Το φθινόπωρο του 2016 βρίσκει τους εργαζόμενους στο δημόσιο, τον κόσμο της δουλειάς, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους νέους, τα φτωχά και μεσαία κοινωνικά στρώματα μπροστά σε πρωτόγνωρες καταστάσεις: με το 3ο Μνημόνιο σε πλήρη εξέλιξη και εφαρμογή, συμφωνημένο από ολόκληρο το μνημονιακό μπλοκ – νέο και παλιό – και μια κυβέρνηση που άλλα δεσμεύτηκε ότι θα υλοποιήσει, για άλλα την εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός και άλλα κάνει. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πλήρως μεταλλαγμένη, υλοποιεί με πάθος και θρησκευτική ευλάβεια τον πυρήνα των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών, ενώ οι παλαιοί μνημονιακοί παρακολουθούν με θαυμασμό τα επιτεύγματα της.
Αυτά που οι αγώνες των εργαζόμενων και του λαού απέτρεψαν στο παρελθόν, σήμερα όχι μόνο υλοποιούνται αλλά γίνεται και τιτάνια προσπάθεια να ιδεολογικοποιηθούν πίσω από το περίφημο δόγμα ΤΙΝΑ ( ThereIsNoAlternative – Δεν υπάρχει άλλη λύση). Οι εργαζόμενοι παρακολουθούν τις εξελίξεις απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι και το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε προσωρινή αμηχανία. Είναι προφανές ότι αυτό δεν μπορεί να είναι το μέλλον του κόσμου της δουλειάς. Το μέλλον όμως δεν έρχεται από μόνο του. Το μέλλον μπορούμε και πρέπει να το προετοιμάσουμε! Μπορούμε και πρέπει να δώσουμε τη μάχη και να την κερδίσουμε!
Αυτό που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ από την αρχή και στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης όπως και σε όλο το Δημόσιο, είναι η νεοφιλελεύθερη εμμονή στο επιτελικό κράτος – επιτελικός Δήμος. Όλα όσα μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί κι εφαρμοστεί είναι πλήρως ευθυγραμμισμένα με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, περί επιτελικού κράτους, που ξεκίνησαν επί κυβερνήσεων Σημίτη, εφαρμόζονται με θρησκευτική ευλάβεια απ’ όλες τις μετέπειτα και τις μνημονιακές κυβερνήσεις και στοχεύουν σε ένα κράτος που ουσιαστικά θα εποπτεύει τις αρμοδιότητες που θα ασκούν ιδιωτικές εταιρείες, ενώ για τις ανάγκες του θα προσλαμβάνει κυρίως προσωπικό με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Επίσης για το σύνολο της πολιτικής που εφαρμόζεται και σχεδιάζεται από την πλευρά της κυβέρνησης, θεωρείται ως δεδομένη όλη η προηγούμενη μνημονιακή πολιτική καθώς και όλοι οι ισχύοντες μνημονιακοί νόμοι. Πάνω σε αυτή την πολιτική, «πατάει» η σημερινή κυβέρνηση και την «ολοκληρώνει».
Οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και οι πλειστηριασμοί της εργατικής και λαϊκής περιουσίας, οι κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων από τράπεζες και εφορίες βρίσκονται στο προσκήνιο ολοκληρώνοντας όλα όσα είχαν δρομολογηθεί απ’ τις προηγούμενες κυβερνήσειςκαι των οποίων η εφαρμογή ανατράπηκε ή καθυστερούσε λόγω των μεγάλων κοινωνικών αντιδράσεων και αγώνων.
Τον Οκτώβρη, ετοιμάζονται να ψηφίσουν το νέο αντεργατικό μνημονιακό «μενού»,που περιλαμβάνει την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και τη διεύρυνση της ελαστικής εργασίας σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, τη μείωση των μισθών, μέσω της αποψίλωσης των επιδομάτων και της κατάργησης τους του 13ου και 14ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα, και τον περιορισμό των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, με αιχμή τη διευκόλυνση απολύσεων συνδικαλιστών, τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος και την επαναφορά της ανταπεργίας (lockout) των εργοδοτών.
