ΑΔΕΔΥ: Ένα συνέδριο μακριά από τους αγώνες και τις αγωνίες των εργαζομένων στο δημόσιο

Των Γρηγόρη Καλομοίρη και Ηλία Βρεττάκου.

Το 35ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 27,28 και 29 Νοεμβρίου, θα καταγραφεί στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος, ως ένα συνέδριο, που έμεινε μακριά από τους αγώνες και τις αγωνίες των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Σε μια περίοδο που οι νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές με πρόσχημα την κρίση, ως Αρμαγεδώνας , απειλούν κάθε κατάκτηση των εργαζομένων και της κοινωνίας η μέχρι τώρα πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ ήλθε να επιβεβαιώσει με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο ότι βρίσκεται μακριά από τα προβλήματα, τις αγωνίες και τις διαθέσεις των εργαζομένων. Σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι στο δημόσιο απολύονται μέσα από τις διαθεσιμότητες, που ανατρέπονται οι εργασιακές σχέσεις, που μειώνονται κατακόρυφα τα εισοδήματα μέσα από τα μισθολόγια - λαιμητόμους και την φορολογική λεηλασία, που κατακρεουργούνται εργασιακά , κοινωνικά και συλλογικά δικαιώματα, που καταργείται το όποιο κοινωνικό κράτος, αλλά και που ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι βρίσκονται στους δρόμους για να αντισταθούν σε αυτή την πολιτική , το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των εργαζομένων και της κοινωνίας αλλά ανέδειξε με έντονο τρόπο την κρίση που υπάρχει στο συνδικαλιστικό κίνημα, ιδιαίτερα στις τριτοβάθμιες οργανώσεις και κυρίως στις κυβερνητικές παρατάξεις.

Οι θετικές στιγμές του Συνεδρίου ήταν στη διάρκεια των παρεμβάσεων των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια, που ήδη βρίσκονται στη 12η εβδομάδα των κινητοποιήσεών τους, των καθαριστριών, κ.λπ. Σημαντική εξέλιξη επίσης, ήταν και η κοινή στάση των παρατάξεων της Αριστεράς, που οδήγησε σε ορισμένες θετικές αποφάσεις του Συνεδρίου για ζητήματα καταστατικού της ΑΔΕΔΥ , νομιμοποίησης συνέδρων κ.λπ.

Το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, ήταν το πρώτο συνέδριο, μετά την αποκατάσταση της τυπικής νομιμότητας στο συνδικαλιστικό κίνημα, που έγινε με αποκλεισμούς σωματείων και αποχωρήσεις παρατάξεων, όπως συνέβη με το χώρο της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Πέρα όμως από αυτό, το ίδιο το συνέδριο δυστυχώς δεν συζήτησε παρά μόνο παρεπιπτόντως τα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Δεν κατέληξε σε αποφάσεις. Δεν διαμόρφωσε ένα σχέδιο και ένα πρόγραμμα δράσης που στις σημερινές συνθήκες θα μπορούσε να συσπειρώσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο και σε συντονισμό με όλους τους εργαζόμενους της χώρας και τα άλλα κοινωνικά στρώματα που εξαθλιώνουν οι μνημονιακές πολιτικές, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μαζικούς, συντονισμένους και νικηφόρους αγώνες.

Στο συνέδριο, με κύρια ευθύνη των κυβερνητικών παρατάξεων της ΔΑΚΕ και ιδιαίτερα της ΠΑΣΚ, κυριάρχησαν οι εκλογικές σκοπιμότητες και οι μηχανισμοί με στόχο να διατηρηθεί με κάθε θυσία η πλειοψηφία στην ΑΔΕΔΥ από τις κυβερνητικές παρατάξεις.

Η ΠΑΣΚ, μετά την αποχώρηση από τις γραμμές της των συνδικαλιστών της «Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής», διαπίστωσε ότι η πτώση της πλέον θα ήταν κατακόρυφη κι έτσι, αδιαφορώντας για το ίδιο το συνέδριο και τις αποφάσεις, εγκατέλειψε κάθε πρόσχημα και καταστρατηγώντας καταστατικές διατάξεις και κανόνες, προσπάθησε να νομιμοποιήσει κάθε αντιπρόσωπο που ήταν εκλεγμένος με τα ψηφοδέλτιά της.

