Συναδέφισσες και συνάδελφοι
Τρεισήμισι χρόνια τα μνημόνια και όλοι όσοι πιστά τα υπηρετούν, το μνημονιακό μπλοκ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ανατρέπουν τις ζωές μας, καταστρέφουν την ελληνική οικονομία και κοινωνία, διαλύουν το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, κλείνουν σχολεία, νοσοκομεία και δομές πρόνοιας, κατεδαφίζουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση και «φιλοτεχνούν» μια κοινωνία με ανθρώπους χωρίς δικαιώματα και χωρίς καμιά πρόσβαση στα δημόσια κοινωνικά αγαθά.
Τρεισήμισι χρόνια τώρα παίρνουν νέα μέτρα, κάνουν αφαίμαξη στα εισοδήματα των μισθωτών, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων και των ελεύθερων επαγγελματιών. Τρεισήμισι χρόνια τα μνημόνια και όλοι όσοι πιστά τα υπηρετούν, το μνημονιακό μπλοκ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ανατρέπουν τις ζωές μας, καταστρέφουν την ελληνική οικονομία και κοινωνία, διαλύουν το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, κλείνουν σχολεία, νοσοκομεία και δομές πρόνοιας, κατεδαφίζουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση και «φιλοτεχνούν» μια κοινωνία με ανθρώπους χωρίς δικαιώματα και χωρίς καμιά πρόσβαση στα δημόσια κοινωνικά αγαθά.
Μας υπόσχονται ανάπτυξη, αλλά τελικά αυτό που έχουν καταφέρει είναι να τετραπλασιάσουν την ανεργία και να διευρύνουν τη φτώχια.
Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά και το ντόπιο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο χρησιμοποιούν την κρίση ως ευκαιρία για να ανατρέψουν τις κατακτήσεις ενός αιώνα, να απαξιώσουν κι άλλο την αξία της εργατικής δύναμης στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Θέλουν μισθούς Κίνας και συντάξεις πείνας.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλοί εντολοδόχοι του διεθνούς κεφαλαίου και των τοκογλύφων, αποτελούν την «ατμομηχανή» τους, η οποία χρησιμοποιείται για να πετύχει το πείραμα που θα εφαρμοστεί παντού.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να δρουν ανενόχλητοι συνεχίζοντας το καταστροφικό τους έργο.
Δε θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε. Και μπορούμε να τους σταματήσουμε.
Χρειάζεται όμως να οικοδομήσουμε ένα πανεργατικό και παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης, να μπούμε σ’ έναν αγώνα διαρκείας που, βασικό αίτημα του θα είναι η ανατροπή αυτής της πολιτικής και όσων την υπηρετούν.
Ένα κίνημα που δεν θα συμβιβαστεί με τις ανατροπές που έχουν συντελεστεί και θα διεκδικήσει την επαναφορά των εργατικών κατακτήσεων, την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων της μνημονιακής περιόδου και θα παλέψει για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, σε όφελος του λαού και του τόπου, για να χτυπηθεί η μάστιγα της ανεργίας και για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Οι εργαζόμενοι σήμερα κατανοούν ότι η ζωή τους θα χειροτερεύει όσο ο μόχθος της εργασίας τους και ο παραγόμενος πλούτος θα δίνεται στους δανειστές.
Απαιτούμε λοιπόν τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και την αναδιανομή του πλούτου σε όφελος των εργαζομένων.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Τα προηγούμενα χρόνια οι εργαζόμενοι έδωσαν πολλούς αγώνες, συμμετείχαν μαζικά στις κινητοποιήσεις, στις καταλήψεις και στις απεργίες.
Ωστόσο, η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος δε στάθηκε αποφασιστικά απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές.
Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός έχει διαποτίσει το DNA της πλειοψηφίας του συνδικαλιστικού κινήματος, και γι’ αυτό ήταν απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει την επίθεση των δυνάμεων του Κεφαλαίου.
Ανέχτηκε την άλωση των εργασιακών σχέσεων, βρέθηκε ιδεολογικά παροπλισμένη και καλλιεργούσε αυταπάτες για τον χαρακτήρα των «εκσυγχρονιστικών» αλλαγών που συντελούνταν στην ελληνική κοινωνία.
Η λογική του κοινωνικού του διαλόγου και της ταξικής συνεργασίας, αποπροσανατόλιζε τους εργαζόμενους, θεωρούσε το κράτος και την εργοδοσία ως συνεταίρους, και όχι ως ταξικούς αντιπάλους.
Αυτό το σ.κ έδωσε έναν αμυντικό αγώνα, χωρίς συντονισμό και σχέδιο, με την κυβέρνηση να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα γνωστό: οι κλαδικοί αγώνες να οδηγούνται σε αδιέξοδο.
Σήμερα, πλέον, έχει γίνει συνείδηση στην πλειονότητα των εργαζομένων, είτε βρίσκονται στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, ότι κανένας κλάδος δεν μπορεί να πάει μόνος του.
Κανένα επιμέρους συνδικαλιστικό αίτημα δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί, αν δεν ανατραπεί η μνημονιακή, αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.
Οι κινητοποιήσεις αυτών των ημερών επιβεβαίωσαν ότι το ζητούμενο είναι ένας παρατεταμένος, μαζικός αγώνας διάρκειας, που δεν θα εξαντλούν και δεν θα απογοητεύουν τους εργαζόμενους.
