Ομιλία του Β. Γκιτάκου στη συγκέντρωση των συνδικάτων για την Εργατική Πρωτομαγιά 2013

Σήμερα  1η του Μάη, ημέρα που έχει ανακηρυχθεί ημέρα της εργατιάς, τιμούμε τους αγώνες που διαχρονικά έδωσε η εργατική τάξη ενάντια στο κεφάλαιο.

Σήμερα όμως 1η του Μάη του 2013 είναι  η τρίτη συνεχόμενη Πρωτομαγιά που το κεφάλαιο κρατά σιδηροδέσμια την εργατική τάξη με τα δεσμά των μνημονίων.

Αυτή την περίοδο που οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τα μνημόνια κατεδαφίζουν  τα εργασιακά μας δικαιώματα και οδηγούν στη φτώχεια εκατομμύρια εργαζόμενους , την φετινή Εργατική Πρωτομαγιά πρέπει εκτός από ημέρα απόδοσης τιμής στους αγώνες  των εργαζομένων να την δούμε σαν ημέρα δυναμικής επανεκκίνηση των εργατικών – λαϊκών αντιστάσεων για την ανατροπή της πολιτικής που μας επιβάλει όρους εργασιακού μεσαίωνα και που επιδιώκει να γίνει  όλη η Ελλάδα, μία  «Μανωλάδα».

Την εργασία «εν τάφω» θέλει η τρικομματική συγκυβέρνηση και μείωσε τον κατώτατο μισθό στα 427 ευρώ, κατάργησε στην πράξη τον θεσμό των συλλογικών συμβάσεων και καθιέρωσε τις ατομικές, κάνει χιλιάδες απολύσεις και χρησιμοποιεί ωμή βία και τρομοκρατία  σε κάθε αντίδραση των εργαζομένων.

Το 4ο μνημόνιο χρεωκοπίας και εξαθλίωσης έχει ήδη ψηφιστεί !

Με την αμέριστη συμβολή των εντεταλμένων γι’ αυτή τη δουλειά Μ.Μ.Ε, η τρικομματική συγκυβέρνηση προπαγανδίζει τα αυτονόητα και κρύβει την αθλιότητα της.

Και η αθλιότητά της είναι ότι με το νέο πειθαρχικό δίκαιο που ψήφισε στήνει βιομηχανία κατασκευής επίορκων υπαλλήλων που θα οδηγηθούν στην υποχρεωτική αργία και στην απόλυση. Καθώς και το ότι η αξιολόγηση δομών και προσωπικού δεν γίνεται για την αξιοκρατική και ορθολογική αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα αλλά για συρρίκνωση των υπηρεσιών, για χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων και για εμπορευματοποίηση των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών προς εκμετάλλευση  των μεγαλοεργολάβων.

Κανείς μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα δεν νομιμοποιείται να γίνεται συνομιλητής ή διαπραγματευτής για το πώς θα καταργηθεί το κράτος προς όφελος των ιδιωτών και για το πώς θα απομακρυνθούν 300.000 εργαζόμενοι ή τέλος να χρησιμοποιείται από το σύστημα σαν μνημονιακός κριός δημιουργώντας μνημονιακό ρεύμα μέσα στο ίδιο το σ.κ. 

Θέλουν απλά να μας χρησιμοποιήσουν σαν άλλοθι αποδεχόμενοι τα μνημόνια τους και να μας καταστήσουν συνένοχους στο έγκλημα των χιλιάδων απολύσεων που ετοιμάζουν 

Προσπαθεί επικοινωνιακά να πείσει η συγκυβέρνηση ότι οι θυσίες μας έφτασαν στο τέλος, ότι πιάσαμε πάτο στο βαρέλι και από δω και στο εξής οι δείκτες ανάπτυξης θα έχουν ανοδική πορεία.

Δεν πείθουν κανέναν.

Οι μόνοι δείκτες που έχουν δυστυχώς ανοδική πορεία είναι αυτοί των αυτοκτονιών, οι δείκτες της ανεργίας, των αστέγων, των υποσιτισμένων παιδιών και των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.

Και αυτό είναι αποτέλεσμα και ευθύνη των δικών τους επιλογών, των δικών τους πολιτικών και των δικών τους υποχρεώσεων που οι ίδιοι έχουν προσυπογράψει στους τοκογλύφους δανειστές.

Η εξοικείωση στη φτώχεια και η αποδοχή της μοίρας  που μας επιφυλάσσουν μνημόνια και συγκυβέρνηση, πρέπει να αποτελούν τον μεγαλύτερο εχθρό μας.

Υποχρέωση δική μας αλλά και υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας που τα ξενιτεύει η καλπάζουσα ανεργία, είναι να υψώσουμε το ανάστημά μας και μαζί με την πλειοψηφία της κοινωνίας που είναι θύματα της ίδιας μνημονιακής πολιτικής που εφαρμόζει η ξένη και εγχώρια τρόικα, να την ανατρέψουμε.

Και η ανατροπή δεν θα έρθει από μόνη της, ούτε μέσω ανάθεσης.

Θα την προκαλέσουν οι εργαζόμενοι με την ενότητα τους και την ταξική τους αλληλεγγύη μέσα από αποφασιστικούς και επίπονους αγώνες που χρειάζονται για να ανατραπεί η πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης .

Ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε τις διαχρονικές θυσίες των εργαζομένων είναι η σημερινή εργατική τάξη να συνεχίσει τους αγώνες.

Να προσπεραστούν οι ηγεσίες της ενσωμάτωσης και να συγκροτηθεί το μεγάλο μαζικό ταξικό ρεύμα αγωνιστικής ανατροπής για μια άλλη πορεία προς όφελος του λαού και των εργαζομένων.

Τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι να απαλλάξουν το λαό από τα δεσμά του μνημονίου – της τρόικας – της τρικομματικής κυβέρνησης.

Η οικονομική κρίση αλλά και η μνημονιακή πολιτική γέννησε και τώρα εκκολάπτει το αυγό του φιδιού.

Ο φασισμός ήταν, είναι και θα είναι πάντα  ορκισμένος εχθρός του συνδικαλιστικού και του εργατικού κινήματος γιατί εκφράζει  ξεκάθαρα  τα συμφέροντα των ταξικών αντιπάλων του εργατικού κινήματος. Τα συμφέροντα των ισχυρών και της άρχουσας τάξης.

Η αντιμετώπιση του φαινομένου του φασισμού που σχετίζεται άμεσα με την βαθειά οικονομική και κοινωνική κρίση δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί πλέον να αμφισβητήσει.

Το εργατικό -συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αναλάβει την προσπάθεια για την συγκρότηση ενός πολύ πλατύ αντιφασιστικού μετώπου και να ηγηθεί αυτού του μετώπου.
                   Νικάμε το φόβο , τον ΦΟΒΟ ΜΑΣ να έχουν !!!

*Ο Βασίλης Γκιτάκος είναι μέλος του Γεν. Συμβουλίου της ΠΟΕ-ΟΤΑ

με την ΑΣΚ-ΟΤΑ / ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