου, αλλά για την δική τους ιδεατή κοινωνία και «δικαιοσύνη» είναι αγωνιζόμενοι και επαναστάτες για ένα καλύτερο αύριο.

Όπως και να ‘χει όμως, σ’ ένα κράτος Δημοκρατίας, δεν πρέπει να δικαιολογείται καμία πράξη βίας και αυτό είναι ξεκάθαρο. Σ’ ένα κράτος Δημοκρατίας, όλα τα φαινόμενα βίας – απ’ όπου κι αν προέρχονται - πρέπει να πατάσσονται με την -απολύτως- ΝΟΜΙΜΗ διαδικασία, χωρίς ενδοιασμούς. 

Ας σταθούμε λοιπόν στη λέξη «ΝΟΜΙΜΗ»! Ποιος κρίνει το ποιες είναι οι νόμιμες διαδικασίες του κράτους μας, ενάντια σε παραβατικές συμπεριφορές; Προφανώς όπως και όλα τα άλλα νομικά ζητήματα, έτσι κι αυτό, ως βάση έχει τον κυριότερο πυλώνα του πολιτεύματός μας, το Σύνταγμα.

Όταν λοιπόν, βγαίνουν στην δημοσιότητα φωτογραφίες σαν κι αυτές που είδε όλη η ελληνική κοινωνία, με τα ξυλοδαρμένα πρόσωπα των συλληφθέντων, ο καθένας καταλαβαίνει ότι η επίσημη θέση της ΓΑΔΑ που ουσιαστικά λέει ότι όλα τα σημάδια προήλθαν από την διαδικασία σύλληψης, φαντάζει υπερβολικά δύσκολη. 

Το θέμα είναι για ποιους λόγους δόθηκαν οι φωτογραφίες αυτές, με αυτόν τον τρόπο στη δημοσιότητα και με ένα φωτομοντάζ που ακόμα και ένας αρχάριος σε θέματα επεξεργασίας φωτογραφιών θα καταλάβαινε ότι το έκαναν με το πιο απλό πρόγραμμα ζωγραφικής που υπάρχει. 

Ένα προκλητικό φωτομοντάζ σε κάποιες φωτογραφίες που είναι έτσι κι αλλιώς το περιεχόμενό τους προκλητικό. Δυστυχώς υπήρξαν φωνές που έλεγαν: «Καλά τους έκαναν. Εγκληματίες ήταν... καλά να πάθουν. Τι έπρεπε να τους κάνουν; Να τους χαϊδέψουν;». Η απάντηση σε αυτές τις απόψεις που μας δείχνουν ότι έχουν δεχτεί ΠΛΗΡΩΣ την αστυνομική βία ως μέσο «τιμωρίας» και δίκαιης εκδίκησης για τις πράξεις των συγκεκριμένων συλληφθέντων, αλλά πιθανότατα και για πολλές άλλες παράνομες πράξεις είναι απλή και όπως προείπα ονομάζεται «ΣΥΝΤΑΓΜΑ». 

Αν λοιπόν, οι άνθρωποι που έχουν αυτές τις απόψεις συνεχίζουν να υποστηρίζουν τέτοιες ενέργειες, πρέπει να ξέρουν ότι είναι ενάντια στις δημοκρατικές διαδικασίες που έχουν οριοθετηθεί πολλά χρόνια πριν με το νόμο του Συντάγματος. 

Ενός νόμου που πηγάζει από τις λέξεις «Λαϊκή Κυριαρχία». Αν δεν δέχονται τον βασικότατο νόμο της χώρας, τότε δεν σέβονται την Δημοκρατία και θέλουν να καταληφθεί. Οπότε είναι το ίδιο παράνομοι με τους συλληφθέντες. 

Κανένας δεν έχει δικαίωμα να ασκεί βία στον άλλον. Πόσο μάλλον αν μιλάμε για αστυνομική βία που το κράτος μας –ιστορικά- έχει περάσει «σκοτεινές εποχές» όσον αφορά το συγκεκριμένο φαινόμενο. 

Αυτές τις δυσοίωνες εποχές τις έχουμε αφήσει ως Έλληνες στο παρελθόν και είναι άδικο για τους εαυτούς μας να επαναφέρουμε στην επιφάνεια αυτό το θέμα και μάλιστα ως κάτι φυσιολογικό. 

Η αστυνομική βία όπως και οποιαδήποτε άλλη μορφή βίας δεν θα έπρεπε να δικαιολογείται. Όταν ο Έλληνας του «Καλά τους έκαναν» αντιληφθεί το κακό που κάνει στους νόμους που προστατεύουν τον ίδιο και τα παιδιά του, θα είναι αργά, διότι μέχρι τότε θα έχει πιει το «όπιο της ανοχής» με την μορφή της δίκαιης τιμωρίας ενάντια σε τρομοκρατικές ενέργειες. 

Το «όπιο της ανοχής» θα γυρίσει μπούμερανγκ σε κάθε άνθρωπο που το δέχεται, διότι αύριο θα είναι η σειρά του δικού του παιδιού και αυτή τη φορά δεν θα ενδιαφέρει κανέναν αν θα είναι όντως ένοχο ή αθώο. Το μόνο που θα είναι αρκετό τότε, θα είναι –ΑΠΛΑ- μία κατηγορία ή μία απλή υπόνοια ενοχής που για το κράτος μας όμως, θα είναι αρκετή για να φάει αρκετό ξύλο όποιος την έχει στη πλάτη του. Οπότε «πατέρα και μάνα», σκεφτείτε το καλά πριν πείτε «καλά τους έκαναν».

Συντάκτης: Παναγιώτης Θωμάς

Δημοσιεύτηκε στο cosmos965.gr