Απαραίτητη η διαμόρφωση ενός πλειοψηφικού, αγωνιστικού, ταξικού και αυτόνομου ρεύματος που θα διεκδικήσει την αλλαγή της πορείας στα συνδικάτα.

Συνέντευξη του Γιώργου Χαρίση*

Το πλήρες κείμενο που παραχώρησε σε συνέντευξη στην aftodioikisi.gr, Ο Γιώργος Χαρίσης μετά την ανάληψη του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και κατά τη διάρκεια  των κινητοποιήσεων, προβλέπει ότι  «με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στο τιμόνι του υπουργείου Διοικητικής Μετρρύθμισης θα έχουμε την επίσπευση της διάλυσης της δημόσιας διοίκησης και μαζικές απολύσεις εργαζομένων, μέσω τις κατάργησης οργανισμών του δημοσίου, Νομικών Προσώπων και θέσεων εργασίας.»

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του κ. Γιώργου Χαρίση στην aftodioikisi.gr

Οι αλλαγές στην κυβέρνηση και στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης θα έχουν επιπτώσεις στους εργαζόμενους στο δημόσιο;

Σίγουρα θα επηρεάσουν μιας και πλέον οι μνημονιακές δυνάμεις θα «παίζουν» με την original ομάδα τους. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι οι πολιτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο και τον οδήγησαν εδώ. Τώρα πλέον δεν υπάρχει το άλλοθι που τους προσέφερε η συμμετοχή ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορεί οι υπαίτιοι τις κρίσης και της καταστροφής να γίνουν και οι σωτήρες τους.

Όσον αφορά την ανάληψη του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, από τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, θα έχουμε την επίσπευση της διάλυσης της δημόσιας διοίκησης και μαζικές απολύσεις εργαζομένων, μέσω τις κατάργησης οργανισμών του δημοσίου, Νομικών Προσώπων και θέσεων εργασίας.

Η νεοφιλελεύθερη μνημονιακή επιθετικότητα της δικομματικής πλέον κυβέρνησης και οι ταλιμπάν υπουργοί της σε κρίσιμους τομείς, ευελπιστώ ότι θα λειτουργήσουν ως η θρυαλλίδα που θα επισπεύσει την ανατροπή της, με την μαζική κινητοποίηση και αντίσταση του λαού μας.

Ποια θα είναι η στάση του συνδικαλιστικού κινήματος;

Οι πλειοψηφικές ηγεσίες (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σηματοδοτούν την ήττα του συνδικαλιστικού κινήματος και πρέπει οι εργαζόμενοι να απαλλαγούν από αυτές.

Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται η μαζική «έφοδος» των εργαζομένων στα συνδικάτα, η δημιουργία νέων εκεί που δεν υπάρχουν και η οργάνωση της αντεπίθεσης της εργατικής τάξης για να νικήσει τους δυνάστες της.

Ο αγώνας πλέον περνάει σε άλλο επίπεδο, είναι πολιτικός και τα συνδικάτα πρέπει να μην περιορίζονται μόνο στην προβολή συνδικαλιστικών αιτημάτων, αλλά να μιλήσουν και για την κατάργηση των μνημονίων, τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και την επανεθνικοποίηση των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας και του πλούτου της χώρας μας από τα ντόπια και τα ξένα αρπακτικά και για την ανάγκη της παραγωγικής ανασυγκρότησής της  σε όφελος του λαού και του τόπου.

Πρέπει τα συνδικάτα πλέον να συνταχθούν με άλλες κοινωνικές δυνάμεις για την ανατροπή αυτών των πολιτικών και της κυβέρνησης των μνημονίων. Δυστυχώς οι σημερινές πλειοψηφικές ηγεσίες κάνουν το παν για να μην καταρρεύσει το αστικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματα εξουσίας που μας έφεραν ως εδώ!

Ε,  λοιπόν δεν πείθουν και δεν μπορούν αυτές να ηγηθούν σε μια νέα εργατική αντεπίθεση και σε νικηφόρους εργατικούς αγώνες.

