Άρθρο του Θοδωρή Στρίγκου ως απάντηση σε άρθρο της «Αυγής» (23-12-15)
Χρειάζεται μεγάλο απόθεμα αναλγησίας γιασυνδικαλιστή να προσπαθεί να δικαιολογήσει εργοδοτικές και κυβερνητικές επιλογές, που έρχονται σε αντίθεση τα με τιςθέσεις του συνδικάτου που υποτίθεται εκπροσωπεί. Θέσεις οι συνάδελφοί του οποίου, με όλη τη κοινωνία σύμμαχο έδωσαν πρόσφατες μάχες που επέφεραν την επιστράτευση τους, από την τότε κυβέρνηση του Σαμαρά και Βενιζέλου. Μάχες νικηφόρες εξαιτίας των οποίων η τότε κυβέρνηση, χάνοντας κάθε στοιχείο νομιμοποίησης και σε συσσώρευση με τις επιπτώσεις της μνημονιακής πολιτικής της, τελικά κατέρρευσε.
Αναφέρομαι στο άρθρο συνδικαλιστή και μέλος του ψηφοδελτίου της ηγετικής παράταξης της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ (ΕΑΜΕ) Σταμάτη Θεοδωρόπουλου («Αυγή» 23/12/15, που σαν κυβερνητικός εκπρόσωπος και διαμεσολαβητής, με ευλάβεια αναπαράγει τις θέσεις της κυβέρνησης αναμασώντας επιχειρήματα, όπως αυτά εμφανίζονται (και με την ίδια σειρά) στην ιστοσελίδα energypress (εδώ), που χρόνια αποτελεί το βήμα των ιδιωτών, στηρίζοντας την απόλυτη απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και είναι φυσικός σύμμαχος κάθε θεσμού και φορέα ιδιωτικοποίησης από την εποχή των πρώτων μνημονίων μέχρι και σήμερα.
Ας τα πιάσουμε από την αρχή:
Λέει ο αρθρογράφος «Το πρόσημο των επιλογών που έγιναν για τον ΑΔΜΗΕ είναι ξεκάθαρα προοδευτικό». Μα ήδη το σημερινό καθεστώς (σπάσιμο ΔΕΗ, λειτουργία και θέση ιδιωτών στην αγορά ενέργειας, αποκλεισμός από ΑΠΕ ) έχει καταγγελθεί από το συνδικάτο και το εργατικό κίνημα συνολικά ως αντιδραστικό, χαρακτηρίζοντας αυτό το πλαίσιο νεοφιλελεύθερο, ζητώντας την κατάργησή του, μιας και τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών αντί να κάνει φθηνότερο το ρεύμα, συσσωρεύει κέρδη στα αρπακτικά της αγοράς. Η προστιθέμενη ιδιωτικοποίηση στην ήδη υπάρχουσα και ο ιδιώτης στρατηγικός επενδυτής για τον αρθρογράφο της «Αυγής» είναι πρόοδος.
Το άρθρο θεωρεί εργαζομένους και κοινωνία αφελείς. Συμπεραίνει πως, αφού το δημόσιο θα διατηρεί το 51% των μετοχών του ΑΔΜΗΕ, αυτονόητα θα διατηρεί και το ίδιο ποσοστό στη διοίκηση και στις αποφάσεις. Αγνοεί δηλαδή αυτό που ήδη η κυβέρνηση παραδέχτηκε και η αγορά όλη βοά, πως το μάνατζμεντ θα προκύψει κατόπιν συμφωνίας με το στρατηγικό επενδυτή, δηλαδή δε δεσμεύεται από ποσοστάκαι μπορεί κάλλιστα να παραδώσει όλο τομάνατζμεντ στη μειοψηφία, δηλαδή στον ιδιώτη. Γεγονός που σημαίνει πως ο επενδυτικός ενεργειακός γίγαντας που θα επενδύσει θα κατέχει απόλυτα το τιμόνι της εταιρείας, μιας και αυτός θα βάλει τα χρήματα, κάτι που η κυβέρνηση δέχτηκε απόλυτα να συμβεί και φυσικά είναι ο λόγος που οι δανειστές έκαναν αποδεκτό αυτό το σχέδιο.
