Φούχτωλος... Φουχτουλάκης ή απλά Φούχτελ

«Η σπουδή είναι πρωτόγνωρη. Συναντήσεις και συνελεύσεις παντού. Στη Θεσσαλονίκη και την Πελοπόννησο τον Νοέμβριο, στην Κρήτη και στο Αιγαίο αργότερα, και ο κατάλογος μακρύς. Ο φουχτωλισμός ως ανώτατο στάδιο του ραγιαδισμού»

Του Σπύρου Τζόκα*
Σε μια δακρύβρεχτη, μελοδραματική, χολιγουντιανού τύπου πρόζα..., πρόζα, όχι επιθεώρηση..., στην πρόζα, λοιπόν, αυτή, η καγκελάριος Μέρκελ, μιλώντας στους συμπατριώτες της, ομολογεί συγκινημένη ότι τον απεσταλμένο της στην Ελλάδα, τον τοποτηρητή της, τον αγαπούν οι Έλληνες. Απόδειξη τούτου ότι τον έχουν βαπτίσει Φούχτελο, από Φούχτελ. Τον θεωρούν δηλαδή δικό τους άνθρωπο!!! Μεταξύ του ακροατηρίου ήταν και ο Φούχτελ, ο οποίος συγκινείται και δακρύζει.. Συγκινητική στιγμή, όταν ένας κατά τεκμήριο ψυχρός Γερμανός, λυγίζει... Τέτοιοι χαρακτήρες λυγίζουν μόνο υπό την επήρεια ενός καλού λόγου ή μιας «ξελιγωμένης» γυναικείας ματιάς.

Τώρα εγώ, που συνήθως είμαι ευσυγκίνητος, γιατί δεν συγκινήθηκα; Τι στο διάολο; Μήπως έχω γίνει ένας πωρωμένος αριστεροκομμουνιστής; Μήπως δεν με αγγίζουν οι ανθρώπινες στιγμές, όπως και η παραπάνω; Είναι έτσι, όμως; Γιατί τέτοιες σκηνές με παραπέμπουν σε ιθαγενείς και αποικιοκράτες; Γιατί μου θυμίζουν τους ιθαγενείς που φιλούσαν τα χέρια των καλών Άγγλων αποικιοκρατών; Γιατί μου θυμίζουν τον Γερμανό Διοικητή της Ακροναυπλίας που καμωνόταν τον καλό στους κρατούμενους κομμουνιστές που του παρέδωσαν οι Έλληνες φασίστες, αλλά συνέχιζε να τους κρατάει στο κάτεργο; Γιατί μου θυμίζει τις φιλεύσπλαχνες Αμερικανίδες κυρίες της δεκαετίας του '50; Γιατί μου θυμίζει σκηνές τραγικών εποχών, όταν οι Έλληνες ηγήτορες έλεγαν στον Αμερικανό τοποτηρητή... ιδού ο στρατός σου...;

Τρέμω στην ιδέα ότι πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ο Ράιχενμπαχ και υπουργός Εσωτερικών ο Φούχτελ. Ή δεν θέλω να το παραδεχθώ για να μην πέσω σε κατάθλιψη; Και ολοένα δεν με αφήνουν να ησυχάσω... ή να μείνω στις ψευδαισθήσεις μου ότι η Ελλάδα είναι ανεξάρτητη και αξιοπρεπής χώρα. Δεν με αφήνουν όλοι αυτοί οι δήθεν άνθρωποι της Αυτοδιοίκησης, που ως ιθαγενείς γλείφουν το χέρι του ευεργέτη τους. Οι ελληνογερμανικές συνελεύσεις δίνουν και παίρνουν. Οι εκχωρήσεις υπηρεσιών των δήμων σε ιδιωτικά συμφέροντα προχωρούν ταχύτατα. Η μεταφορά τεχνογνωσίας λειτουργεί ως πρόσχημα και ως διασφάλιση της μετέπειτα ανάθεσης έργων και υπηρεσιών της δημοτικής δραστηριότητας σε γερμανικούς ομίλους και επιχειρηματίες. Ξεπούλημα των πάντων στα αφεντικά για ένα ξεροκόμματο...

Η σπουδή είναι πρωτόγνωρη. Συναντήσεις και συνελεύσεις παντού. Στη Θεσσαλονίκη και την Πελοπόννησο τον Νοέμβριο, στην Κρήτη και στο Αιγαίο αργότερα, και ο κατάλογος μακρύς. Ο φουχτωλισμός ως ανώτατο στάδιο του ραγιαδισμού. Και το αποκορύφωμα το γλείψιμο... τον αναβαπτισμό του κ. Φούχτελ σε «Φώχτολο» (από τον δήμαρχο της Καστοριάς Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδη) και «Φουχτουλάκη» (από τον περιφερειάρχη Κρήτης Σταύρο Αρναουτάκη), καθώς και με άλλα λογοπαίγνια από παρόμοιους «εξυπνάκηδες».

Ο Καντ όριζε τον διαφωτισμό ως «έξοδο από την ανωριμότητα». Αυτή τη ρήση την ερμήνευσαν κατά το δοκούν οι αποικιοκράτες για να εκμεταλλεύονται τις αποικίες. Μήπως και σήμερα έτσι σκέφτονται οι Γερμανοί; Να μας κάνουν ώριμους Ευρωπαίους; Να μας βγάλουν από την ανωριμότητα; Όπως ακριβώς έπραξαν οι αποικιοκράτες; Κάπως έτσι είναι τα πράγματα... Η τρόικα δεν έφερε μαζί της μόνο φτώχεια και ανυποληψία στην Ελλάδα. Έφερε και διάφορους τοποτηρητές, οι οποίοι βομβαρδίζουν με νουθεσίες τους ιθαγενείς με στόχο να τους κάνουν βαθμιαία «σωστούς» Ευρωπαίους. Οι αυτοδιοικητικοί δεν χρειάζονται πλέον τους δημοσίους υπαλλήλους! Έχουν τον Γερμανό τους για δωρεάν... κατάρτιση και την task force ως αντ' αυτού κυβέρνηση.

Ούτε λοιπόν Φούχτωλος, ούτε Φουχτουλάκης, ούτε Φουχτουλίδης... απλά, πολύ απλά, Φούχτελ. Για να μη γλείφουμε εκεί που φτύνουμε...

* Ο Σπύρος Τζόκας είναι πανεπιστημιακός, συντονιστής του Τμήματος Τ.Α. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