Απέδειξαν ότι το αποτέλεσμα του αγώνα δεν καθορίζεται μόνο από τη μορφή της πάλης που θα επιλεγεί, αλλά πρωτίστως από τη μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις.
Καλούμε τα σωματεία και τα Νομαρχιακά Τμήματα της ΑΔΕΔΥ να πάρουν πρωτοβουλίες παντού, σ’ όλες τις πόλεις και τους δήμους της χώρας, να συγκροτήσουν παλλαϊκές επιτροπές για την υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών. Έτσι μόνο θα δοθεί συνέχεια και θα έχει αποτελεσματικότητα ο αγώνας μας.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Τούτη την κρίσιμη ώρα, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να συντονίσουν τη δράση τους. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών.
Προκαλεί τουλάχιστον αγανάκτηση η προκλητική στάση της ηγετικής πλειοψηφίας, της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, η οποία παίζει το ρόλο του παρατηρητή στο μακελειό που υφίσταται η εργατική τάξη της χώρας μας. Ακόμη και σήμερα με διάφορους προσχηματικούς λόγους, όπως και την προηγούμενη εβδομάδα, είναι παρατηρητές των εξελίξεων, δίνοντας φιλί ζωής στη μνημονιακή πολιτική!
Αυτή η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, στερείται κάθε πολιτικής και ηθικής νομιμοποίησης απέναντι στους εργαζόμενους και δεν την εμπιστεύεται πια κανένας.
Είναι πλέον προφανές ότι έχει ενταχθεί στο μνημονιακό καθεστώς και το υπηρετεί πιστά.
Μοναδικό καθήκον που έχουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας είναι να απαλλαγούν απ’ αυτές τις ηγεσίες, γι’ αυτό καλούμε την εργατική τάξη να ενταχθεί μαζικά στα συνδικάτα, να αλλάξει τους συσχετισμούς και να ανατρέψει αυτές τις συμβιβασμένες ηγεσίες.
Καλούμε και απ’ αυτό το βήμα τις ηγεσίες των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων του ιδιωτικού τομέα σε κοινή δράση με τα συνδικάτα του δημοσίου, γιατί η καταστροφή συντελείται ΤΩΡΑ και πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να τη σταματήσουμε.
Καλούμε επίσης τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ να σταματήσουν την αδιέξοδη, μοναχική πορεία, που διασπά και αποδυναμώνει τη δύναμη πυρός του εργατικού κινήματος, που αποτελεί το βούτυρο στο ψωμί στις δυνάμεις του κεφαλαίου και την κυβέρνηση και να συνταχθούν στον κοινό ταξικό αγώνα για την ανατροπή των μνημονιακών αντεργατικών πολιτικών.
Αυτός ο συντονισμός είναι ακόμη πιο αναγκαίος σήμερα γιατί το αυγό του φιδιού έσπασε. Το φίδι έρπει ανάμεσά μας και στρέφεται κατά της ελληνικής κοινωνίας, των εργαζομένων και όλων εκείνων που αγωνίζονται για την ελευθερία, τη δημοκρατία, το δικαίωμα στη δουλειά και τις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
Η Χρυσή Αυγή είναι μια ναζιστική-εγκληματική συμμορία, είναι το μακρύ χέρι του συστήματος και σωματοφύλακας του αστικού κόσμου και γι’ αυτό είναι ανάγκη η εργατική τάξη να μπει μπροστά και να διαλύσει τα φασιστικά τάγματα εφόδου.
Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με ροδοπέταλα. Απαιτεί πάλη για την ανατροπή των πολιτικών που γεννούν τη φτώχια και την αδικία, πολιτική επαγρύπνηση και οργάνωση του λαού για την απομόνωσή της.
Το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα δεν θα πρέπει να επιλέξει το «καλό», αστικό μνημονιακό μπλοκ έναντι του «κακού». Αντίθετα θα πρέπει να αναδειχθεί το ίδιο, με την πιο πλατιά λαϊκή συμπαράταξη σε ηγεμονική δύναμη ενός νέου πλειοψηφικού και αγωνιστικού κοινωνικού κινήματος, που θα ακολουθήσει ένα σύγχρονο αντιφασιστικό, προοδευτικό δρόμο για την πολιτική ανατροπή..
Η στυγερή δολοφονία του αντιφασίστα εργάτη και τραγουδιστή Παύλου Φύσσα είναι η κορυφή του παγόβουνου. Προηγήθηκαν οι δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες, σε συνδικαλιστές και αγωνιστές της Αριστεράς.
Αυτή τη συμμορία την ετοιμάζουν για να χτυπήσει την εργατική τάξη και το λαό.
Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι δεν μας φοβίζουν και δεν μας τρομοκρατούν. Αντίθετα μας ενώνουν και μας δυναμώνουν.
Για αυτό, και κλείνοντας την ομιλία μου, σας καλούμε αύριο, στις 6 το απόγευμα, στην πλατεία Συντάγματος, να δώσουμε δυναμικό «παρών», στο μεγάλο αντιφασιστικό αντιμνημονιακό συλλαλητήριο, που οργανώνουν τα συνδικάτα και άλλες κοινωνικές οργανώσεις.
Γεια σας.
