Τα όρια του εκβιασμού
Η
θεωρία που λέει ότι ωριμάζει στη Γερμανία η ιδέα πως, αν μας διώξουν
από το ευρώ, δεν χάθηκε ο κόσμος, ίσα - ίσα θα παραδειγματιστούν οι
άλλοι λαοί, βάλλεται πανταχόθεν, αλλά δυστυχώς υιοθετείται από τους
θλιβερούς απολογητές του Μνημονίου στην Ελλάδα. Έστω ότι ισχύει. Στην
περίπτωση αυτή, η λογική συνέπεια είναι πως μόλις ωριμάσει πλήρως η
ιδέα θα μας διώξουν; Ούτως η άλλως κανένας δείκτης του Μνημονίου δεν
έχει επιτευχθεί, οπότε θα βρουν πάτημα. Και τότε τι θα κάνουν οι
διακινητές αυτού του σεναρίου; Θα πουν: δεν μπορείτε να μας διώξετε; Ή
θα πουν: ο.k., φεύγουμε. Στη μια περίπτωση θα κάνουν αυτό που λέει ο
ΣΥΡΙΖΑ και στην άλλη αυτό για το οποίο κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι απολύτως ερμηνεύσιμη αυτή η προσέγγιση. Η
γερμανική ελίτ έχει αυτοεγκλωβιστεί, οι δε ντόπιοι εκφραστές της και
όμηροι του παρελθόντος τους δεν μπορούν παρά να ακολουθούν. Είναι
ενδεικτικό ότι έχει αλλάξει η ρητορεία. Δεν λένε πια ότι το Μνημόνιο
είναι για το καλό σας, θα σας σώσει. Λένε: Υπογράψατε; Τι να κάνουμε,
ας προσέχατε.
Όμως
ο λαός δεν υπέγραψε. Για να περάσει το Μνημόνιο, το σύστημα έβαλε
τραπεζίτη για πρωθυπουργό και διαλύθηκαν και τα δύο κόμματα του
κράτους, σε ζωντανή σύνδεση, στη Βουλή. Ο λαός υπέγραψε με την ψήφο του
την καταγγελία του Μνημονίου. Τα ίδια τα κόμματα που το ψήφισαν,
ζαλισμένα μετά την κάλπη, το παραδέχθηκαν. Τώρα αλλάζουν και πάλι
γραμμή και επανέρχονται στα "λογικά τους". Δεν μπορούν και δεν θέλουν
να διαπραγματευθούν λόγω των σκανδάλων και λόγω ταξικής σκοπιάς. Το
Μνημόνιο και τους καλύπτει και τους συμφέρει.
Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι
πλασιέ του φόβου είναι πως οι πολίτες που εκφράστηκαν στην κάλπη στις 6
Μαΐου και θα επιβεβαιώσουν τη στάση τους στις 17 Ιουνίου, δεν ενεργούν
στη βάση μιας παρανόησης ούτε αναθέτουν στον ΣΥΡΙΖΑ να τους σώσει,
αλλά είναι αποφασισμένοι να παλέψουν για μια αξιοπρεπή ζωή σε μια
δίκαιη κοινωνία.
ΑΥΓΗ
