ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ* ΣΤΟ ERGASIANET ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΗ ΧΡΗΣΤΟΥ
-Κύριε Καλομοίρη, στις 27 Νοεμβρίου, θα πραγματοποιηθεί πανελλαδική, πανεργατική απεργία, και από την ΑΔΕΔΥ και από τη ΓΣΕΕ, ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές και τη συγκυβέρνηση. Πόσο δύσκολο ήταν να φτάσουμε σε μια τέτοια απόφαση, με δεδομένη τη στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ το τελευταίο διάστημα;
-Είναι γεγονός ότι εδώ και ενάμιση χρόνο η ΑΔΕΔΥ και αρκετές ομοσπονδίες του Δημοσίου προσανατόλισαν τη δράση τους στην αποτροπή των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων, της κατάργησης δομών, υπηρεσιών και οργανισμών του Δημοσίου και στην ακύρωση της «αξιολόγησης» και του «επανέλεγχου» των συμβάσεων.
Οι συνεχείς προσπάθειές μας για συνεννόηση και συντονισμό με τη ΓΣΕΕ όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν καρποφόρησαν με ευθύνη της ηγετικής της ομάδας. Ακόμη και την περίοδο της κλιμάκωσης της κυβερνητικής επίθεσης , με την ποινικοποίηση της δράσης της ΑΔΕΔΥ, δεν υπήρξε από τη ΓΣΕΕ ανταπόκριση στην πρότασή μας για συνολική απάντηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Λόγω της απαράδεκτης τακτικής της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, προχωρήσαμε στη διοργάνωση μιας πλατιάς σύσκεψης (8-10-14), καλώντας -εκτός από τη ΓΣΕΕ- και το ΕΚΑ, ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα καθώς και επαγγελματικές, επιστημονικές και συνταξιουχικές οργανώσεις. Υπήρξε αρκετά μεγάλη ανταπόκριση. Εκεί καταθέσαμε την πρότασή μας για Πανεργατική Απεργία μέσα στο Νοέμβριο και με επιδίωξη να πάρει παλλαϊκά χαρακτηριστικά, με τη συμμετοχή επαγγελματιών, επιστημόνων, αγροτών, φοιτητών, συνταξιούχων, ανέργων και άλλων πληττόμενων από τις μνημονιακές πολιτικές στρωμάτων. Είναι γεγονός ότι οι συνεχείς προσπάθειες της ΑΔΕΔΥ συνέβαλαν στο να αναθεωρήσει η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ την αρχική απόφασή της για Απεργία στη διάρκεια ψήφισης του Προϋπολογισμού και να συμφωνήσει τελικά για Γενική Απεργία στις 27 Νοέμβρη.
Τι προσδοκά το συνδικαλιστικό κίνημα από την ένωση όλων των δυνάμεων της ανατροπής, από την απεργία της 27ης Νοέμβρη 2014;
-Αυτό που προσδοκούμε είναι την 27η Νοέμβρη να γεμίσουν οι δρόμοι και οι πλατείες της χώρας από τους πολίτες που θα απεργούν και θα διαδηλώνουν την απαίτησή τους για ανατροπή της πολιτικής της φτώχειας, της ανεργίας, των απολύσεων, της εκποίησης του δημόσιου πλούτου, της συρρίκνωσης των κοινωνικών αγαθών και της παράδοσής του στο ιδιωτικό κερδοσκοπικό κεφάλαιο.
Στις 27 Νοέμβρη θα είμαστε λίγες μέρες πριν προωθηθούν για ψήφιση τα συμφωνηθέντα με την τρόικα. Συμφωνηθέντα που αφορούν στις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα και δημόσιο τομέα, στις ανατροπές στο ασφαλιστικό, στο νέο μισθολόγιο πείνας συνδεδεμένο με το νέο πλαίσιο αξιολόγησης, καθώς και στον περιορισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών – και κυρίως τους απεργιακού δικαιώματος.
Προσδοκούμε ότι όλη η πορεία μέχρι την απεργία αλλά και μετά θα δώσει την ευκαιρία να βγουν στο προσκήνιο τα εργατικά και κοινωνικά αιτήματα, όπως επίσης και να σταλεί ένα ηχηρό μήνυμα καταδίκης των αντιλαϊκών μνημονιακών πολιτικών.