Τελευταία μάλιστα παρατηρείται μια ενορχηστρωμένη επίθεση απέναντι στο συνδικαλιστικό κίνημα, ποντάροντας στον κοινωνικό αυτοματισμό και με στόχο την προετοιμασία του εδάφους για το πέρασμα του «εργασιακού» και την εφαρμογή των μνημονιακών εκκρεμοτήτων στο Δημόσιο – αξιολόγηση και κινητικότητα – που θα οδηγήσουν στη συρρίκνωση των δομών του και στο επισφράγισμα του «κουρέματος» των θέσεών του, που ξεκίνησε με το ν.4024/2011.
Το φετινό Φθινόπωρο είναι κρίσιμο. Πρέπει να αναστραφεί το κλίμα και από την αναμονή και την παθητική στάση να περάσουμε στην αντεπίθεση. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εφαρμοστούν οι αντιδραστικές αλλαγές που ψηφίστηκαν πριν από το καλοκαίρι σε ασφαλιστικό – φορολογικό και κυρίως δεν πρέπει να περάσουν τα νέα μνημονιακά μέτρα για το «εργασιακό», τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας.
Το συνδικαλιστικό κίνημα, όπως επανειλημμένα έχει υπογραμμίσει το ΜΕΤΑ-ΟΤΑ, πρέπει να περάσει από την αμυντική στην επιθετική γραμμή των διεκδικήσεων. Φτάνουν εφτά χρόνια περικοπών και άγριας λιτότητας για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους και παχυλής και τρυφηλής ζωής για τους πλούσιους.
Με αυτά τα δεδομένα το ΜΕΤΑ-ΟΤΑ στη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕ-ΟΤΑ που πραγματοποιήθηκε στις 28 Σεπτέμβρη, διαφώνησε με την πρόταση της ΣΥΝ.ΑΝ που τελικά πλειοψηφικά, με την συναίνεση της ΔΑΚΕ-ΟΤΑ, έγινε απόφαση και όχι ομόφωνα όπως …λανθασμένα αναγράφεται στην ανακοίνωση της ΠΟΕ-ΟΤΑ με αρ.πρωτ. 817/7-10-2016.
Η πρόταση του ΜΕΤΑ-ΟΤΑ στη συνεδρίαση ήταν, να οριστεί συγκεκριμένη ημερομηνία ως Πανελλαδική ημέρα κατάληψης και Γενικής Συνέλευσης για όλους τους Συλλόγους – Μέλη της ομοσπονδίας, οπού θα κατατεθεί συγκεκριμένο διεκδικητικό πλαίσιο και συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης που θα έχει συμφωνηθεί από την Εκτελεστική Επιτροπή της ομοσπονδίας προκειμένου να εμπλουτίσουν και να εγκρίνουν οι Γενικές Συνελεύσεις.
Για την διαμόρφωση του διεκδικητικού πλαισίου που θα συζητηθεί στις Γενικές Συνελεύσεις που θα πραγματοποιηθούν το αμέσως χρονικό διάστημα το ΜΕΤΑ-ΟΤΑ καταθέτει τις παρακάτω προτάσεις :
●Υπογραφή Σ.Σ.Ε για μόνιμους, ΙΔΑΧ και ΙΔΟΧ ουσιαστική που δεν θα μας την υποδείξει η κυβέρνηση σύμφωνα με τις εντολές των θεσμών εντός των μνημονιακών «τειχών», αλλά θα καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και δεν θα αποτελεί αντικείμενο υποχώρησεων και συμβιβασμών
●Σταδιακή επαναφορά των αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων στην προ μνημονίων εποχή, με την ανάλογη αύξηση του βασικού εισαγωγικού μισθού
●Άμεση επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού
●Αύξηση της αμοιβής υπερωριακής εργασίας
●Επαναφορά των τριών κλιμακίων με την συμπλήρωση πενταετίας για τους ασφαλισμένους στα Β.Α.Ε.
