Πάνω από δύο χρόνια κινητοποιήσεων και αγώνων των εργαζομένων, χρειάστηκαν για να καταργηθεί και τυπικά προχθές η κατάπτυστη απεργοσπαστική τροπολογία Γεροβασίλη, με την οποία τιμωρούνταν η συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία–αποχή της ΑΔΕΔΥ από την «αξιολόγηση».
Η τροπολογία αυτή βεβαίως είχε καταργηθεί στην πράξη, αφού οι εργαζόμενοι σε ποσοστό πάνω από 70% και σε πολλές υπηρεσίες από 80% έως και 100%, συμμετείχαν στην απεργία-αποχή και, όπου η κυβέρνηση εμφανίζει μεγάλα ποσοστά συμμετοχής, ήταν εκεί που μονοπρόσωπα όργανα «αξιολόγησαν» το προσωπικό και τους υφισταμένους τους.
Το πρόβλημα όμως για τους εργαζόμενους δεν ήταν μόνο η κατάργηση της αυτής της απεργοσπαστικής τροπολογίας, αλλά και η κατάργηση συνολικά όλου του θεσμικού πλαισίου της «αξιολόγησης» που αποτελεί μνημονιακό προαπαιτούμενο των δανειστών και στοχεύει στη συρρίκνωση του κράτους και ιδιαίτερα των κοινωνικών του υπηρεσιών, αλλά και στην εμπορευματοποίηση των αγαθών της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, καθώς και όλων των υποστηρικτικών δομών για τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Οι ντόπιοι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού και της πολιτικής για ένα «Ευέλικτο και Επιτελικό Κράτος», που πεισματικά επιχειρούν να το υλοποιήσουν από τη δεκαετία του ’90 στη χώρα μας, βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρό στα χρόνια των μνημονίων και πλέον αυτό έχει γίνει συστατικό προγραμματικό στοιχείο των κυβερνητικών προγραμμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ.
Κινούνται στις ίδιες ράγες που καθορίζονται από τα μνημόνια και τις πολιτικές της ΕΕ και «διαφωνούν» σε επιμέρους πλευρές, και κυρίως στον έλεγχο και στην νομή της εξουσίας και του κράτους για την ενίσχυση του πελατειακού τους μηχανισμού, όπως αποκαλυπτικά φάνηκε και με τους διακομματικούς διορισμούς και τα βολέματα της τελευταίας στιγμής στη Βουλή: μέσω του «Ιδρύματος της Βουλής» που το έφτιαξαν, για να ξεπεράσουν τους περιορισμούς του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη των υπαλλήλων της βουλής, τακτοποίησαν συγγενικά πρόσωπα και οικογενειακούς και κομματικούς φίλους!
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και η κατάργηση αυτής της τροπολογίας ψηφίστηκε λίγα 24ωρα προτού κλείσει η Βουλή και συνδυάστηκε μαζί με άλλες που, ανεξάρτητα το αν είναι θετικές ή όχι, καταδεικνύουν την χυδαία εκλογική-πελατειακή λειτουργία όλων των κομμάτων εξουσίας στη χώρα μας.
Ας μην κινδυνολογεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τα δεινά που μας περιμένουν αν έρθει η ΝΔ. Η ίδια αφήνει πίσω της ένα πλούσιο οπλοστάσιο που θα το χρησιμοποιήσει και η ΝΔ. Κυρίως όμως αφήνει μια πρακτική πλήρους εφαρμογής όλων των αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών.
Το ΜΕΤΑ, παρόλα αυτά, θεωρεί ότι οι εργαζόμενοι νίκησαν με την επιμονή τους και ακύρωσαν στην πράξη την «αξιολόγηση». Είναι, εξάλλου, δεδομένο πως οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, μαζί με όλα τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από τις πολιτικές που εφαρμόζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, θα βρουν ξανά τη δύναμη και θα συνεχίσουν τον αγώνα για να αλλάξουν τη ζωή τους.
Στην κατεύθυνση αυτή, σήμερα, ο αγώνας του συνδικαλιστικού κινήματος και των εργαζομένων πρέπει να στραφεί στη διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς και στις συντάξεις, στη δραστική μείωση του ωραρίου εργασίας, χωρίς τη μείωση των αποδοχών και των δικαιωμάτων, στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και στη λήψη και τήρηση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων και για την εκτίμηση και την πρόληψη του επαγγελματικού κινδύνου, στις μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και στην μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων που εργάζονται χρόνια στο Δημόσιο και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, στη μείωση της φορολογίας και στη δίκαιη κατανομή της, για να πληρώνουν και οι πλούσιοι, και τέλος στη δίκαιη εξέλιξη του προσωπικού σε θέσεις ευθύνης μέσα από ένα σύστημα, όσο γίνεται πιο αντικειμενικό, χωρίς κομματικές παρεμβάσεις, χωρίς αναθέσεις και διορισμούς, αλλά μέσα από κρίσεις των Υπηρεσιακών Συμβουλίων με αυξημένη συμμετοχή των εκπροσώπων των εργαζομένων.
Αγωνιζόμαστε για την επαναφορά και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας.
Συνεχίζουμε την απεργία-αποχή μέχρι και την τυπική κατάργηση του νόμου για την «αξιολόγηση».
ΜΕΤΑ / Ιούνης 2019
