Το δημόσιο πανεπιστήμιο δούρειος ίππος για το Ιδιωτικό

Ευτελισμός και αντισυνταγματικότητα 

Στη Βουλή των Ελλήνων, όπου ο κοινοβουλευτισμός λειτουργεί ως πρόσοψη, την εβδομάδα αυτή ψηφίστηκαν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος επτά Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Μέσα σε έναν ορυμαγδό εντυπώσεων, με όχημα τη μέθοδο του ασύμμετρου αποπροσανατολισμού, δηλαδή “στρέφω αλλού την προσοχή για να υπεξαιρέσω αυτό που θέλω”, ψηφίστηκε μεταξύ άλλων και το άρθρο 31 που τροπολογεί τον νόμο 4073 (Μνημόνιο 3) στα θέματα ίδρυσης, αδειοδότησης, λειτουργίας και επαγγελματικής ισοτιμίας πτυχίων Ιδιωτικών Πανεπιστημίων (κολέγια).

Την επομένη, Τρίτη 15.1.2013, ο υπουργός Παιδείας εισήγαγε προς ψήφιση το σχέδιο νόμου «Οργάνωση και λειτουργία ιδρύματος Νεολαίας και διά Βίου Μάθησης και του Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων και άλλες διατάξεις», ένα πολυνομοσχέδιο - σκούπα το οποίο ψηφίστηκε την Τετάρτη, 16.1, από την κυβερνητική πλειοψηφία.

Το άρθρο 31 καθόριζε το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της ιδιωτικής μεταλυκειακής εκπαίδευσης και το πολυνομοσχέδιο εξειδίκευε τους όρους χρηματοδότησης και πιστοποίησής της. Η χρονική σύμπτωση ψήφισης των δύο νόμων απεκάλυπτε και στον πιο αδαή και ανυποψίαστο αυτό που ο υπουργός απέκρυπτε συστηματικά δυο μήνες τώρα:

* Ότι το κράτος εγκατέλειπε οριστικά και αμετάκλητα τη δημόσια εκπαίδευση για να πριμοδοτήσει οικονομικά και θεσμικά την ιδιωτική μεταλυκειακή εκπαίδευση.

* Ότι απελευθερώνεται άνευ όρων με τις εξοργιστικές τροπολογίες του Μεσοπρόθεσμου η ιδιωτική αγορά προϊόντων εκπαίδευσης.

Επιτέλους η θέσμιση του νεοφιλελευθερισμού στην εκπαίδευση!!!

Όμως τι λέει το άρθρο 31;

«Άδεια ιδιωτικού σχολείου πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κολεγίου (δηλαδή ιδιωτικού πανεπιστημίου) και ιδιωτικού ΙΕΚ χορηγείται σε φυσικά πρόσωπα, νομικά πρόσωπα, ενώσεις προσώπων και ΝΠΔΔ (δηλαδή ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΟΤΕ, Νοσοκομεία) με απόφαση του υπουργού Παιδείας».

Δηλαδή τα ΑΕΙ θα παίρνουν άδεια από τον υπουργό παιδείας για να φτιάξουν μια επιχείρηση ιδιωτικής μεταλυκειακής και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Προσκρούει αυτό στο άρθρο 16 του Συντάγματος; Ας μας απαντήσουν εδώ οι λαλίστατοι βουλευτές, συνταγματολόγοι και καθηγητές Πανεπιστημίων.

Τι λέει το άρθρο 16 όμως; Στην παράγραφο 5 ρητά αναφέρεται: «Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση».