Το κείμενο αποσιωπά φυσικά τις πραγματικές επιπτώσεις που προκαλεί αυτή η ιδιωτικοποίηση, που σε συνδυασμό με άλλεςμνημονιακές ρυθμίσεις (ΝΟΜΕ , ΑΔΙ, απώλεια πελατών λιανικής) δεν πτωχεύει απλώςτη ΔΕΗ,αλλά τη διαλύει.
Ας μη γελιόμαστε ο στόχος για τα γεράκια της αγοράς και το σύστημα που ανέκαθεν τα στηρίζει ήταν πάντα η ΔΕΗ. Η μεγαλύτερη και δυστυχώς σήμερα η μοναδική βαριά βιομηχανία της χώρας.
Η ΔΕΗ ακόμα και με διοικήσεις μαριονέτες, όργανα κυβερνήσεων θατσερικών αντιλήψεων κατάφερνε να στηρίζει τα νοικοκυριά και τη βιομηχανία και ποτέ κανένας ιδιώτης δεν κατάφερε να την ανταγωνιστεί.
Η ΔΕΗ ως ο μοναδικός φορέας που εγγυάται την ηλεκτροδότηση της χώρας έχει ακόμα τη δυνατότητα να κρατά όσο μπορεί χαμηλά τητιμήτης κιλοβατώρας λόγω λιγνιτών καιυδροηλεκτρικής παραγωγής. Η οικονομική αποδυνάμωση της ΔΕΗ, σε συνδυασμό με τον σχεδιασμό για το target model, θα εκτοξεύσει την οριακή τιμή συστήματος (τιμής της κιλοβατώρας στην χοντρική) γεγονός που θα πληρώσουν τα νοικοκυριά και η οικονομία.
Το Δίκτυο Μεταφοράς Υψηλής Τάσης, τα Κέντρα Ελέγχου Ενέργειας, οι Υποσταθμοί με τον εξοπλισμό τους αποτελούν βασικό περιουσιακό στοιχείο της ΔΕΗ, το οποίο πληρώνει εδώ και 60 χρόνια ο έλληνας πολίτης και έχει ενσωματωμένο στην αξία του την περιουσία τουασφαλιστικούταμείου των εργαζομένων στη ΔΕΗ. Αποτελεί βασικό μοχλό λειτουργίας της, πηγή εσόδων και φυσικά καθορίζει το πιστοληπτικό προφίλ της σαν εταιρείας, μιας και ο ΑΔΜΗΕ είναι η μόνη κερδοφόρα εταιρεία του ομίλου.
Μέχρι και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, σε πρόσφατη τοποθέτηση του, διατύπωσε την άποψη πως θεωρεί ακατανόητη τη πώληση του ΑΔΜΗΕ στις παρούσες συνθήκες.
Έκπληξη προκαλεί ο ισχυρισμός του άρθρου και των «εραστών» τού ξεπουλήματος του ΑΔΜΗΕ πως η ΔΕΗ τάχα θααποζημιωθείαπό το απένταρο Δημόσιο για την απώλεια του Δικτύου της. Το Δημόσιο σήμερα αδυνατεί να πληρώσει τους λογαριασμούς του ρεύματος που καταναλώνει και προφανώς δεν το πειράζει να γράψει στα χαρτιά ένα χρέος προς την ΔΕΗ το οποίο φυσικά δε θα πληρωθεί ποτέ, όπως και τόσα άλλα, όπως και συνολικά το εθνικό χρέος.
Η ανεκτίμητη και ανυπολόγιστη αξία του ΑΔΜΗΕ (8-9 δισ. ευρώ σύμφωνα με τη ΓΕΝΟΠ), ο διεθνής ανεξάρτητος εκτιμητής της κυβέρνησης Σαμαρά το είχε υπολογίσει 1,5 δισ. ευρώ. Με λίγα λόγια, η απάτη του Σαμαρά συνεχίζεται, μιας και έχει επιλεγείακριβώςη ίδιαμεθοδολογία υποβάθμισης τηςαξίας της εταιρείας.
Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, στα χρόνια που πέρασαν μέχρι και πρόσφατα, έδωσαν και δίνουν ατελείωτες μάχες για να διατηρηθούν τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της ΔΕΗ, όταν κατάφερναν να ξεπερνούν τις συντεχνιακές νοοτροπίες και πρότασσαν το κοινωνικό και δημόσιο ρόλο της και αναδείκνυαν το ηλεκτρικό ρεύμα σε αυτό που πραγματικά είναι δηλαδή δημόσιο αγαθό, έχτιζαν πρωτοφανείς κοινωνικές και ταξικές συμμαχίες και κατέγραφαν σημαντικές νίκες. Πλήρωναν συχνά για αυτές με διώξεις, απολύσεις και επιστρατεύσεις.
Σήμερα, οι εξελίξεις στο τομέα τις ενέργειας για τον όμιλο της ΔΕΗ (ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ, ΔΕΗ ανανεώσιμες) είναι όσο ποτέ άλλοτε «τοξικές». Η παραδομένη στους δανειστές κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η συνένοχη Διοίκηση της ΔΕΗ, δυστυχώς, δεν έχουν απέναντι τους ένα κίνημα να βάλει φραγμό στα σχέδια τους. Η συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΕΝΟΠ παραδομένη και αυτή παρακολουθεί άβουλη τη διάλυση της.
Η περίπτωση Θεοδωρόπουλου, ενός υποτιθέμενου συνδικαλιστή που για χρόνια εργάζεται αποσπασμένος στα κομματικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι που η ηγεσία της ΓΕΝΟΠ και οι παρατάξεις που την αποτελούν (ΕΑΜΕ-ΔΑΚΕ) βυθισμένη σε μια ένοχη σιωπή δεν βρήκαν το κουράγιο να οργανώσουν ούτε μια ώρα στάση εργασίας τη μέρα που στήνονταν το ξεπούλημα του ΑΔΜΗΕ.
Το δημοσίευμα, ωστόσο, έχει και μιααλήθεια. Πράγματι είναι αποκαλυπτικός των προθέσεων της κυβέρνησης, οχειρισμόςτου θέματος του ΑΔΜΗΕ και προβάλλει συνολικά την πολιτική της, δηλαδή ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας καιεμπαιγμός του Ελληνικού λαού και τωνεργαζομένων.
Ακριβώς αντίστοιχο των προθέσεων και των συνδικαλιστικών ηγεσιών, τόσο της ΓΣΕΕ(μη ξεχνάμε μέχρι καιστοδημοψήφισμα υποστήριξε το ΝΑΙ) όσο και της ΓΕΝΟΠ, που μεθυσμένη από τη νίκη του «τροφείου» και τον εμπαιγμό της συλλογικής σύμβασης, που για δικό της οικονομικό όφελος προκάλεσε μοιραία και άβουλη αδυνατεί να διατυπώσει έστω για τα μάτια του κόσμου μια λέξη διαφωνίας.
Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να βρει τα βήματά του να οργανωθεί να βρει εκείνες τις δυνάμεις, οργανωμένες ή όχι, που χρόνια τώρα με ανιδιοτέλεια συνέπεια και αδιαπραγμάτευτα είναι στη πρώτη γραμμή των ταξικών αγώνων. Οι εργαζόμενοι χτυπημένοι και απογοητευμένοι το περιμένουν και οι συνθήκες το απαιτούν.
Το Μέτωπο Ταξικής Ανατροπής οφείλει να διαχωρίσει από ό,τι το συνδέει με λογικές συμβιβασμού και ισορροπιών με τις δυνάμεις που έφεραν τα συνδικάτα στη σημερινή ανυπαρξία και να χτίσει από τα κάτω τη δυναμική της αντίστασης των εργαζομένων, απορρίπτοντας τις λογικές των συσχετισμών, αθροιζόμενο με τις πραγματικές δυνάμεις της εργασίας και όχι με ξεπουλημένες ηγεσίες.
* Ο Θοδωρής Στρίγκος είναι μέλος του Γενικού Συμβουλίου του ΜΕΤΑ, πτ. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και εργάζεται στα Κέντρα Ελέγχου Ενέργειας του ΑΔΜΗΕ.
ΠΗΓΗ : ergasianet.gr
