Μόνο ως καθοδηγούμενη και υπό το φόβο της ανάληψης ευθύνης μπορεί να
χαρακτηριστεί η απόφαση για την μη έκδοση προσωρινής διαταγής υπέρ των
εργαζομένων προκειμένου να συνεχίσουν την εργασία τους μέχρι την εκδίκαση των
ασφαλιστικών μέτρων που έχουν καταθέσει κατά του κατάπτυστου νόμου
4093/2012 και της αντισυνταγματικής και
καθεστωτικής πράξης νομοθετικού περιεχομένου που θέτει σε διαθεσιμότητα –
απόλυση χιλιάδες εργαζόμενους.
Με το μονολεκτικό «απορρίπτεται» και χωρίς καμία αιτιολόγηση το πρωτοδικείο
Αθηνών απέρριψε τις προσφυγές 43
εργαζομένων από τους Δήμους Αθήνας, Σπάτων – Αρτέμιδος και Νέας Ιωνίας που
είχαν κάνει και είχαν συζητηθεί την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012. Σε αντίθεση
με τις έως τώρα αποφάσεις που είχαν παρθεί από πρωτοδικεία της περιφέρειας που
είχαν αποφανθεί θετικά ως προς τις
προσωρινές διαταγές για συνέχισης της εργασίας και της μισθοδοσίας των
εργαζομένων μέχρι την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων.
Η τρικομματική συγκυβέρνηση είναι παραπάνω από προφανές ότι μπροστά στον
κίνδυνο να μην εφαρμοστεί στην πράξη ο νόμος των απολύσεων και φανεί αδύναμη
μέχρι σημείου καταρρεύσεως της, έδωσε κατευθύνσεις και οδηγίες στους
δικαστικούς κύκλους που επηρεάζει για έκδοση πολιτικών αρνητικών αποφάσεων.
Ο δικαστικός αγώνας δεν σταματά εδώ θα συνεχιστεί μέχρι τέλους, ακόμα και
ξέροντας ότι όσο «προχωράνε» οι αγωγές τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι
«παρεμβολές» της κυβέρνησης στη δικαιοσύνη.
Οι δικαστικοί αγώνες όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντικαταστήσουν τους
αγώνες που πρέπει να δοθούν με πολύ μεγαλύτερη ένταση από το εργατικό κίνημα.
Σε
συνέχεια του μέχρι σήμερα αγώνα των εργαζομένων και με αιχμή τις σημερινές απολύσεις αλλά και τις
χιλιάδες επόμενες που έρχονται μέσα σε λίγες πλέον ημέρες (25.000 το 2013) η
ανασύνταξη των δυνάμεων, η συσπείρωση των κλάδων και η αποφασιστικότητα των
εργαζομένων πρέπει να δώσει το τελειωτικό χτύπημα για την ακύρωση στην πράξη του
μνημονίου και των εφαρμοστικών του νόμων που ρίχνουν στον «εργασιακό Καιάδα» δικαιώματα και σχέσεις. Στέλνοντας έτσι και
έμμεσο μήνυμα προς τους δικαστές για δίκαιη και αντικειμενική μεταχείριση, μην
ξεχνάμε ότι οι πρώτες προσωρινές διαταγές κατά του μέτρου της διαθεσιμότητας –
απόλυσης πάρθηκαν εν μέσω κινητοποιήσεων.
Τόσο η ΑΔΕΔΥ ως ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο των εργαζόμενων του δημόσιου
τομέα όσο και η ΓΣΕΕ στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Κι εδώ φαίνεται από την μέχρι τώρα στάση τους πόσο αναγκαία είναι η αλλαγή των
συσχετισμών των δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, από πρωτοβάθμια
σωματεία που βρίσκονται μπλεγμένα μέσα στα πλοκάμια του εργοδοτικού
συνδικαλισμού μέχρι την κορυφή της ιεραρχίας των συνδικαλιστικών οργάνων που
εξυπηρετούν με τον «αγώνα» τους τα κυβερνητικά σχέδια φτωχοποίησης και
εξόντωσης των εργαζομένων.
Δεν μπορεί να απολύονται χιλιάδες
εργαζόμενοι από το δημόσιο τομέα και η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ να στρουθοκαμηλίζει.
Δεν μπορεί οι εργαζόμενοι να ζούνε στην ανέχεια που τους έφεραν τα
προηγούμενα μνημόνια και τώρα με το νέο που προσπαθεί να εφαρμόσει η
συγκυβέρνηση με καθεστωτικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και με πολιτικές
παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη να προωθείτε
ακόμα και η εργασιακή τους εξόντωση και η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ να δικαιολογεί την
ύπαρξή της με σπασμωδικές κινητοποιήσεις,
με δράσεις εκτόνωσης κυρίως της αγωνιστικής διάθεσης των εργαζομένων, αντί για
κινητοποιήσεις γενικευμένες που θα μπορούν να φέρουν θετικό αποτέλεσμα για τους
εργαζόμενους.
Είναι υποχρέωση της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ
να συντονίσει τις ομοσπονδίες που πλήττονται σήμερα με τις υπόλοιπες που είναι
σίγουρο ότι θα θιχτούν στη συνέχεια από την
ίδια μνημονιακή πολιτική που εφαρμόζεται από την συγκυβέρνηση, σε ένα αγώνα
διαρκείας ώστε μαζί με το μεγαλύτερο
μέρος της κοινωνίας που «αιμορραγεί» να μπορέσει να ανατρέψει την πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης
του λαού και αυτούς που την υποστηρίζουν.
Είναι παραπάνω από βέβαιο πως αν δεν τους τελειώσουμε ΕΜΕΙΣ, θα μας
τελειώσουν αυτοί !!!
Βασίλης Γκιτάκος
Μέλος Γεν. Συμβουλίου
της ΠΟΕ - ΟΤΑ
