ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΔΕΔΥ
Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012 -
ΟΜΙΛΙΑ Θ. ΜΠΙΖΑ ΜΕΛΟΣ Ε.Ε. ΤΗΣ ΠΟΕ - ΟΤΑ
ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ
Οι πολιτικές της συγκυβέρνησης της ΕΕ και του ΔΝΤ έχουν οδηγήσει ολόκληρη την κοινωνία σε μια χωρίς προηγούμενο κρίση με τραγικές συνέπειες.
Οι εργαζόμενοι και ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία ζουν εδώ και 2 χρόνια μια πρωτοφανή σε ένταση και έκταση κρίση.
Την χειρότερη κρίση που γνώρισε μεταπολιτευτικά η Ελλάδα.
Τα λαϊκά στρώματα έχασαν και θα εξακολουθούν για πολύ ακόμα να χάνουν τα εισοδήματά τους.
Δικαιώματα δεκαετιών ακυρώθηκαν και ακυρώνονται, οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται, η κοινωνία αποσυντίθεται, η δημοκρατία περιστέλλεται, η οικονομία οδηγείται στα βράχια .
Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, που είναι απολύτως υποταγμένο στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα προωθεί με όλα τα μέσα την καταστροφή.
Σήμερα επιχειρούν να γκρεμίσουν και το τελευταίο οχυρό που είναι οι σταθερές εργασιακές σχέσεις στο δημόσιο.
Οι απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων σε συνδυασμό με τις βίαιες συνταξιοδοτήσεις θα εκτινάξουν την ανεργία που ήδη αγγίζει το 30% σε πρωτοφανή ύψη.
Ότι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος καταρρέει .
Η υγεία η παιδεία η κοινωνική πρόνοια η τοπική αυτοδιοίκηση απαξιώνονται και ιδιωτικοποιούνται.
Νέα καταιγίδα έρχεται με το νέο φορολογικό, τα χαράτσια τις αυξήσεις στις τιμές προϊόντων και σε αγαθά που παρέχουν δημόσιες υπηρεσίες.
Μοναδικός στόχος αυτών των πολιτικών είναι η σωτηρία των τραπεζιτών και των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.
Συνάδελφοι
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση απαιτείται συντονισμένος αγώνας όλων των εργαζομένων των συνταξιούχων των επαγγελματιών των εμπόρων, των αγροτών, όλου του λαού.
Εμείς οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ είμαστε ενάμιση μήνα στους δρόμους , στις απεργίες και στις καταλήψεις.
Δεν δώσαμε στοιχεία στον κύριο Μανιτάκη. Υποχρεώσαμε και την μεγάλη πλειοψηφία των δημάρχων να μην στείλουν τις λίστες.
Δεν τους αφήσαμε σε χλωρό κλαρί.
Μας είπε τρομοκράτες ο κ. Σαμαράς για να μας στοχοποιήσει. Να απολύσει συνδικαλιστές που τους χαλάνε τα σχέδια.
Δεν τους φοβόμαστε και δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω.
Όμως κανένας μόνος του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την επίθεση, κανένας δεν μπορεί να κερδίσει μόνος του αυτή τη μάχη.
Οι ευθύνες στις πλειοψηφίες του ΣΚ για την έλλειψη συντονισμού του αγώνα, είναι μεγάλες.
Απέναντι σε ένα αντιδραστικό μέτωπο που σχεδιάζει τα πάντα με ακρίβεια, χρειάζεται να υπάρξει οργάνωση και συντονισμός των αγώνων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ πρέπει τώρα να αντιληφθούν τις ευθύνες τους, να βγουν και να οργανώσουν την άμυνα αλλά και την αντεπίθεση των εργαζομένων .
Δεν είναι μάταιοι οι αγώνες μας.
Οι αγώνες των εργαζομένων αποτελούν τη μοναδική ελπίδα.
Ανοίγουν το δρόμο για να μπει φρένο σε αυτή την επίθεση και να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη πολιτική.
Η ανατροπή αυτής της πολιτικής δεν θα έρθει μέσα από δρόμους στρωμένους με ροδοπέταλα αλλά με σκληρές ταξικές συγκρούσεις.
Για να σταματήσει η κρίση και για να ξαναγεννηθεί η ελπίδα θέλει δουλειά πολλή.
Θέλει αγώνες σε κάθε κοινωνικό χώρο, σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής.
Θέλει όλες τις δυνάμεις που μπορούν να επιστρατευθούν.
Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να ζήσουμε σε έναν ριζικά καινούργιο κόσμο.
Σε έναν κόσμο αλληλεγγύης, σε έναν κόσμο δημοκρατίας, ισότητας και ελευθερίας. Η ευθύνη για την οικοδόμηση αυτού του νέου κόσμου, είναι ευθύνη και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Δηλαδή είναι και δική μας ευθύνη.
Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012 -
ΟΜΙΛΙΑ Θ. ΜΠΙΖΑ ΜΕΛΟΣ Ε.Ε. ΤΗΣ ΠΟΕ - ΟΤΑ
ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ
Οι πολιτικές της συγκυβέρνησης της ΕΕ και του ΔΝΤ έχουν οδηγήσει ολόκληρη την κοινωνία σε μια χωρίς προηγούμενο κρίση με τραγικές συνέπειες.
Οι εργαζόμενοι και ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία ζουν εδώ και 2 χρόνια μια πρωτοφανή σε ένταση και έκταση κρίση.
Την χειρότερη κρίση που γνώρισε μεταπολιτευτικά η Ελλάδα.
Τα λαϊκά στρώματα έχασαν και θα εξακολουθούν για πολύ ακόμα να χάνουν τα εισοδήματά τους.
Δικαιώματα δεκαετιών ακυρώθηκαν και ακυρώνονται, οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται, η κοινωνία αποσυντίθεται, η δημοκρατία περιστέλλεται, η οικονομία οδηγείται στα βράχια .
Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, που είναι απολύτως υποταγμένο στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα προωθεί με όλα τα μέσα την καταστροφή.
Σήμερα επιχειρούν να γκρεμίσουν και το τελευταίο οχυρό που είναι οι σταθερές εργασιακές σχέσεις στο δημόσιο.
Οι απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων σε συνδυασμό με τις βίαιες συνταξιοδοτήσεις θα εκτινάξουν την ανεργία που ήδη αγγίζει το 30% σε πρωτοφανή ύψη.
Ότι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος καταρρέει .
Η υγεία η παιδεία η κοινωνική πρόνοια η τοπική αυτοδιοίκηση απαξιώνονται και ιδιωτικοποιούνται.
Νέα καταιγίδα έρχεται με το νέο φορολογικό, τα χαράτσια τις αυξήσεις στις τιμές προϊόντων και σε αγαθά που παρέχουν δημόσιες υπηρεσίες.
Μοναδικός στόχος αυτών των πολιτικών είναι η σωτηρία των τραπεζιτών και των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.
Συνάδελφοι
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση απαιτείται συντονισμένος αγώνας όλων των εργαζομένων των συνταξιούχων των επαγγελματιών των εμπόρων, των αγροτών, όλου του λαού.
Εμείς οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ είμαστε ενάμιση μήνα στους δρόμους , στις απεργίες και στις καταλήψεις.
Δεν δώσαμε στοιχεία στον κύριο Μανιτάκη. Υποχρεώσαμε και την μεγάλη πλειοψηφία των δημάρχων να μην στείλουν τις λίστες.
Δεν τους αφήσαμε σε χλωρό κλαρί.
Μας είπε τρομοκράτες ο κ. Σαμαράς για να μας στοχοποιήσει. Να απολύσει συνδικαλιστές που τους χαλάνε τα σχέδια.
Δεν τους φοβόμαστε και δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω.
Όμως κανένας μόνος του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την επίθεση, κανένας δεν μπορεί να κερδίσει μόνος του αυτή τη μάχη.
Οι ευθύνες στις πλειοψηφίες του ΣΚ για την έλλειψη συντονισμού του αγώνα, είναι μεγάλες.
Απέναντι σε ένα αντιδραστικό μέτωπο που σχεδιάζει τα πάντα με ακρίβεια, χρειάζεται να υπάρξει οργάνωση και συντονισμός των αγώνων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ πρέπει τώρα να αντιληφθούν τις ευθύνες τους, να βγουν και να οργανώσουν την άμυνα αλλά και την αντεπίθεση των εργαζομένων .
Δεν είναι μάταιοι οι αγώνες μας.
Οι αγώνες των εργαζομένων αποτελούν τη μοναδική ελπίδα.
Ανοίγουν το δρόμο για να μπει φρένο σε αυτή την επίθεση και να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη πολιτική.
Η ανατροπή αυτής της πολιτικής δεν θα έρθει μέσα από δρόμους στρωμένους με ροδοπέταλα αλλά με σκληρές ταξικές συγκρούσεις.
Για να σταματήσει η κρίση και για να ξαναγεννηθεί η ελπίδα θέλει δουλειά πολλή.
Θέλει αγώνες σε κάθε κοινωνικό χώρο, σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής.
Θέλει όλες τις δυνάμεις που μπορούν να επιστρατευθούν.
Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να ζήσουμε σε έναν ριζικά καινούργιο κόσμο.
Σε έναν κόσμο αλληλεγγύης, σε έναν κόσμο δημοκρατίας, ισότητας και ελευθερίας. Η ευθύνη για την οικοδόμηση αυτού του νέου κόσμου, είναι ευθύνη και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Δηλαδή είναι και δική μας ευθύνη.