Όπως ξεκαθαρισμένο είναι ότι η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής οδηγεί σε πλήρη διάλυση
•την παιδεία, την υγεία, τη τοπική αυτοδιοίκηση, τις δημόσιες υπηρεσίες,
•στην εκποίηση και το ξεπούλημα των κοινωνικών αγαθών και της δημόσιας περιουσίας,
•ακόμα και της λαϊκής ιδιοκτησίας με τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας,
•σε εξαθλίωση και καταδίκη το λαό μας,
•στην ακόμη μεγαλύτερη άνοδο της ανεργίας με τις χιλιάδες απολύσεις και το κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και
•στην κατάλυση κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας.
Κανείς
δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες ότι η υπόδουλη στην τρόικα και τους
δανειστές, κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα πάρουν αποσπασματικά κάτι απ’ όλα
τα μέτρα που ενυπόγραφα έχουν υποσχεθεί στο μεγάλο κεφάλαιο, πίσω. Όλα
τα επιμέρους επώδυνα για τους εργαζόμενους και το μεγαλύτερο μέρος της
κοινωνίας προβλήματα είναι αποτέλεσμα της μνημονιακής πολιτικής που
εφαρμόζουν και μόνο η ανατροπή αυτής της πολιτικής μπορεί να φέρει
συνολικά λύση στα προβλήματα του λαού.
Όπως και
κανείς δεν πρέπει να τρέφει φρούδες ελπίδες ότι μόνος του μπορεί να
σωθεί και να μην τον παρασύρει η μνημονιακή λαίλαπα, όπως άθλια επενδύει
η συγκυβέρνηση στον κοινωνικό κανιβαλισμό με τα κριτήρια που θέτει για
να αποκεφαλίσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, παρά μόνο η
μαζικότητα συμμετοχής στο δρόμο του αγώνα για την ανατροπής τους.
Η
εμπειρία των αγώνων που δόθηκαν επί μνημονιακού «εδάφους» όσο και
δυναμικοί μπορούν να χαρακτηριστούν για ορισμένους κλάδους που πράγματι
ήταν, όπως οι αγώνες της ΠΟΕ-ΟΤΑ το προηγούμενο διάστημα, δεν έφεραν τα
επιθυμητά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους. Με τελικό αποτέλεσμα την
βίαιη απώλεια εργασιακών, μισθολογικών, συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών
δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Βασική
επιδίωξη των συνδικαλιστών της ριζοσπαστικής αριστεράς μέσα στο στα
συνδικάτα, ήταν και παραμένει, ο συντονισμός όλων των δυνάμεων και των
κλάδων εργαζομένων για γενίκευση και κοινωνικοποίηση των αγώνων με στόχο
την ανατροπή της μνημονιακής νεοφιλελεύθερης πολιτικής και αυτών που
την εφαρμόζουν.
Αυτό
διαφαίνεται στον ορίζοντα του συνδικαλιστικού κινήματος να ωριμάζει και
να υιοθετείτε και από τις άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις με αποτέλεσμα
την ομόφωνη απόφαση της ΑΔΕΔΥ για κινητοποιήσεις διαρκείας από τις 16
Σεπτεμβρίου 2013 και 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση την Τετάρτη και Πέμπτη
στις 18 και 19 του Σεπτέμβρη. Ενώ ήδη πολλοί κλάδοι εργαζομένων όπως
όλης της εκπαίδευσης ΟΛΜΕ – ΔΟΕ - ΟΙΕΛΕ, του υπουργείου Εργασίας, των
ασφαλιστικών ταμείων, του ΟΑΕΔ, των ΑΕΙ – ΤΕΙ και αλλού, έχουν
αποφασίσει πολυήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση «φλέγεται»
Ο
πολυδοκιμαζόμενος κλάδος των εργαζομένων στους δήμους κυριολεκτικά θα
λέγαμε πως «φλέγεται». Αποτέλεσαν και θα συνεχίσουν να αποτελούν μεγάλη
«δεξαμενή» που «αντλούν» χιλιάδες εργαζόμενους προς διαθεσιμότητα –
απόλυση που χρειάζονται οι μνημονιακοί εταίροι για να γεμίσουν τον
πίνακα απολύσεων από τον δημόσιο τομέα.
Μετά το
πρώτο κύμα των εργαζόμενων Ι.Δ.Α.Χ που βγήκαν σε διαθεσιμότητα τον
περασμένο Νοέμβριο ακολούθησε ο «ξαφνικός θάνατος» για 2500 εργαζόμενους
Σχολικούς Φύλακες και στις 23 Σεπτέμβρη καταργείται η δημοτική
αστυνομία και άλλοι 3.500 εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μπαίνουν
σε καθεστώς διαθεσιμότητας - απόλυσης.
Οι
δηλώσεις του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης (απορύθμισης) κ.