Να προβληθούν, ιδιαίτερα, οι πολιτικοί στόχοι της διαγραφής του χρέους, της δημόσιας ιδιοκτησίας και του κοινωνικού ελέγχου του τραπεζικού συστήματος, της παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας υπέρ του λαού και του τόπου.
Επιπλέον, η πορεία προς τη Γενική Απεργία θα δώσει τη δυνατότητα να συγκροτηθούν, να ζωντανέψουν ξανά οι πλατιές λαϊκές επιτροπές και τα συντονιστικά στις γειτονιές των αστικών κέντρων και σε όλες τις πόλεις για την υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών για την περιφρούρηση των δασών, των λιμανιών, των αεροδρομίων, του νερού, του ρεύματος και της δημόσιας και λαϊκής περιουσίας από την επίθεση αρπαγής από τα τροϊκανά κοράκια, τις τράπεζες και το κεφάλαιο.
-Βλέπουμε το τελευταίο διάστημα την κυβέρνηση να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στην εξουσία, και την ίδια ώρα να επιμένει στην εφαρμογή των πολιτικών της «αξιολόγησης», του «επανέλεγχου» των συμβάσεων, των απολύσεων στο δημόσιο τομέα και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Όμως, δεν της περνά, καθώς συναντά σθεναρή αντίσταση. Ένα σχόλιο για αυτό...
-Όλο το προηγούμενο διάστημα εκδηλώθηκαν σοβαρές αντιστάσεις των εργαζομένων στο Δημόσιο, ιδιαίτερα απέναντι στην επιχείρηση της κυβέρνησης να θέσει σε εφαρμογή την «αξιολόγηση» ως μηχανισμό για απολύσεις και μειώσεις αποδοχών των δημόσιων υπαλλήλων.
Η μεγάλη πλειονότητα των συναδέλφων συνειδητοποίησε ότι με την «αξιολόγηση» επιδιώκουν να κατασκευάσουν νέες «δεξαμενές» για διαθεσιμότητα και απολύσεις, να επιβάλουν μειώσεις μισθών, να καλλιεργήσουν κλίμα χειραγώγησης και υποταγής στις δημόσιες υπηρεσίες και να αναδιαρθρώσουν το Δημόσιο για να εξυπηρετήσει πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και του κεφαλαίου. Αυτό οδήγησε στο να μαζικοποιηθούν οι γενικές συνελεύσεις των σωματείων, στο να μη συμπληρωθούν και να παραδοθούν τα φύλλα «αξιολόγησης» στα σωματεία, στο να ακυρωθούν τελικά σε μεγάλο βαθμό τα κυβερνητικά σχέδια.
Την ίδια περίοδο, σε πολλούς χώρους (δήμους, υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού κτλ.) αναπτύχθηκαν έντονες αντιδράσεις στην υλοποίηση των σχεδίων για να οδηγηθούν στην απόλυση χιλιάδες συνάδελφοί μας, μέσω της προσπάθειας να προσδιοριστούν νέα κριτήρια για τη μετατροπή των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου. Οι παρεμβάσεις των σωματείων και των ομοσπονδιών σε αυτούς τους χώρους έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ακύρωση αυτών των σχεδίων.
Επίσης, πολλοί δήμαρχοι και δημοτικά συμβούλια αρνήθηκαν να συνεργήσουν στο να προωθηθούν απολύσεις εργαζομένων των δήμων τους και αντιμετωπίζουν, ήδη, την εισαγγελική παρέμβαση στο έργο τους.
-Η ΑΔΕΔΥ, το συνδικαλιστικό κίνημα τι μπορούν να κάνουν για να σταθούν εμπόδιο σε αυτά; Ποιο το σχέδιο δράσης της για το επόμενο διάστημα;
-Η ΑΔΕΔΥ το τελευταίο εξάμηνο, με όλες τις πρωτοβουλίες που πήρε και ιδιαίτερα με την κήρυξη της απεργίας – αποχής από τις διαδικασίες της «αξιολόγησης» και του «επανέλεγχου» των συμβάσεων, συνέβαλε αποφασιστικά στην ενεργοποίηση των εργαζομένων και στη θετική έκβαση αυτής της μάχης.