Το συνέδριο της ΓΣΕΕ δεν οδήγησε σε καμιά αλλαγή. Στο επικείμενο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ υπάρχουν τέτοιες προϋποθέσεις;

Όντως στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, παρά την αύξηση της Αυτόνομης Παρέμβασης και της εμφάνισης νέα παράταξης από τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, που συμπορευτήκαμε το προηγούμενο διάστημα, ενάντια στη μνημονιακή πολιτική, δεν έφερε καμιά ανατροπή. Η κατάσταση αυτή οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι συσχετισμοί αυτοί διαμορφώθηκαν στην πριν μνημονίου εποχή, αλλά και στην εκτεταμένη νοθεία, που πρωταθλητές της είναι κυρίως η ΠΑΣΚΕ και το ΠΑΜΕ, καθώς και στη μειωμένη συμμετοχή στη ζωή των συνδικάτων από την πλειοψηφία των εργαζομένων, αφού αυτές οι ηγεσίες τα «αχρήστευσαν».

Στην ΑΔΕΔΥ δεν έχει κριθεί ακόμη τίποτα. Υπάρχουν δυνατότητες ανατροπής των συσχετισμών, μιας και στο συνέδριο θα έχουμε μια αυξημένη παρουσία της παράταξής μας, της Αυτόνομης Παρέμβασης, αλλά και των άλλων παρατάξεων που έχουν αναφορά στην Αριστερά.

Επίσης υπάρχει και ένα μεγάλο μέρος συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ, που διαχώρισαν της θέση τους από το ΠΑΣΟΚ και συντάχθηκαν μαζί μας στους αγώνες της προηγούμενης περιόδου.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ΠΑΣΚΕ-ΟΤΑ και ο πρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ Θέμης Μπαλασόπουλος, ο οποίος ανακοίνωσε ότι θα διεκδικήσει και την προεδρεία στην ΑΔΕΔΥ.

Αν την διεκδικήσει παίρνοντας το «χρίσμα» από την ΠΑΣΚΕ δεν μας αφορά, γιατί θα είναι μία από τα ίδια και θα πιστωθεί στην προσπάθεια που κάνει αυτός  συνδικαλιστικός χώρος να βγει αλώβητος και να διασωθεί ο μηχανισμός του.

Από μια τέτοια εξέλιξη τίποτα θετικό δεν θα πρέπει να περιμένουν οι εργαζόμενοι.

Αν η υποψηφιότητα αυτή θέλει να συναντηθεί με τις δυνάμεις της συνδικαλιστικής Αριστεράς για την ανατροπή της μέχρι τώρα πορείας του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος και στην αναζωογόνησή του, για να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των εργαζομένων και να οργανώσει την αντεπίθεσή του, τότε μας ενδιαφέρει και θα εργαστούμε σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Προσωπικά γνωρίζομαι χρόνια με τον πρόεδρο της ΠΟΕ-ΟΤΑ, συγκρουστήκαμε, αλλά και συνεργαστήκαμε, έχουμε διαφορετικές πολιτικές διαδρομές και κουλτούρα, είμαστε όμως στο ίδιο χαράκωμα και στο βαθμό που έχουν ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια οι επιλογές του, τότε δεν μένει παρά να κάνουμε όλοι ένα βήμα για το καλό των εργαζομένων, να διαμορφωθεί ένα πλειοψηφικό, αγωνιστικό, ταξικό και αυτόνομο ρεύμα και να διεκδικήσει την αλλαγή της πορείας στην ΑΔΕΔΥ.

