Το
εξαιρέσιμο γεγονός που έλαβε χώρα στο δημοτικό σταθμό οχημάτων του δήμου
Πειραιά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι ένα από τα περιστατικά
εκείνα που συντείνουν για να απαξιωθεί το συνδικαλιστικό κίνημα στα
μάτια και τη συνείδηση των εργαζομένων.
Τη
χρονική περίοδο που καταργούνται βασικά εργασιακά δικαιώματα και το
κεφάλαιο πραγματοποιεί την πιο λυσσαλέα επίθεση στον κόσμο της εργασίας
με κύριο συνεργό του τις πολιτικές δυνάμεις εξουσίας Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ
συνεπικουρούμενες ενίοτε από το ΛΑΟΣ και τη ΔΗΜΑΡ, υπάρχουν
συνδικαλιστικά μορφώματα σε ηγεσίες πρωτοβάθμιων σωματείων που όχι απλά
βοηθούν με την απραξία τους και την απουσία τους από τους ταξικούς
αγώνες τα σχέδια της συγκυβέρνησης αλλά πρωτοστατούν στο να εξυπηρετούν
έμπρακτα τα ιδιωτικά συμφέροντα και την «ανάπτυξη» του κεφαλαίου.
Μελανό
παράδειγμα η στάση της πλειοψηφικής ηγεσίας του Δ.Σ. του Σωματείου
Οδηγών Μηχανικών και Εργατοτεχνιτών Δήμου Πειραιά να αποδεχθεί τον
εργολάβο στην υπηρεσία καθαριότητας μετά την απόφαση του δημάρχου
Πειραιά για απευθείας ανάθεση εργασιών καθαριότητας και να του επιτρέψει
να μοιράσει μέσα από τα γραφεία του Σωματείου τρόφιμα αξίας όχι πάνω
από 7 ευρώ, περιπαίζοντας με την αξιοπρέπεια των εργαζομένων και
εκμεταλλευόμενος την ανέχεια τους από την πολιτική της φτώχειας και της
εξαθλίωσης που ο ίδιος ο εργολάβος και ο δήμαρχος Πειραιά στηρίζουν.
Τη στιγμή
που αγωνιστές συνδικαλιστές δίνουν μάχες για να αποτραπούν οι
ιδιωτικοποιήσεις τόσο στην καθαριότητα όσο και σε άλλες υπηρεσίες των
δήμων και του δημόσιου τομέα, τη στιγμή που δέχονται την βίαιη
καταστολή των κινητοποιήσεων με ΜΑΤ και δακρυγόνα, την ώρα που διώκονται
εργασιακά από την εργοδοσία και ποινικά από την κυβέρνηση για την
πολιτική και συνδικαλιστική τους δράση, υπάρχει η παραφωνία του
«εφιάλτη» που βάζει στήριγμα στους ταγούς της εξουσίας του κεφαλαίου και
δείχνει το πέρασμα για την επέλαση των εργολάβων στις δημόσιες και
κοινωνικές υπηρεσίες.
Κι αν η
ανατροπή δεν μπορεί να έρθει στην κορυφή της ηγεσίας του συνδικαλιστικού
κινήματος (ΑΔΕΔΥ) παρά του ότι άλλαξαν οι συσχετισμοί και χάθηκε η
απόλυτη πλειοψηφία που για δεκαετίες κατείχαν οι εκπρόσωποι του
εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ, γιατί οι ταξικές
δυνάμεις του ΠΑΜΕ που αυτοπροσδιορίζονται σαν «μοναδικές» κοιτούν και
προσμετρούν μόνο τα κομματικά τους οφέλη αλλά παράλληλα με την αποχή
τους δίνουν ανοχή σ’ αυτές τις ηγεσίες, είναι σίγουρο ότι η ανατροπή θα
έρθει από τα κάτω.
Οι
εργαζόμενοι, που μέσα από τα βιώματα της ανασφάλειας, βλέπουν το
μεροκάματο να εκμηδενίζεται, μπαίνουν σε διαθεσιμότητα και απολύονται,
που κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα και τα σπίτια τους, θα βρουν το δρόμο
της ενότητας και της κοινής δράσης για να απαλλαγούν από ηγεσίες που
εκπροσωπούν την κυβέρνηση και την κάθε δημοτική αρχή - εργοδοσία.
Βασίλης Γκιτάκος