Στα πλαίσια αυτά υποστήριξε τη νομιμοποίηση των αντιπροσώπων από την ΕΥΠ (στο προηγούμενο συνέδριο, και με τη δική της ψήφο, είχαν αποκλειστεί) και χρησιμοποίησε κάθε μεθόδευση για τη νομιμοποίηση όλων των αντιπροσώπων της ΠΟΕ-ΥΕΘΑ, ακόμη και αυτών που είχαν εκλεγεί το 2008,2009 και 2010, δηλαδή ακόμη και τρία χρόνια πριν από το χρόνο εκλογής που προβλέπει το καταστατικό της ΑΔΕΔΥ. Έφτασαν στο σημείο μάλιστα ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ που σε όλα τα θέματα του συνεδρίου κινήθηκαν ως μία παράταξη να αποχωρήσουν από το συνέδριο προκειμένου να αμφισβητήσουν την απόφαση του Συνεδρίου για να εκπροσωπηθεί η ΠΟΕ-ΥΕΘΑ με βάση το καταστατικό της ΑΔΕΔΥ.

Τα εκλογικά αποτελέσματα του συνεδρίου, αντανακλούν τις διεργασίες που εξελίσσονται στο χώρο του δημοσίου. Η καταβαράθρωση των κυβερνητικών παρατάξεων και η ενίσχυση των αντιμνημονιακών δυνάμεων και ιδιαίτερα των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, διαμορφώνουν ένα νέο συνδικαλιστικό τοπίο. Οι κυβερνητικές παρατάξεις πλέον της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ δεν έχουν την πλειοψηφία στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ. Ας ελπίσουμε ότι στις διαδικασίες εκλογής της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ δεν θα υπάρξουν υπόγειες συμφωνίες και άλλες σκοπιμότητες που θα χαρίσουν στην ΠΑΣΚ και την ΔΑΚΕ την πλειοψηφία που τους αφαίρεσαν οι σύνεδροι.

Αντικειμενικά, οι νέοι συσχετισμοί που διαμορφώθηκαν στη διοίκηση της ΑΔΕΔΥ μπορούν να αξιοποιηθούν προκειμένου να προωθηθούν μέτρα για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, για την παραπέρα ανάπτυξη των αγώνων, για να αποτελέσει το συνδικαλιστικό κίνημα τη ραχοκοκαλιά του μαζικού λαϊκού κινήματος για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών.

Οι δυνατότητες, όμως, που αντικειμενικά υπάρχουν μπορεί να ανατραπούν αν κυριαρχήσουν λογικές παραταξιακού πατριωτισμού και ανταγωνισμού, στείρες αντιπαραθέσεις και σκοπιμότητες.

Τα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους στο δημόσιο αλλά και τις ίδιες τις δημόσιες υπηρεσίες υπάρχουν και θα ενταθούν ανεξάρτητα από τις διαδικασίες και το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ. Οι απολύσεις και οι διαθεσιμότητες, η συρρίκνωση των εισοδημάτων, η κατάργηση φορέων και υπηρεσιών, ο περιορισμός των κοινωνικών και συλλογικών δικαιωμάτων θα συνοδευτούν με νέα μέτρα φορολεηλασίας, με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας με νέες επιθέσεις στην υγεία, την παιδεία και τα δημόσια κοινωνικά αγαθά. Οι εργαζόμενοι που βρίσκονται καθημερινά στους δρόμους, οι σχολικοί φύλακες, οι καθαρίστριες, οι γιατροί και οι εργαζόμενοι στον ΕΟΠΥΥ, οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια, κ.λπ., θα συνεχίσουν και θα κλιμακώσουν τους αγώνες τους. Η νέα διοίκηση της ΑΔΕΔΥ δεν μπορεί να συνεχίζει το γραφειοκρατικό και υποταγμένο δρόμο της.

Οι δυνάμεις της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, που προσπάθησαν με τις παρεμβάσεις τους να αποτρέψουν τον εκφυλισμό του συνεδρίου, θα καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να διαμορφωθεί ένα διεκδικητικό πλαίσιο και ένα πρόγραμμα δράσης που θα συσπειρώνει τις εργαζόμενους αλλά και τα άλλα κοινωνικά στρώματα για την ανάπτυξη πολύμορφων μαζικών και αποτελεσματικών αγώνων για την ανατροπή των πολιτικών τις Κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου.

Ο καθένας ανεξάρτητα από διακηρύξεις θα κριθεί με βάση τις θέσεις και την στάση του και οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του.

πηγή : iskra