Η
τρικομματική κυβέρνηση στα πλαίσια των μνημονιακών πολιτικών και της
γενικότερης επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων και της
κοινωνίας επέλεξε και μάλιστα την περίοδο των γενικών εξετάσεων, να
προωθήσει μια σειρά από αντιλαϊκά μέτρα που σαν στόχο έχουν την ανατροπή
των εργασιακών σχέσεων, τις απολύσεις εκπαιδευτικών και την παραπέρα
διάλυση του δημόσιου σχολείου.
Ταυτόχρονα,
την επίθεση αυτή τη συνόδευσε με πρωτοφανείς συκοφαντίες κατά των
εκπαιδευτικών προκειμένου να καλύψει τους πραγματικούς της στόχους.
Η
απόκρουση των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης και η υπεράσπιση του
δημόσιου σχολείου δεν είναι υπόθεση μόνο των εκπαιδευτικών αλλά ήταν και
είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας. Δυστυχώς, παρά τις προσπάθειες που
καταβλήθηκαν εξαιτίας σκοπιμοτήτων, δεν υπήρξε η δυνατότητα ανάπτυξης
ενός μαζικού μετώπου για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας και οι
πλειοψηφίες στις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις ανέλαβαν
ιστορική ευθύνη με την άρνηση τους να συστρατευθούν με ους καθηγητές.
Η απόφαση
όμως των καθηγητών και όλα τα χαρακτηριστικά του αγώνα που ξεκίνησαν
ενάντια στις απολύσεις και την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου,
ανέδειξε πλατιά στην κοινωνία τις σκοπιμότητες της κυβέρνησης.
Η
Κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την αποφασιστικότητα των καθηγητών, αλλά
και να κάνει επίδειξη πυγμής, προχώρησε στο πρωτοφανές μέτρο της
προληπτικής επιστράτευσης πριν καν αποφασιστεί η απεργία.
Μέσα στο
χρόνο οι εκπαιδευτικοί είναι ο τέταρτος κλάδος που επιστρατεύεται, μετά
τους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ και του ΜΕΤΡΟ, που
αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση απαγορεύει ουσιαστικά το δικαίωμα στην
απεργία.
Το σ.κ,
οι εργαζόμενοι, όλος ο ελληνικός λαός όφειλε και οφείλει να απαντήσει,
να σπάσει την πολιτική επιστράτευση και να προστατεύσει στοιχειώδη
δημοκρατικά δικαιώματα. Δυστυχώς οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, με ευθύνη
των πλειοψηφιών ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, όχι μόνο δεν συγκρούστηκαν με τον αυταρχισμό
της κυβέρνησης, αλλά ουσιαστικά συμπορεύτηκαν μ' αυτήν, υπονομεύοντας
τον αγώνα των εκπαιδευτικών, χρησιμοποιώντας μάλιστα με δηλώσεις και
ανακοινώσεις τα ίδια τα επιχειρήματα της κυβέρνησης.
Η
Αυτόνομη Παρέμβαση εκτιμώντας ότι ο αυταρχισμός της κυβέρνησης
αντιμετωπίζεται μόνο με όρους μαζικού-λαϊκού κινήματος, με συστράτευση
όλης της κοινωνίας, με προτάσεις της σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ επεδίωξε τη λήψη
απόφασης για γενική απεργία στις 17/5/2013, την πρώτη μέρα των
πανελλαδικών εξετάσεων για να κτυπηθεί ο αυταρχισμός της κυβέρνησης, να
αποκαλυφθεί η δήθεν αγωνία της για τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις και να
εκφραστεί εμπράκτως η αλληλεγγύη στους καθηγητές.
Δυστυχώς,
οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ), αλλά και με την ανοχή του
ΠΑΜΕ όχι μόνο δεν κήρυξαν γενική απεργία ενάντια στην πολιτική
επιστράτευση αλλά με τις αποφάσεις που πήραν για κινητοποιήσεις σε
άσχετο χρόνο, ενάντια στη θέληση των καθηγητών, χωρίς ενημέρωση των
εργαζομένων, υπονόμευσαν τον αγώνα.
Ο νέος
αυταρχικός κατήφορος της κυβέρνησης και η πολιτική της να ποινικοποιεί
τους αγώνες και να ντύνει στο χακί τους εργαζόμενους, που αγωνίζονται με
βασικό στόχο να βάλει στο γύψο βασικές συλλογικές και δημοκρατικές
κατακτήσεις, μας επιστρέφει σε άλλες μαύρες εποχές.
Ο αγώνας
ενάντια στο αντισυνταγματικό μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης, για την
υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και της
κοινωνίας πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των συνδικάτων, των πολιτικών
κομμάτων, των επιστημονικών και κοινωνικών φορέων.
Η
Αυτόνομη Παρέμβαση για το σκοπό αυτό θα αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες
τόσο σε επίπεδο συνδικαλιστικού κινήματος, όσο και σε πολιτικό και
κοινωνικό επίπεδο.
Οι
εργαζόμενοι πάντως που βιώνουμε όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια τη
λεηλασία μισθών, δικαιωμάτων και τον αυταρχισμό, δηλ. τη λεηλασία της
ζωής μας, θα συνεχίσουμε τους αγώνες, θα αλλάξουμε τους συσχετισμούς στα
συνδικάτα και θα οργανώσουμε την αντεπίθεση μας για την ανατροπή αυτής
της πολιτικής.
17-5-2013
