Ποιοι δεν θέλουν την αλλαγή στην ηγεσία της ΑΔΕΔΥ;

Του Θωμά Μπιζά* 

Πέρασε ήδη ενάμισης  μήνας από το 35ο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ  και όσες προσπάθειες έγιναν για την συγκρότηση προεδρείου της νέας Ε.Ε  έπεσαν στο κενό,  με αποτέλεσμα το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα να βρίσκεται σε πλήρη παράλυση την  ώρα που το κυβερνητικό σχέδιο  για χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο είναι σε πλήρη εξέλιξη. 

Η αλήθεια είναι πως  οι παρατάξεις των ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ αρνούνται ακόμα και να αποπειραθούν να ερμηνεύσουν τα αποτελέσματα του συνεδρίου και επιμένουν παρά την μεγάλη τους ήττα και την ξεκάθαρη αποδοκιμασία που εισέπραξαν, να αξιώνουν να συνεχίσουν να βρίσκονται στην ηγεσία του κινήματος από τις πρώτες θέσεις ευθύνης.

Σήμερα οι παρατάξεις των ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ  λειτουργούν σαν πιστό αντίγραφο του κυβερνητικού σχήματος  ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ –ΠΑΣΟΚ.  Όπως η κυβέρνηση έχει χάσει ξεκάθαρα την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας αλλά εξακολουθεί να κυβερνά για να υπηρετήσει τις πολιτικές των μνημονίων ,  το ίδιο κάνουν και οι φιλοκυβερνητικές παρατάξεις στην ΑΔΕΔΥ.

Παρά το ότι απώλεσαν την πλειοψηφία και  αποδοκιμάστηκαν  ξεκάθαρα , εξακολουθούν να αξιώνουν την ανάληψη της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ  λες και δεν έγινε απολύτως τίποτα. 

Διαισθάνεται κανείς ότι έχει χαθεί ακόμα και η ευθιξία μπροστά στο δέλεαρ της εξουσίας. 

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους , μετά από μια τέτοια αποδοκιμασία, μια οποιαδήποτε ηγεσία (πολιτική –κομματική- συνδικαλιστική) οφείλει να αναλαμβάνει τις ευθύνες της  και να παραιτείται ακόμα και  χωρίς να της το ζητήσει κανείς. 

Αυτό κανονικά θα ήταν το αυτονόητο. 

Το χειρότερο όμως είναι,  πως αυτό το αυτονόητο ,  αρνείται να το απαιτήσει και ένα σημαντικό τμήμα των δυνάμεων της λεγόμενης συνδικαλιστικής αριστεράς. 

Η ΔΑΣ βιάστηκε να κάνει καθαρό πως δεν υπήρξαν αλλαγές από το συνέδριο και πως οι δυνάμεις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ εξακολουθούν να είναι πρώτη δύναμη! 

Σε γραπτή δήλωση στην Ε.Ε  στις 10-1-14 η ΔΑΣ ξεκαθαρίζει: Στο 35ο συνέδριο δεν είχαμε ανατροπές και δεν ανατράπηκε ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης, όπως ισχυρίζονται οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της «Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής». Από το 35ο συνέδριο δεν προέκυψε «η ΑΔΕΔΥ της ανατροπής», όπως ισχυρίζονται. 

Στην Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ η ΠΑΣΚΕ ήρθε πρώτη δύναμη κι εξέλεξε 4 αντιπροσώπους, η ΔΑΚΕ 4, η Αυτόνομη Παρέμβαση 3, η ΔΑΣ 2, οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ 2 και η «Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή» 2. 

Στην πρώτη  συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου ακούστηκε η φράση από τον επικεφαλής του  ΠΑΜΕ. «πού την είδατε μωρέ εσείς την αλλαγή;» 

Οι παρατάξεις  αυτού του τύπου δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στην κοινωνία. 

Τρομάζουν με τις αλλαγές. Θέλουν οι ΠΑΣΟΚ να παραμένουν ΠΑΣΟΚ, οι δεξιοί να παραμένουν δεξιοί . Η ΑΔΕΔΥ να παραμείνει στήριγμα της κυβέρνησης αντί να γίνει ταξικό συνδικάτο. Έτσι θα νομιμοποιούν ηθικά τις διασπαστικές συγκεντρώσεις, τις αθλιότητες με τους χιλιάδες ψηφίσαντες σε συνδικάτα μερικών δεκάδων εργαζομένων. 

Έτσι αυτοί νομίζουν πως θα διατηρούν την αριστερή καθαρότητα και την πολιτική ανωτερότητα τους. 

