Του Βασίλη Γκιτάκου*
Πρόσωπα ηλιοκαμένα, κορμιά διψασμένα, πόδια φουσκαλιασμένα, μάτια οργισμένα, καρδιά αποφασισμένη και ψυχή …βαθιά !!!
Αυτά
αντικρίζει κανείς όταν έρθει σε επαφή με τους Σχολικούς Φύλακες απ’ τη
Μακεδονία που επί 15 ημέρες βρίσκονται στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης –
Αθήνας, διανύοντας ήδη τα πρώτα 300 περίπου χιλιόμετρα, πεζοπόροι του
Μαραθωνίου «Πρωτογενούς πλεονάσματος» Ανεργίας – Ανέχειας και
Εξαθλίωσης.
Οι
συνάδελφοι σε πείσμα των «καιρών» και «κάποιων» που είχαν καταδικάσει
σε αποτυχία εκ προοιμίου τη δράση τους , είναι αποφασισμένοι να φτάσουν
στο τέλος και να δείξουν ότι δεν τους πτοούν οι δυσκολίες της
κοπιαστικής διαδρομής.
Σάββατο 12 Οκτώβρη 2013, Αλαμάνα, 2.00 το μεσημέρι.
Συναντήσαμε τον Μανώλη, την Μαρία, την Μαρίνα, το Βασίλη, τον Δημήτρη,
τον Γιάννη , την Καίτη, τον Μήτσο, τον Χρήστο, την Φρόσω, τον Κώστας,
μαζί τους ο Τάκης σαν «λόχος υποστήριξης» με το αυτοκίνητο που διαθέτει
να κουβαλάει τα απαραίτητα, σκηνές – Sleeping bag, πανό, νερό και άλλα
χρήσιμα, επίσης μαζί τους η Ελένη και η Μήνα, συναδέλφισσες σχολικοί
φύλακες από τη Λαμία, που τους συνοδεύουν στην πορεία τους μέσα στο νομό
Φθιώτιδας και έχουν εξασφαλίσει το που θα φάνε και που θα ξεκουραστούν.
Κοιτάζοντας το μνημείο του Αθ. Διάκου αναρωτήθηκα πόσο
πιο ανελέητοι και απάνθρωποι μπορεί να είναι οι μνημονιακοί υπηρέτες
της Μέρκελ και του κεφαλαίου από τους «γενίτσαρους» της τουρκοκρατίας
που αυτοί έστω και προσχηματικά έδιναν το δικαίωμα της «εναλλακτικής»
λύσης πριν αφαιρέσουν τη ζωή από τους ήρωες του ‘21. Ενώ οι σημερινοί
«καταπατητές» της ζωής μας, με μια μονογραφή κατάργησης - απόλυσης και
χωρίς «περιστροφές» και κανένα αίσθημα ντροπής εξοντώνουν ανθρώπινες
ζωές, οδηγώντας σε αδιέξοδο χιλιάδες εργαζόμενους μαζί με τις
οικογένειές τους. Πόσο;
Συμπορευτήκαμε
μαζί τους για τα επόμενα χιλιόμετρα της χθεσινής ημέρας μέχρι το σημείο
όπου θα σταματούσαν για διανυκτέρευση, τις Θερμοπύλες. Στη διαδρομή μας
περιέγραφαν με τον πόσο μεγάλο ενθουσιασμό τους υποδέχονταν οι
συνάδελφοι, οι συλλογικότητες και η τοπική κοινωνία στα χωριά και τις
πόλεις απ’ όπου είχαν περάσει μέχρι τώρα, αναγνωρίζοντας και
συμπράττοντας με τον τρόπο τους στον αγώνα που δίνουν. Ο ενθουσιασμός αυτός και η αντιμετώπιση του κόσμου είναι αυτό που τους πεισμώνει και τους ατσαλώνει για τη συνέχεια.
Ενώ οι δυσκολίες και οι «τρικλοποδιές» αυτού του εγχειρήματος είτε από
τον καιρό είτε από ανθρώπινο παράγοντα ήταν ένα καίριο σημείο αναφοράς
στη συζήτηση μας.
Από την
πολύωρη συζήτηση που είχαμε μαζί τους και την ανταλλαγή απόψεων και
ιδεών βγήκαν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα που θα προσπαθήσω να σας
μεταφέρω.
Οι Μαραθωνοδρόμοι Σχολικοί Φύλακες προτίμησαν να επιχειρήσουν αυτόν τον ηρωικό τρόπο αντίστασης και αντίδρασης και το δρόμο του αγώνα
από το να κλάψουν την μοίρα που τους επέβαλε βίαια η μνημονιακή
συγκυβέρνηση και να «τρώνε τα κόλλυβα του μνημοσύνου τους, πάνω από
επικοινωνιακά φέρετρα». Το μήνυμα που θέλουν να στείλουν δεν είναι ότι
τελειώσαμε, αλλά είμαστε ΖΩΝΤΑΝΟΙ και ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ
Ο Μαραθώνιος «πρωτογενούς πλεονάσματος» Ανεργίας – Ανέχειας – Εξαθλίωσης δεν είναι κίνηση απελπισίας ή επικοινωνιακό πυροτέχνημα προσωπικής προβολής. Είναι μια συνειδητοποιημένη απόφαση των σχολικών φυλάκων αντίστασης και αντίδρασης απέναντι στην μνημονιακή λαίλαπα που καταστρέφει ανθρώπινες ζωές.