Αυτό πρέπει να γίνει στη βάση αρχών για το πώς βλέπουμε το σ.κ, για την ανάγκη της ενότητας και της οργανωτικής του αναδιάρθρωσής, της ένταξης όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα, την ενοποίηση ομοσπονδιών και των συνομοσπονδιών του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Δείγμα γραφής για μια πραγματική στροφή θα ήταν η επούλωση τραυμάτων του παρελθόντος, η αποκατάσταση της αντιπροσωπευτικότητας στην ΠΟΕ-ΟΤΑ και ενός κλίματος πολιτικό-συνδικαλιστικής αντιπαράθεσης, όπου οι συσχετισμοί θα διαμορφώνονται μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες αντιπαράθεσης  ιδεών και απόψεων και όχι με διοικητικό τρόπο, νοθείες και με αποκλεισμούς.

Μια τέτοια καθαρή διαδικασία θα βοηθούσε να αρθούν αντιρρήσεις και επιφυλάξεις που υπάρχουν και στις δύο πλευρές, να συναντηθούν με άλλες κινήσεις και συνδικαλιστές της ευρύτερης Αριστεράς με στόχο τη διαμόρφωση ενός μετώπου δυνάμεων που θα διεκδικήσουν την ηγεμονία στην ΑΔΕΔΥ, σε ομοσπονδίες και σε πρωτοβάθμια σωματεία.

Ωστόσο, προ ημερών το μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ Χ.E., της «ομάδας Μπαλασόπουλου», απείλησε συνεργάτη της aftodioikisi.gr στο χώρο που πραγματοποιούνταν η συνεδρίαση της γενικής συνέλευσης της ΚΕΔΕ  ενώπιον του προέδρου της ΠΟΕ-ΟΤΑ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αν ξαναγράψετε για το Θέμη θα έχετε να κάνετε μαζί μου».  Κι αυτό γιατί η aftodioikisi.gr έγραψε ότι ο κ. Μπαλασόπουλος παίζει «παιχνίδια» με την προεδρία της ΑΔΕΔΥ.  Είναι δε χαρακτηριστικό της «συμμετοχής» του προέδρου της ΠΟΕ-ΟΤΑ σε τέτοιου είδους «χρυσαυγίτικες» ενέργειες, το γεγονός ότι ενώ του ζητήθηκε επιμόνως από το συνεργάτη μας και δημοσίως από την aftodioikisi.gr να καταδικάσει το γεγονός, μέχρι σήμερα δεν το έκανε. Θεωρείτε ότι τέτοιου είδους τραμπούκικες συμπεριφορές και μάλιστα με κίνητρο καθαρά προσωπικό έχουν θέση στο συνδικαλιστικό κίνημα;

Πληροφορήθηκα και εγώ το γεγονός από τον ιστότοπό σας. Αν τα πράγματα έχουν έτσι όπως αναφέρονται είναι πλήρως καταδικαστέα.

Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων πρέπει να έχουν την ανοχή και την αντοχή και να δέχονται τις κριτικές από τους συναδέλφους τους και τα ΜΜΕ, ακόμα και αν πιστεύουν πως είναι άδικες ή υπερβολικές.

Σήμερα ιδιαίτερα που το συνδικαλιστικό κίνημα δέχεται τη συκοφαντική  επίθεση των μνημονιακών ΜΜΕ, για να μπορέσουν να περάσουν αμαχητί τα βάρβαρα και αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης, επιβάλλεται οι συνδικαλιστές να είναι υποδείγματα συνεπούς-αγωνιστικής και πρωτοπόρας στάσης, αλλά και δημοκρατικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς.

Οι αξίες τέλος της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας, που είναι βασικές συνιστώσες του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος, δεν συνάδουν με εκβιασμούς και πρακτικές, που προσομοιάζουν με ανθρώπους της νύχτας ή των γηπέδων και είναι σίγουρο ότι δεν εξυπηρετούν τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων ούτε και τις καλώς εννοούμενες φιλοδοξίες των προσώπων που τις χρησιμοποιούν ή τις ανέχονται.

*Ο Γιώργος Χαρίσης είναι μέλος της Ε/Ε της ΑΔΕΔΥ και της γραμματείας της Αυτόνομης Παρέμβασης 

Η συνέντευξη στο aftodioikisi.gr: ΕΔΩ