Κάθε καλόπιστος Έλληνας πολίτης δικαιούται να σκεφτεί:

* Πρώτον, τι να τα κάνω τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, όταν δεν μπορώ να πληρώσω τα έξοδα του παιδιού μου στα δημόσια, που δεν έχουν δίδακτρα, και αναγκάζομαι να το σταματήσω από τις σπουδές του;

* Δεύτερον, τι επαγγελματικά δικαιώματα θα έχουν από αυτά τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια;

Γι’ αυτό το δεύτερο φρόντισε και πάλι το άρθρο 31, παράγραφος 23: «Πτυχία, τίτλοι, βεβαιώσεις, πιστοποιητικά σπουδών και οποιασδήποτε άλλης ονομασίας βεβαίωση που χορηγούν τα κολέγια (βλ. ιδιωτικά πανεπιστήμια) δύνανται της αναγνώρισης επαγγελματικής ισοτιμίας ανώτατης εκπαίδευσης του ελληνικού συστήματος τυπικής εκπαίδευσης». Δηλαδή έχουν επαγγελματική ισοτιμία με τα ελληνικά πτυχία -και μάλιστα από 19.11.2012!.

Και για να μην αδικήσω τον υπουργό, η παράγραφος 29 του άρθρου 31 εξαιρεί από την ισοτιμία αυτή όσους πάνε για καθηγητές ΑΕΙ!

Για να συνεχίσω τα ερωτήματα του καλόπιστου πολίτη: Έστω ότι τα πτυχία είναι επαγγελματικά ισότιμα με τα ελληνικά. Τα προγράμματα σπουδών ποιος τα εγκρίνει;

Απαντά και πάλι το άρθρο 31, παράγραφος 17ββ: «Αρκεί η υποβολή των προγραμμάτων σπουδών. Δηλαδή τα προγράμματα σπουδών δεν τα εγκρίνει κανείς. Την άδεια βέβαια για την ίδρυση τη δίνει ο ίδιος ο υπουργός. Έτσι ανεξέλεγκτα ακόμη, αυτά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ποιος θα τα χρηματοδοτήσει και ποιος θα πιστοποιήσει τα πτυχία τους;

Αυτά ακριβώς τα δύο θέματα πραγματεύεται το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας περί Διά Βίου Μάθησης και πιστοποίησης στα δύο πρώτα κεφάλαια και στα άρθρα 1-12 και 13-29.

Τα δύο αυτά κεφάλαια είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο του πολυνομοσχεδίου. Περιγράφουν πώς στήνονται δυο υπεροργανισμοί ιδιωτικού δικαίου με 200 περίπου υπαλλήλους, αυτόνομοι από το οργανόγραμμα του υπουργείου Παιδείας, οι οποίοι διοικούνται από συμβούλια που διορίζονται και λογοδοτούν αποκλειστικά στον υπουργό. Έργο των δυο υπεροργανισμών είναι η χρηματοδότηση και πιστοποίηση ιδιωτικών δομών εκπαίδευσης.

Ο πρώτος είναι το ΙΝΕΔΙΒΙΜ, Ίδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης. Διαχειρίζεται τους μοναδικούς πόρους που έχει σήμερα η Παιδεία, δηλαδή το ΕΣΠΑ της διά Βίου Μάθησης -ζεστά ευρωπαϊκά κονδύλια-, χρήματα από την πιθανή εκμετάλλευση ενός μεγάλου κτηριακού αποθέματος μέσω ΤΑΙΠΕΔ -σχολεία, φοιτητικές εστίες, βιβλιοθήκες κ.λπ.- και κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό για την Παιδεία. Τα διαχειρίζεται για να τα μοιράσει σε δομές άτυπης εκπαίδευσης και άτυπη εκπαίδευση σημαίνει ιδιωτική. Δηλαδή πριμοδοτείται οικονομικά μια τεράστια αγορά ιδιωτικής εκπαίδευσης, η οποία θα αποκτήσει άμεση σχέση με την εκάστοτε πολιτική εξουσία του υπουργείου Παιδείας, πεδίον δόξης λαμπρόν για ένα νέο ρουσφετολογικό χάρτη, αυτή τη φορά της ιδιωτικής, μεταλυκειακής και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ποιος πιστοποιεί τα πτυχία και τις επαγγελματικές ισοτιμίες;