Σε ό,τι αφορά το επόμενο διάστημα, πολλές Ομοσπονδίες ήδη έχουν προκηρύξει νέα απεργία – αποχή από όλα τα παραπάνω, διοργανώνουν Γενικές Συνελεύσεις για να πάρουν μέτρα, ώστε οι εισηγητές και αξιολογητές να μη συμπληρώσουν εισηγήσεις και εκθέσεις «αξιολόγησης», και να παραδώσουν και αυτοί τα σχετικά έντυπα ασυμπλήρωτα στα σωματεία.
Πέραν αυτών των μέτρων, όμως, το επόμενο διάστημα ο αγώνας για την ακύρωση της «αξιολόγησης» πρέπει να διευρυνθεί και να συμπεριλάβει τα αιτήματα της επαναπρόσληψης των διαθεσίμων – απολυμένων, της ανατροπής των σχεδίων για νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, για την πλήρη διάλυση του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, για τον περιορισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών και κυρίως του απεργιακού δικαιώματος.
Το σχέδιο δράσης της ΑΔΕΔΥ το επόμενο διάστημα περιλαμβάνει κλιμάκωση με όλες τις μορφές των αγωνιστικών κινητοποιήσεων (συλλαλητήρια, συγκεντρώσεις στους χώρους εργασίας, στάσεις εργασίας, απεργίες, καταλήψεις κ.λπ.), σε συντονισμό με τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα και ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Και αυτό, προκειμένου να πλαταίνει και να δυναμώνει το μέτωπο αντίστασης και ανατροπής.
-Παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα τη Δικαιοσύνη να είναι... τυφλή, μόνον όσον αφορά σε αυτούς που αντιστέκονται ενάντια στα μνημόνια. Επιγραμματικά, να αναφέρω την πρόσφατη καταδίκη της προέδρου της Ένωσης Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης, την κήρυξη σαν παράνομης και καταχρηστικής της απεργίας της ΑΔΕΔΥ κατά της αξιολόγησης – σφαγείο, την απόφαση του ΣτΕ περί συνταγματικότητας του εφάπαξ των συνταξιούχων και... και... Από την άλλη πλευρά, όμως, βλέπουμε αποφάσεις που αφορούν καταδίκες του Δημοσίου να μην εφαρμόζονται, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις αποφάσεις για τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και τους πρώην εργαζομένους της ΕΡΤ. Θα ήθελα ένα σχόλιο για αυτό...
-Πράγματι, με την τελευταία απόφαση του δικαστηρίου για την απεργία της ΑΔΕΔΥ, με την οποία ο δικαστής καταργεί την πάλη των Τάξεων, απαγορεύοντας στους εργαζόμενους να απεργούν διεκδικώντας λύση των αιτημάτων τους, η καταρράκωση της αξιοπιστίας της δικαιοσύνης στη συνείδηση των εργαζομένων και του λαού γίνεται καθολική. Ένας δικαστής αποφασίζει ότι οι εργαζόμενοι της χώρας μας δεν μπορούν να διεκδικούν ανατροπή νόμων και ότι έχουν δικαίωμα μόνο να διαμαρτύρονται, και αυτό με κινητοποιήσεις περιορισμένου χαρακτήρα και διάρκειας.
Θυμίζω, ακόμη, ότι το ΣτΕ έκρινε ότι οι διατάξεις του μνημονίου δεν αντίκεινται στο Σύνταγμα, και άρα όλες οι δυσμενείς συνέπειες για τον ελληνικό λαό (σε μισθούς, συντάξεις, εφάπαξ, εργασιακά δικαιώματα και άλλα) είναι αποδεκτές, διότι τάχα εξυπηρετούν το εθνικό συμφέρον! Οι δικαστές, δηλαδή, κρίνουν ότι ολόκληρος ο ελληνικός λαός μπορεί να υποστεί τα πάνδεινα αρκεί οι ίδιοι να διατηρήσουν τα δικά τους προνόμια.