●Ένταξη και άλλων ειδικοτήτων στην καταβολή του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας
●Επαναφορά του 37 ½ ωρου χωρίς περικοπές στις αποδοχές με προοπτική οι εβδομαδιαίες ώρες εργασίας να μειωθούν στις 35
●«Ξεπάγωμα» των προσλήψεων μόνιμου προσωπικού για όλες τις υπηρεσίες
●Κατάργηση της ενοικιαζόμενης εργασίας, της μερικής απασχόλησης και της ελαστικής και εκ της περιτροπής εργασίας και την κάλυψη όλων των παγίων και διαρκών αναγκών
●Μετατροπή σε αορίστου χρόνου όλων των συμβάσεων που ανανεώνονται κάθε χρόνο, στο πλαίσιο υλοποίησης προγραμμάτων και που εξυπηρετούν επίσης πάγιες και διαρκείς ανάγκες και μεταφορά των εργαζομένων στους Δήμους
●Μονιμοποίηση των εργαζομένων που προσλήφθηκαν από τους προσωρινούς πίνακες επιτυχόντων σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ που εργάζονται μέχρι και σήμερα σους Δήμους.
●Παράταση με προοπτική μετατροπής σε αορίστου χρόνου όλων των ατομικών συμβάσεων των εργαζομένων στις υπηρεσίες καθαριότητας των ΟΤΑ
●Κατάργηση των εργολαβιών και της εκχώρησης αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες
●Ακύρωση του νέου μνημονιακού κυβερνητικού προγράμματος για την αξιολόγηση και την κινητικότητα στο Δημόσιο, που στοχεύει στην υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων σχεδιασμών για επιτελικό κράτος, τη συρρίκνωση κυρίως των κοινωνικών υπηρεσιών και το επισφράγισμα του «κουρέματος» των οργανικών θέσεων του Δημοσίου, που ξεκίνησε το 2011 (ν.4024)
●Ρύθμιση όλων των δανείων που έχουν πάρει οι εργαζόμενοι και σήμερα αποπληρώνονται, είτε με τους ίδιους ετεροβαρείς όρους σύναψής τους, είτε αδυνατούν να εξυπηρετήσουν και κινδυνεύουν να χάσουν την περιουσία τους. Διεκδικούμε ρυθμίσεις που θα μειώνουν τα επιτόκια αποπληρωμής τους και κατά περίπτωση θα «κουρεύουν», θα διαγράφουν ή θα ρυθμίζουν τον τρόπο αποπληρωμής τους, παίρνοντας υπόψη τους μισθούς των εργαζομένων, όταν επισυνάφθηκαν αυτά τα δάνεια και τους σημερινούς, αν βρίσκονται οι εργαζόμενοι στην ανεργία, την αξία τότε των ακινήτων και τη σημερινή και μια σειρά άλλους παράγοντες κοινωνικούς, οικογενειακούς και οικονομικούς.
Η άμεση διεκδίκηση των παραπάνω δεν είναι εξωπραγματική. Φαντάζει τέτοια, μόνο για όσους κινούνται στο πλαίσιο των μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ενώ είναι πολύ ρεαλιστική στο πλαίσιο μιας πολιτικής που θα στηρίζεται στο λαό και στους εργαζόμενους, θα προτάσσει τα συμφέροντά τους και όχι την εξυπηρέτηση των δανειστών, θα επιλέγει τη σωτηρία του λαού και την αξιοπρέπεια της χώρας και όχι τη διάσωση του ευρώ, της ευρωζώνης και των χρεοκοπημένων ιδιωτικών επιχειρήσεων και τραπεζών.
ΜΕΤΑ-ΟΤΑ / 10-10-2016