Ο δεύτερος οργανισμός, ο ΕΟΠΠΕΠ, δηλαδή ο οργανισμός πιστοποίησης, ο οποίος φέρει τα ίδια διοικητικά χαρακτηριστικά με τον πρώτο, δίνει ανταλλακτική αξία στους τίτλους που αποκτώνται στις δομές ιδιωτικής εκπαίδευσης, απονέμοντας συγκεκριμένες πιστωτικές μονάδες (ECTS) κάθε φορά. Να προσέξουμε όμως τη λαθροχειρία: το σύστημα μονάδων σε τυπική και άτυπη εκπαίδευση είναι κοινό ώστε οι μονάδες να αθροίζονται, ενώ καταρρέει η δημόσια εκπαίδευση με την υποχρηματοδότηση για όλες τις βαθμίδες, μισθούς εξαθλίωσης, διαθεσιμότητες και απολύσεις, επαπειλούμενες συγχωνεύσεις ΑΕΙ, μειώσεις του διδακτικού προσωπικού, προσπάθεια διάσπασης των ελληνικών πτυχίων.

Η δικαιολογία βέβαια για όλα αυτά είναι: «Δυστυχώς επτωχεύσαμε». Όμως γιατί τα χρήματα της Διά Βίου δίνονται στην ιδιωτική εκπαίδευση και όχι στη δημόσια; Διότι πρέπει να δημιουργηθεί η κερδοφόρος αγορά της μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κυρίως των ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας. Διότι δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτή την αγορά ιδιωτικοί φορείς υγείας, μέσα μαζικής επικοινωνίας, μεγαλοεκδότες, μεγαλοκαναλάρχες, οι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες.

Γι’ αυτό κατασπαταλώνται οι μόνοι δημόσιοι πόροι που υπάρχουν στην κατάρτιση. Για να κερδοσκοπήσουν κεφάλαια ιδιωτικών συμφερόντων εις βάρος ενός λαού που θεωρεί ότι τα πτυχία της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης είναι απαραίτητα εφόδια που πρέπει να αποκτηθούν έναντι οιουδήποτε τιμήματος.

Με το άρθρο 31 όμως συντελείται ένας μείζων ηθικός και επιστημονικός ευτελισμός των ΑΕΙ της χώρας, τα οποία υπολειτουργούν τόσο από έλλειψη χρημάτων και προσωπικού όσο και από τη θεσμική αποψίλωση των δημοκρατικών οργάνων και διαδικασιών. Το άρθρο 31 υποδεικνύει στα ΑΕΙ της χώρας να ιδρύσουν εταιρείες Ιδιωτικών Πανεπιστημίων στις εγκαταστάσεις τους ώστε να επιβιώσουν. Κεφάλαιο έναρξης της επιχείρησης υπάρχει: είναι τα χρήματα της Διά Βίου. Αλλά και πελατεία υπάρχει: θα δημιουργηθεί από το σχέδιο «Αθηνά» και τις συγχωνεύσεις των τμημάτων, τη μείωση των εισακτέων και από όσους δεν θα επιτύχουν στις Πανελλαδικές εξετάσεις εξαιτίας της βάσης του 10 που το υπουργείο συζητά να επαναφέρει για λόγους «αξιοκρατίας». Σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, τα δημόσια Πανεπιστήμια μετατρέπονται σε Δούρειο Ίππο των ιδιωτικών.

Αυτός είναι ο απόλυτος ευτελισμός για όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα, που πάλεψε σθεναρά για να μην καταργηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος. Είναι ο ευτελισμός για τον φοιτητικό χώρο, για τις ιδέες και τα όνειρά του. Οι πολιτικές του ευτελισμού, όμως, ανοίγουν επικίνδυνους δρόμους με απρόβλεπτες εξελίξεις. Οι πολιτικές του ευτελισμού δεν αρμόζουν στα Πανεπιστήμια, τόπους όπου κατά το άρθρο 16, παράγραφος 1: «Η Τέχνη, η Επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες και η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του κράτους». 

Πηγή : Της Θεανώς Φωτίου / avgi.gr