Κατά τη γνώμη μου, προκύπτει θέμα μείζονος ηθικής τάξης και αναδεικνύει την αλληλοκάλυψη και αλληλοϋποστήριξη μεταξύ εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, η οποία ουσιαστικά λειτουργεί ως εντολοδόχος της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση, δυστυχώς, στον αντιλαϊκό της κατήφορο, συμπαρασύρει και θεσμούς που θα έπρεπε να προστατεύει.
Η ΑΔΕΔΥ θα συνεχίζεται να αγωνίζεται για την επαναπρόσληψη όλων των διαθέσιμων και απολυμένων, για το σταμάτημα της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και την αθώωση όλων όσων έχουν καταδικαστεί ή διώκονται για τη συμμετοχή τους στους αγώνες.
-Πάμε, τώρα, στην ΑΔΕΔΥ, το τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο των δημόσιων υπαλλήλων. Έχουν περάσει τόσοι μήνες και προεδρείο ακόμα δεν υπάρχει. Στην τελευταία συνεδρίαση, μάλιστα, το ΠΑΜΕ άλλαξε στάση και συμμετείχε στη διαδικασία εκλογής. Για ποιο λόγο εκτιμάται ότι το έκανε;
-Η ηγεσία του ΠΑΜΕ επιλέγει την κομματική – παραταξιακή περιχαράκωση, την ώρα που απαιτείται η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα των εργαζομένων. Αυτό προκύπτει και από την απόφαση που πήρε να διοργανώσει το πρόσφατο πανελλαδικό συλλαλητήριο, καθορίζοντας από τα πάνω το πολιτικό του πλαίσιο και προτείνοντας εκ των υστέρων σε σωματεία και ομοσπονδίες να καλέσουν σε συμμετοχή σε αυτό.
Η ηγεσία του ΠΑΜΕ έχει αναγορεύσει ως κυρίαρχο αντίπαλο στο συνδικαλιστικό κίνημα τις δυνάμεις του ΜΕΤΑ, θέτοντας πρόσθετα εμπόδια στην κοινή δράση των εργαζομένων, στην μαζικοποίηση και αποτελεσματικότητα των αγώνων. Παράλληλα, δυσκολεύει κάθε προσπάθεια ξεμπλοκαρίσματος της αγωνιστικής δυναμικής των συνδικάτων, ακόμη και αυτή την κρίσιμη περίοδο της μεγάλης και σφοδρής ταξικής αναμέτρησης.
Έτσι, για παράδειγμα, εάν είχε ανταποκριθεί στην πρόταση – πρόσκληση των δυνάμεων του ΜΕΤΑ, των Παρεμβάσεων και της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής θα είχε συγκροτηθεί -από την πρώτη στιγμή- προεδρείο στην εκτελεστική επιτροπή της ΑΔΕΔΥ, σε αγωνιστική, ριζοσπαστική, ταξική κατεύθυνση.
-Γιατί, όμως, έδειξε... ξαφνικό ενδιαφέρον το ΠΑΜΕ; Γιατί η «στάση αρχής» που είχε να απέχει από τις διαδικασίες εκλογής προεδρείου στην ΑΔΕΔΥ μετατράπηκε σε «στάση λευκό»;
-Το ΠΑΜΕ και η ηγεσία του επέλεξαν για περίπου δέκα μήνες να απέχουν από τις διαδικασίες εκλογής προεδρείου, δηλώνοντας ότι αυτή είναι «στάση αρχής», ότι δεν τους αφορά στο ποιοι θα το συγκροτήσουν. Όμως, το ενδεχόμενο εκλογής εκπροσώπου του ΜΕΤΑ στη θέση του προέδρου της ΑΔΕΔΥ τούς οδήγησε στο να εγκαταλείψουν τη «στάση αρχής» και να συμμετέχουν στις διαδικασίες ψηφίζοντας «λευκό».
Ωστόσο, εμείς θα συνεχίσουμε να απευθυνόμαστε και στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, επιδιώκοντας την αγωνιστική συμπόρευση και κοινή δράση για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος.
