Συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης
"κλεμμένο" από : askota
Με μια
μέρα εκτός συνταγματικής προθεσμίας ξεκίνησε χθες στη Βουλή η συζήτηση
επί των προγραμματικών δηλώσεων, ενώ μέχρι την τελευταία στιγμή έδινε κι
έπαιρνε το παρασκήνιο των συγκυβερνώντων κομμάτων για τον καταρτισμό
των δηλώσεων. Η ασθένεια του πρωθυπουργού παρουσιάζεται ως αιτία ώστε η
συζήτηση να περιοριστεί μόνο σε μιάμιση μέρα - σήμερα το απόγευμα, αύριο
το πρωί και το απόγευμα. Κι όμως, η Βουλή μπορούσε και έπρεπε να συζητά
διεξοδικότερα τις προγραμματικές δηλώσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που
πρωθυπουργός δεν παρίσταται στη Βουλή καθ' όλη τη διάρκεια της
συζήτησης, οι αρμόδιοι υπουργοί όμως απαντούν.
Η συρρίκνωση του τριήμερου σε μιάμιση μέρα (που έγινε μάλιστα με την έγκριση των κυβερνητικών βουλευτών) είναι ενδεικτική της παλαιοκομματικής νοοτροπίας, σύμφωνα με την οποία η Βουλή χρησιμοποιείται ως ντεκόρ, ενώ η πολιτική συζήτηση μετατίθεται στα τηλεοπτικά στούντιο.
Η επιλογή αυτή καθίσταται περισσότερο προβληματική για την ποιότητα της
δημοκρατίας που ζούμε, καθώς η κυβέρνηση Σαμαρά είναι κυβέρνηση
τρικομματικής συνεργασίας, με αποτέλεσμα οι ομιλητές, υπουργοί και
κυβερνητικοί βουλευτές, ουσιαστικά να μονοπωλήσουν τον χρόνο της
κοινοβουλευτικής συζήτησης. Και η αντιπολίτευση, ιδιαίτερα η αξιωματική
αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, να περιορίζεται, δεχόμενη μάλιστα τα
συντονισμένα πυρά του πολυπληθούς και ετερογενούς κυβερνητικού
στρατοπέδου.
Η συζήτηση στη Βουλή αντιμετωπίζεται, κατά τα πρότυπα των ημερών, ως διαδικασία fast track.
Με ελαχιστοποιημένους τους δημοκρατικούς κανόνες, "ευέλικτη", σαν να
ανταποκρίνεται σε δήθεν αντιγραφειοκρατικά κλισέ και short list
προεπιλογής αναδόχων για το έργο. Την ίδια σκοπιμότητα εξυπηρετούσε και η
μεθόδευση -που τελικώς ανεστάλη- για την αλλαγή του Κανονισμού της
Βουλής, ώστε να προηγείται ο θίασος όλων των συγκυβερνώντων κομμάτων και
να έπεται η ομιλία της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ό,τι και
να κάνει το μνημονιακό κατεστημένο, η σημερινή Βουλή είναι διαφορετική
από την προηγούμενη. Η ισχυρή παρουσία της Αριστεράς δεν θα επιτρέψει να
υποκλαπεί η λαϊκή ψήφος και να μετατραπεί από ψήφος αναδιαπραγμάτευσης ή
απαγκίστρωσης από το Μνημόνιο σε ψήφο συγκαταβατικής ή και
απροσχημάτιστης εφαρμογής του. Είναι η ίδια η κοινωνία, που με τη δική
της πολιτική αυτονομία θα υπενθυμίζει την επείγουσα λαϊκή αξίωση για
απεγκλωβισμό από την πολιτική που παράγει μόνον ανθρωπιστική καταστροφή.
Μετά τη μεγαλόφωνη κυβερνητική παραδοχή ότι εγκαταλείπεται ακόμη και η ρητορική περί διαπραγμάτευσης,
μετά τη διάλυση των εισοδημάτων και την εκτίναξη της ανεργίας,
προετοιμάζεται η επίθεση στη δημόσια περιουσία, δηλαδή εκποιείται το
μέλλον της χώρας.
Κανένα
ψευδώνυμο σχήμα εθνικής συνευθύνης δεν μπορεί να αποτρέψει πολιτικές
εξελίξεις που θα πιέζουν για τη γνησιότερη αντιστοίχιση των συσχετισμών
της Βουλής προς την πρωτογενή λαϊκή θέληση.
