Κατατέθηκε στη Βουλή ο νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης για την κινητικότητα δημοσίων υπαλλήλων, υπό τον τίτλο «Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας στη Δημόσια Διοίκηση και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, υποχρεώσεις των προσώπων που διορίζονται στις θέσεις των άρθρων 6 και 8 του ν. 4369/2016, ασυμβίβαστα και πρόληψη των περιπτώσεων σύγκρουσης συμφερόντων και άλλες διατάξεις». Σύμφωνα με τον προγραμματισμό το νομοσχέδιο θα τεθεί προς ψήφιση την Παρασκευή.
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης, «το Σχέδιο Νόμου δημιουργεί ένα σαφές, διαφανές και αξιοκρατικό πλαίσιο, απλουστεύει τις διαδικασίες και εξορθολογίζει το σύστημα σε σχέση με το καθεστώς των αποσπάσεων και των μετατάξεων των τακτικών πολιτικών διοικητικών υπαλλήλων από μια δημόσια υπηρεσία σε άλλη… συμβάλλει στην εκ νέου δόμηση της Δημόσιας Διοίκησης πάνω σε πιο δίκαιες και πιο στέρεες βάσεις, προς όφελος των δημόσιων υπαλλήλων και των πολιτών… αλλάζει ριζικά τη μορφή του Δημόσιου τομέα καθιστώντας τον δικαιότερο, πιο ευέλικτο και πιο λειτουργικό».
Το νομοσχέδιο για την κινητικότητα στο Δημόσιο και στους ΟΤΑ, το οποίο από τις αρχές Οκτώβρη -υποτίθεται ότι- ήταν έτοιμο και θα κατέθετε ο τότε αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης και νυν υπουργός Επικρατείας Χριστόφορος Βερναρδάκης, είναι εμφανές ότι έχει περάσει από την «κρησάρα» των δανειστών και τις… ευλογίες τους, και υπηρετεί ένα και μόνον στόχο: το νεοφιλελεύθερο μοντέλο για το κράτος. Είναι πλήρως ευθυγραμμισμένο με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, περί επιτελικού κράτους, που ξεκίνησαν επί κυβερνήσεων Σημίτη, εφαρμόζονται με θρησκευτική ευλάβεια απ’ όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα και στοχεύουν σε ένα κράτος που ουσιαστικά θα εποπτεύει τις αρμοδιότητες που θα ασκούν ιδιωτικές εταιρείες, με δημόσιους υπαλλήλους – λάστιχο και ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Με το νομοσχέδιο, καθιερώνεται Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας (ΕΣΚ) για τους πολιτικούς διοικητικούς υπαλλήλους, μόνιμους και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, από μία δημόσια υπηρεσία σε άλλη, με μετάταξη η απόσπαση, και όπως αναφέρεται η κινητικότητα έχει «εθελούσιο» χαρακτήρα για τον υπάλληλο. Αν, όμως, «ρίξει» μια ματιά κάποιος στο στενό δημόσιο τομέα, για παράδειγμα, στο υπουργείο Αγροτικές Ανάπτυξης θα διαπιστώσει πως… μάλλον εθελοντική δεν είναι η κινητικότητα: είναι υποχρεωτική και διά ροπάλου.
Όπως έχει σχολιάσει το ΜΕΤΑ, «το σχέδιο νόμου δεν απαντάει στα προβλήματα της Δημόσιας Διοίκησης που εστιάζονται στην γραφειοκρατική της λειτουργία και την αδιαφάνεια, στον κομματισμό και την κάθε φορά κυβερνητική – πελατειακή της σχέση και παρέμβαση, στα οποία προστέθηκαν με έντονο τρόπο στην μνημονιακή περίοδο η υποστελέχωση και υποχρηματοδότησή της. Αντιθέτως, συνεχίζεται και από τη σημερινή κυβέρνηση η πολιτική της σταδιακής απαξίωσης των δομών και των υπηρεσιών της, το πέρασμα τους σε ιδιώτες και η διεύρυνση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, ενώ ο παραγόμενος πλούτος και η σκληρή υπερφορολόγηση των εργαζομένων θα καταλήγουν στα θησαυροφυλάκια των δανειστών».
Σε άρθρο, δε, δύο μελών του Πανελλαδικού Συντονιστικού του ΜΕΤΑ έχει επισημανθεί πως «η κινητικότητα συνδέεται και με την αξιολόγηση και με τη στοχοθεσία και κινείται πάνω στην ίδια φιλοσοφία (σ.σ.: στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο κράτους)… Όλοι οι πρόσφατα ψηφισμένοι νόμοι, για το δημόσιο, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, λειτουργούν συνδυαστικά με στόχο να εκχωρηθούν οι κερδοφόρες δραστηριότητες του δημοσίου στους ιδιώτες επιχειρηματίες, κρατώντας για το δημόσιο έναν λεγόμενο “επιτελικό” ρόλο, που στην ουσία θα κάνει όλη τη «λάντζα» που δεν συμφέρει τους ιδιώτες. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα “χρησιμοποιηθούν” αλά παλαιά, ως πελατειακό κοινό της κυβέρνησης, για να διατηρήσουν έστω μια “θεσούλα” στο δημόσιο, για να μην μετακινηθούν στου “διαόλου τη μάνα” ή και για να ανέλθουν σε κάποια θέση ευθύνης, αφού αυτές προικοδοτούνται με σχεδόν μισό μισθό επιπλέον!»
Η ΑΔΕΔΥ, τέλος, έχει τονίσει πως «η σημερινή κυβέρνηση με το νομοσχέδιο αυτό παίρνει ως δεδομένο την εφαρμογή των ισχυουσών μνημονιακών διατάξεων, που υπηρετούν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο για το κράτος. Το δίλημμα επομένως για τους εργαζόμενους δεν είναι μια απλή σύγκριση του ισχύοντος συστήματος μετατάξεων-μεταθέσεων και του προτεινόμενου, για το ποιο είναι καλύτερο ή όχι, αλλά στο αν αυτό απαντάει στα πραγματικά προβλήματα και τις ανάγκες της δημόσιας διοίκησης… Απέναντι λοιπόν στην πολιτική της απαξίωσης των δημόσιων και ιδιαίτερα των κοινωνικών υπηρεσιών, που αντί να αντιμετωπίζει της αιτίες τους, κινείται στο πλαίσιο της διαχείρισης μιας μίζερης πραγματικότητας, που κάνει το λαό να ταλαιπωρείται και τους επιτήδειους να θησαυρίζουν, οι εργαζόμενοι πρέπει να αντισταθούν και να αποκαλύψουν τη νέα επικοινωνιακή “φούσκα” της κυβέρνησης που προσπαθεί να ενισχύσει την κοινωνική της βάση όχι στο πλαίσιο της ικανοποίησης των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας, αλλά στη διαμόρφωση ενός νέου πλέγματος πελατειακών σχέσεων και μικροεξυπηρετήσεων».
Διαβάστε το σ/ν
Διαβάστε επίσης :
πηγή : ergasianet.gr
