Σε καθεστώς ανασφάλειας και ομηρίας βρίσκονται επί μια επταετία εργαζόμενοι στους Δήμους που προσλήφθηκαν μέσω διαγωνισμών του 2009 από τους προσωρινούς πίνακες αποτελεσμάτων του ΑΣΕΠ, καθώς και όσοι επιλέχτηκαν, αλλά ποτέ δεν κλήθηκαν να αναλάβουν εργασία.
Το μνημονιακό μέτρο της απαγόρευσης των προσλήψεων που εφαρμόστηκε το 2010 είχε «παγώσει» την ολοκλήρωση διορισμού των επιτυχόντων, ωστόσο όμως δεν είναι λίγες οι δημοτικές αρχές που προχώρησαν στην πρόσληψη εργαζομένων από τους προσωρινούς πίνακες του ΑΣΕΠ προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις αυξημένες ανάγκες των υπηρεσιών και των δημοτών που δημιουργούνται ακόμα και σήμερα από την τραγική έλλειψη προσωπικού.
Στο άρθρο 20 του νόμου 4325/2015, που άνοιξε το δρόμο για την πρόσληψη των επιτυχόντων σε διαγωνισμούς των Δήμων που περιλαμβάνονται στους τελικούς πίνακες του ΑΣΕΠ και που δημοσιεύτηκαν μετά την 1/1/2009, δεν προσδιορίζει τι θα γίνουν οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι που προσλήφθηκαν από τους προσωρινούς πίνακες.
Όταν νομοθετήθηκε η δυνατότητα πρόσληψης από τους προσωρινούς πίνακες, η διαδικασία για την αντικατάσταση αυτών που τελικά δεν συμπεριλαμβάνονταν στους οριστικούς θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα (5-6 μηνών) και όχι μετά από 6 ή 7 χρόνια.
Οι εργαζόμενοι μετά από επτά χρόνια συνεχούς εργασίας έχουν αποκτήσει δικαιώματα, έχουν δημιουργηθεί βάσιμες ελπίδες ότι θα παραμείνουν στην εργασία και έχουν προγραμματίσει με αυτά τα δεδομένα τη ζωή τους. Δεν μπορεί να έρχεται σήμερα η πολιτεία που έχει αυθαιρετήσει, που καταπάτησε το δικό της θεσμικό πλαίσιο και χωρίς κανένα κόστος να τιμωρεί πάλι τους εργαζόμενους.
Μοναδική λύση σήμερα είναι η μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων που έχουν προσληφθεί με τους προσωρινούς πίνακες, καθώς και η πρόσληψη όλων όσων είναι στους οριστικούς πίνακες και δεν είχαν αναλάβει υπηρεσία.
Η κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής σχέσης εργασίας που επινοεί το κεφάλαιο για να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους και να συμπιέζει τα εργασιακά – ασφαλιστικά δικαιώματα τους, πρέπει να αποτελεί πρωταρχικό στόχο του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μένει σε επίπεδο ανακοινώσεων ή ευχολογίου.
Η κυβέρνηση μπορεί να προωθεί νομοθετικές ρυθμίσεις για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού στις ανταποδοτικές υπηρεσίες αλλά παράλληλα την υπονομεύει με την διαιώνιση των ελαστικών σχέσεων ολιγόμηνης και κακοπληρωμένης εργασίας, όπως τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας.
Το ΜΕΤΑ-ΟΤΑ και στην τελευταία συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕ-ΟΤΑ αλλά και στην πρόσφατη συνεδρίαση της Εκτελεστικής της Επιτροπής έθεσε το θέμα της διεκδίκησης της μετατροπής των συμβάσεων Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου σε Αορίστου Χρόνου συμβάσεις, α) των εργαζομένων που προσλήφθηκαν από τους προσωρινούς πίνακες, β) των εργαζομένων στην υπηρεσία της καθαριότητας των Δήμων που παρατάθηκαν για δεύτερη φορά οι συμβάσεις τους, καθώς και γ) των εργαζομένων στα κοινωνικά προγράμματα (Παιδικούς Σταθμούς, Β.Σ.Σ, Κ.Η.Φ.Η, ΚΔΑΠ, Κ.Δ.Α.Π.-Μ.Ε.Α κλπ) που και αυτοί οι εργαζόμενοι εργάζονται πάνω από εννέα χρόνια και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες αλλά πρωτίστως εξυπηρετούν ανάγκες των οικονομικά αδύναμων οικογενειών.