Μητσοτάκη δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας ότι οι εργαζόμενοι
στους δήμους θα είναι πάλι στην κορυφή της λίστας της ντροπής και με την
εργασιακή και ανθρώπινη αξιοπρέπεια τους θα συμπληρώσουν τους αριθμούς
που θέλει η τρόικα και η κυβέρνηση για το αμέσως επόμενο διάστημα. Όπως
και καμιά αμφιβολία δεν αφήνου οι δηλώσεις του πρωθυπουργού ότι από τις
25.000 διαθεσιμότητες τουλάχιστον οι 15.000 θα είναι τελικά απολύσεις.
Η
«αξιολόγηση» δομών και προσωπικού, οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων και
κοινωνικών υπηρεσιών (καθαριότητας, διαχείρισης απορριμμάτων, συνεργεία
επισκευής, τεχνικές υπηρεσίες, κοινωνικής μέριμνας και ωφέλειας κ.α.),
οι νέες ελαστικές σχέσεις εργασίας (κοινωνικοί συνεταιρισμοί,
κακοπληρωμένη και χωρίς εργασιακά δικαιώματα 5μηνη εργασία), είναι η
«κερκόπορτα» για να προκύψει το «πλεονάζον» προσωπικό που ψάχνουν για να
το καταδικάσουν στην ανέχεια και την ανεργία.
Οι
συνεχιζόμενες περικοπές στους ΚΑΠ, η οικονομική επιτροπεία και οι
ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, δείχνουν το πώς θα στραγγαλίσουν την
Τοπική Αυτοδιοίκηση και το νέο μοντέλο που «οραματίζονται» γι’ αυτήν.
Και
δυστυχώς σε όλα αυτά αρωγούς και πρόθυμους να τα εφαρμόσουν βρίσκουν την
πλειοψηφία της ΚΕΔΕ και των δημάρχων, που περιορίζονται στις
«επαναστατικές» κορώνες και ανακοινώσεις και στις παρατήσεις …της μιας
ώρας, αλλά ουδεμία αντίσταση και ουσιαστική αντίδραση φέρνουν στους
μνημονιακούς τους εντολείς που τους υπηρετούν «ευλαβικά».
Φτάνει πια !!!
Το
εργατικό κίνημα πρέπει να ξεφύγει από την αμυντική στάση που κράτησε τα
μνημονιακά χρόνια και μπροστά στους νέους «ξαφνικούς θανάτους» και στη
συνέχεια των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων που σχεδιάζει η κυβέρνηση, να
κάνει συντονισμένα και ενωμένα τη δική του δυναμική αντεπίθεση, να μπορέσει έτσι να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ και να ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ.
Δεν πρέπει να αφήσουμε πάλι την πρωτοβουλία των κινήσεων στην κυβέρνηση
να στοχοποιεί κάθε κλάδο εργαζομένων ξεχωριστά, να κατακρεουργεί
κατακτήσεις και δικαιώματα, να απολύει εργαζόμενους και να στρέφει τη
μια κατηγορία απέναντι στην άλλη και τους άνεργους απέναντι στο σύνολο
των εργαζομένων.
Να απαιτήσουμε την ανατροπή των βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών και των πολιτικών τους εκφραστών.
Να
διεκδικήσουμε την αποκατάσταση του εργατικού δίκαιου, από το δίκαιο των
εργοδοτών, το δίκαιο του κεφαλαίου που επιβάλει η μνημονιακή
συγκυβέρνηση δημιουργώντας εργασιακό μεσαίωνα και συνθήκες γαλέρας και
Μανωλάδας για τους εργαζόμενους.
Κάθε Δήμος να γίνει κέντρο συσπείρωσης και συντονισμού του ΑΓΩΝΑ
Απαιτείται
να διαμορφωθεί σε κάθε περιοχή, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά μια
πλατιά συσπείρωση που θα υπερασπιστεί τις κοινωνικές υπηρεσίες
και θα διεκδικήσει, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα
να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της υγείας της παιδείας
της πρόνοιας, στο νερό το ρεύμα και τις συγκοινωνίες.
Η μνημονιακή πολιτική και η κυβέρνηση που την υλοποιεί, με τους αγώνες του λαού πρέπει να ανατραπεί,
για να σταματήσουν: η βαρβαρότητα, οι απολύσεις, το ξεπούλημα της
δημόσιας περιουσίας και η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών.
Μοναδική επιλογή των εργαζομένων είναι ο κοινός και συντονισμένος αγώνας.
Κανένας μόνος του και ηττημένος.
Όλοι μαζί σε ένα πανεργατικό, παλλαϊκό μέτωπο ανατροπής
Η
ΑΣΚ – ΟΤΑ καλεί τους εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα
συνδικάτα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Η απεργιακή- αγωνιστική
εβδομάδα 16-20 Σεπτέμβρη και η 48ωρη πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία στις
18 & 19, να αποτελέσουν την αρχή ενός πολύμορφου αγώνα διαρκείας,
που θα ενώσει όλη την κοινωνία στο αίτημα της πολιτικής ανατροπής.
Η ανακόίνωση της ΑΣΚ-ΟΤΑ σε μορφή Word για διανομή ΕΔΩ