Δεν τρέφουν καμία αυταπάτη
ότι από μόνος του ο Μαραθώνιος «πρωτογενούς πλεονάσματος» ανεργίας –
ανέχειας – εξαθλίωσης μπορεί να ανατρέψει και η κυβέρνηση να πάρει πίσω
αποσπασματικά κάποιο μέτρο, όπως αυτό της διαθεσιμότητας. Μπορεί όμως να
αφυπνίσει τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα και την κοινωνία, να
δημιουργήσει προϋποθέσεις και όρους ανατροπής της μνημονιακής πολιτικής
και αυτών που την εφαρμόζουν, αναγεννώντας την ελπίδα και την αισιοδοξία
για την συνέχεια.
Πρωτοστατούν
με τη μορφή που έδωσαν στον αγώνα κατά των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων,
περιφρουρούν τον αγώνα που ξεκίνησαν από ακραίες συμπεριφορές,
«καπελώματα» και αποπροσανατολιστικές «κραυγές», χωρίς όμως να τον
«μονοπωλούν», το αντίθετο και το αυτονόητο καλούν όλους
τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα να συμπορευτούν μαζί τους και να
δημιουργηθεί ένα ποτάμι οργής και αποφασιστικότητας για την ανατροπή των
μνημονιακών μέτρων.
Η πορεία των Σχολικών Φυλάκων πρέπει να γίνει κεντρικό σημείο αναφοράς και όλες οι επιμέρους μεμονωμένες και αποσπασματικές δράσεις, αν δεν θέλουν να χαρακτηριστούν αποπροσανατολιστικές ή ακόμα και διασπαστικές, να ενσωματωθούν στον Μαραθώνιο «πρωτογενούς πλεονάσματος, ανεργίας – ανέχειας και εξαθλίωσης».
Οι
πορεία των σχολικών φυλάκων από τη Θεσ/νίκη στην Αθήνα και το κέντρο
ενός διαρκούς αγώνα που δημιουργείται στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου
Αθηνών, να γίνει η θρυαλλίδα για την ανάπτυξη ενός κινήματος για την
ανατροπή τους.
Η ΑΔΕΔΥ, η ΠΟΕ-ΟΤΑ οι Ομοσπονδίες του Δημοσίου
και οι εργαζόμενοι να προετοιμάσουμε αγωνιστική υποδοχή των πεζοπόρων
όταν θα μπαίνουν στην Αττική και στο κέντρο της Αθήνας.
Λένε ότι
μια εικόνα αντιστοιχεί σε χίλιες λέξεις εδώ όμως συμβαίνει το αντίθετο,
μια λέξη αντιστοιχεί σε πολλές εικόνες από το πέρασμα τους και σε πολλά
συναισθήματα, με κύριο αυτό της αποφασιστικότητας, που δημιουργεί το «ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ !!!»
που άκουσα τη ψυχή της ομάδας Μανώλη (προχωράει με ένα
πνεύμονα...λιγότερο) να λέει σήμερα το πρωί σε σύνδεση που έκανε ο
ραδιοφωνικός σταθμός «105,5 στο ΚΟΚΚΙΝΟ» με του Μαραθωνοδρόμους
Σχολικούς Φύλακες.
ΕΡΧΟΝΤΑΙ !!! διαμηνύουν σε όλους τους τόνους αποφασισμένοι για την μάχη και δεν πρέπει να τους αφήσουμε ΜΟΝΟΥΣ τους!!!
Αν
μη τι άλλο οι πεζοπόροι Σχολικοί Φύλακες όταν θα τους ρωτήσουν τα
παιδιά και τα εγγόνια τους «εσύ τι έκανες;» θα έχουν να τους
απαντήσουν!!!
Υ.Γ.
συμπορευτήκαμε χθες μαζί με τους Σχολικούς Φύλακες, οι Γιώργος Χαρίσης
και Μάριος Κρητικός από την ΑΔΕΔΥ και Θωμάς Μπιζάς και Βασίλης Γκιτάκος
από την ΠΟΕ-ΟΤΑ, η συγκίνηση ήταν πραγματικά μεγάλη.
*Ο Βασίλης Γκιτάκος είναι μέλος του Γεν. Συμβουλίου της ΠΟΕ-ΟΤΑ και μέλος της γραμματείας της ΑΣΚ – ΟΤΑ.