-Μια ερώτηση, τώρα, που αφορά στο νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο, στην «ιδιωτικοποίηση» του μισθολογίου, στους μισθούς που θέλει να επιβάλλει ο Κ. Μητσοτάκης και που θα δημιουργήσουν μια μεγάλη μισθολογική «ψαλίδα» στους υπαλλήλους. Γιατί πιστεύετε ότι θέλει να το κάνει πάση θυσία αυτό; Θέλει να «βολέψει» κάποιους;
-Η κυβέρνηση με το νέο «ενιαίο» μισθολόγιο επιδιώκει να εξισώσει τους μισθούς προς τα κάτω, στο πλαίσιο της μνημονιακής υποχρέωσης για «εναρμόνιση» των μισθών του δημόσιου τομέα με τον ιδιωτικό. Στην επικαιροποίηση του Α' Μνημονίου, προβλέπεται ότι «οι μισθοί του δημόσιου τομέα θα είναι σε αρμονία με τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, επιτυγχάνοντας μείωση του συνολικού μισθολογικού κόστους». Στην ουσία, με το νέο μισθολόγιο που θα συνδεθεί με την «αξιολόγηση», προωθείται ο ατομικός μισθός στο Δημόσιο. Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης έχει δηλώσει ότι «εάν θέλουμε να δώσουμε πριμ παραγωγικότητας σε κάποιους που έχουν κριθεί ως καλύτεροι, οι πόροι θα πρέπει να προκύψουν από στοχευμένες μειώσεις σε κάποιους άλλους».
Ο στόχος, λοιπόν, είναι να «νομιμοποιηθεί» μέσω της «αξιολόγησης» η μείωση των μισθών ενός μεγάλου τμήματος υπαλλήλων και να πριμοδοτηθούν οι «ημέτεροι», δίνοντας τους αυξημένα διευθυντικά επιδόματα και μπόνους.
-Η κυβέρνηση, τελικά, θέλει την επισφαλή εργασία και στο Δημόσιο, όπως υπάρχει και στον ιδιωτικό τομέα, μιας και μιλάμε για μισθούς ιδιωτικού τομέα, όπου -όπως γνωρίζετε- σε πολλές περιπτώσεις είναι... πουρμπουάρ; Και εντέλει, η επισφαλής εργασία ποιον εξυπηρετεί, ποιον βοηθά να πλουτίσει και να... ευημερήσει; Μήπως είναι και ένα επιπλέον όπλο στην κάμψη των αντιδράσεων των εργαζομένων;
-Σε ό,τι αφορά την επισφαλή εργασία, η κυβέρνηση και η τρόικα, με αμείωτη «εφευρετικότητα», προωθούν μορφές ελαστικής εργασίας στο Δημόσιο (5μηνα, 6μηνα, 8μηνα, 10μηνα, ενοικίαση εργαζομένων, κοινωφελή εργασία κτλ.), με καταπάτηση κάθε δικαιώματος αμοιβής και ασφάλισης.
Αυτά συμβαίνουν, όταν οι ανάγκες διασφάλισης της στοιχειώδους λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα, και επιβάλλουν την προκήρυξη μόνιμων θέσεων εργασίας, και δη με προσόντα και εξειδίκευση.
Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως ο πιο στυγνός εργοδότης, «νομιμοποιώντας» την παράνομη και προκλητική εκμετάλλευση της εργασίας και της ανάγκης για εργασία. Όλες αυτές οι μορφές ελαστικής εργασίας εξυπηρετούν τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους μεγαλοεργολάβους, οι οποίοι διευρύνουν τα κέρδη τους.
Εν κατακλείδι, είναι πασιφανές ότι η επισφαλής εργασία όπως και η ανεργία χρησιμοποιούνται ως μέσο εκφοβισμού και καθυπόταξης των εργαζομένων, αποσαθρώνει τον κοινωνικό ιστό και οδηγεί στο περιθώριο μεγάλα τμήματα εργαζομένων, μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Σβήνει τις ελπίδες και τα οράματα, κυρίως των νέων ανθρώπων, τους εξοστρακίζει στην παθογένεια και το συντηρητισμό, ανοίγει «πόρτες» σε αντιδραστικές και φασιστικές προσεγγίσεις.
Η ΑΔΕΔΥ έχει ιεραρχήσει στις προτεραιότητες – αιχμές των κινητοποιήσεών της την κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας και τη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους.
* Ο Γρηγόρης Καλομοίρης ειναι μέλος της Εκτελεστικης Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ
πηγή : iskra