Να παραμένουν οι εισαγγελείς της αριστεράς και του εργατικού κινήματος που θα ερμηνεύουν σύμφωνα με τα δικά τους πρότυπα τι συνιστά αλλαγή και τι όχι και τι είναι αυτό που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα. 

Ας μιλήσουμε ανοιχτά. Αυτός ο συντηρητισμός  δεν μπορεί να έχει σχέση με την αριστερή σκέψη.                

Οι παρεμβάσεις, ενώ στα λόγια  αναγνωρίζουν τις αλλαγές που έγιναν και την αναγκαιότητα να υπάρξει ένα αγωνιστικό προεδρείο,   περιορίστηκαν να δηλώσουν ότι στηρίζουν υποψηφιότητα από την Α.Α.Ρ.Σ ή το ΠΑΜΕ για τη θέση του προέδρου, χωρίς όμως να αναλαμβάνουν θέση ευθύνης στο  Προεδρείο με το «επιχείρημα» πως  ο κόσμος που τους στηρίζει,  έχει διαπαιδαγωγηθεί σε μια αντι ΑΔΕΔΥ κουλτούρα και δεν θα αντέξει να δει τις παρεμβάσεις σε θέσεις ευθύνης στην ΑΔΕΔΥ! 

Η ΔΑΣ και δευτερευόντως οι παρεμβάσεις , (χωρίς να βρουν το πολιτικό θάρρος να το ομολογήσουν) θέλουν στην ΑΔΕΔΥ να εξακολουθούν να έχουν τις θέσεις ευθύνης οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ,  για να έχουν οι παρατάξεις τους την ασφάλεια της αντιπολίτευσης, αδιαφορώντας παντελώς για τις τραγικές συνέπειες που έχει αυτή η κατάσταση για το συνδικαλιστικό κίνημα. 

Το τελευταίο που ενδιαφέρει την ΔΑΣ και τις ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ , είναι το τι θα γίνει με την ΑΔΕΔΥ και το συνδικαλιστικό κίνημα. 

Οι δυνάμεις της ΑΑΡΣ, σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για ολόκληρη την κοινωνία, πρέπει να  αγωνιστούν για    να οικοδομηθεί και στο συνδικαλιστικό κίνημα  μια πλατιά λαϊκή ενότητα, ένα παλλαϊκό πολιτικό ρεύμα ανατροπής, αποτέλεσμα της πολιτικοποίησης κάθε επιμέρους αγώνα και κινητοποίησης. 

Η βάση συγκρότησης αυτής της λαϊκής ενότητας είναι ξεκάθαρη : είναι  η ακύρωση των μνημονίων, η δημοκρατία, η αξιοπρέπεια, η ανεξαρτησία, η ισότητα και η αλληλεγγύη . 

Η  επιτακτική ανάγκη αυτής της περιόδου είναι η διαμόρφωση ενός πολιτικού κινήματος ανατροπής μέσα από την αναβάθμιση και τη σύγκλιση των επιμέρους κοινωνικών μετώπων ( και πρώτα από όλα του εργατικού κινήματος ) και τον συντονισμό των διαμορφούμενων πολιτικών αντιστάσεων. 

Αυτή η πλατιά ενότητα των δυνάμεων που βρέθηκαν όλη αυτή την περίοδο σε μια προοδευτική αντιμνημονιακή κατεύθυνση στο συνδικαλιστικό κίνημα, πρέπει να εκφραστεί εκτός από τους αγώνες και στην ηγεσία του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος. 

Εάν δεν υπάρξει αλλαγή στην ηγεσία του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος τώρα, το σήμα που θα δοθεί  στην κοινωνία από αυτή την εξέλιξη θα είναι απολύτως αρνητικό. Θα δείχνει πως οι φιλοκυβερνητικές δυνάμεις είναι περίπου αήττητες και πως η άνοδος της αριστεράς ευνοεί πιο συντηρητικές λύσεις. Αυτό το σήμα είναι ξεκάθαρο πως προκαλεί απογοήτευση σε μεγάλα τμήματα των εργαζομένων και παραίτηση από τις προσπάθειες να αλλάξουν τα πράγματα. 

Η αλλαγή στην ηγεσία της ΑΔΕΔΥ είναι απόλυτα βέβαιο πως θα στείλει ένα θετικό σήμα στην κοινωνία γενικότερα και ένα θετικό μήνυμα στους εργαζόμενους. Θα δημιουργήσει ελπίδες για την πολιτική ανατροπή κάτω από την πίεση των εργαζομένων. 

Οι ευθύνες όλων μας είναι μεγάλες και πρέπει να τις αναλάβουμε.

*Ο Θωμάς Μπιζάς είναι μέλος της Ε.Ε της ΠΟΕ-ΟΤΑ και του Γ.Σ της ΑΔΕΔΥ.